Busverhalen
I wonder… (slot)
De laatste aflevering van een serie busverhalen
Busverhalen
Busverhalen
Kankerwoord
De buschauffeur kreeg een groepje van zes meiden van rond de vijftien lentes aan boord... vrolijke, giechelende meiden... maar het was kanker dit, kanker dat, kanker zus en u raadt het al... kanker zo, in hun taalgebruik.
Busverhalen
Ronsnor
Hij stapte in op Nieuwegein centrum op een frisse, druilerige dag. Een gedrongen mannetje met een typisch snorretje welke me bekend voorkwam en een FC Utrecht-shawl. Voeten `a la Charlie Chaplin. Een guitige aanblik die me aan Humpty Dumpty deed denken, dus ik was benieuwd. Hij nam voorin plaats na terug te hebben gegroet en … Vervolgd
busverhalen
“Ja, ik ga naar Utlecht Centlaal.”
Taal. Het kan verbinden maar niet altijd. Soms ben je de taal gewoon niet machtig. Ik beheers Nederlandsch, speak English very well, Français un petit peu und ein bisschen Deutsch. Verder een paar woordjes Italiaans, Spaans, enkele woorden Arabisch en als laatste redmiddel nog wat gebarentaal… maar that’s it. Zelf veer ik altijd een beetje … Vervolgd
Busverhalen
Een kilt in de bus
Een chauffeurskilt! Lekker luchtig en je blote onderbenen, kunnen dan elk welkom briesje ervaren.
Busverhalen
Rooie Stiergemier
Komt u ze wel eens tegen… mensen die de indringende geur van energiedrankjes lekker vinden? Ik vooralsnog niet. Vreemde naam voor zo’n drankje want ik vind ze met regelmaat naast een vuilnisbak of gewoon ingeknepen, dat dan weer wel, op diverse stoelen in den bus. Blijkbaar geeft het dus net niet genoeg energie om zo’n … Vervolgd
Busverhalen
Zwaai zwaai!
Waarom zwaaien buschauffeurs vaak naar elkaar. B.U. Shido legt het uit. Ook voor die ene columnist van het AD/UN.
Busverhalen
Ik ben mooi, dus…
B.U. Shido is de beroerdste niet maar voor een buskaartje moet gewoon betaald worden. Ook als je denkt dat je uiterlijk garant staat voor een gratis rit.
Verhalen uit de bus
Malle loopjes
Een leuk verschijnsel. Hoe mensen reageren die hun bus zien arriveren. Ze zien je aankomen, steken een hand op of bewegen een vinger en in het geval van niet, hopend dat de chauffeur in kwestie halteziend is maar dat terzijde.
Verhalen uit de bus
And now… for something completely indifferent!
Ja, ik ben een fan van Monty Python’s Flying Circus. Heerlijk surrealistische humor met vaak een kern van schurende realiteit. Even surrealistisch is het verkeer tegenwoordig. Een soort van sport… de 100 meter sprint voor mensen zonder richtingsgevoel. Het lijkt eigenlijk meer op Science Fiction eigenlijk. De SF van Frank Herbert’s ‘Dune’ waarin de soldaten … Vervolgd