Terugblikken op Utrechtse kroegen uit een wat verder verleden zonder Drinkwinkel de Tregter aan de Oude Gracht, dat kan dus echt niet. Al begin jaren zestig waren de gebroeders Gert en Henk Hoogenkamp succesvol met hun café. Als je maar een beetje lang haar had, ging je er heen. Zelfs grootheden als Karel Appel, Remco Campert en Simon Vinkenoog kwamen er vanuit Amsterdam op af en ook veel donkere jongens van de Amerikaanse basis in Soesterberg. Halverwege de jaren zestig was De Tregter het best verkopende Heinekencafé van het land. Het hippie-aureool kwam wat later. Ergens in ’72 nam Arie Emo de tent over en noemde hem kortweg Drinkwinkel.
Wie kan het Tregter-leven beter verwoorden dan Jaap van de Klomp? Jaap kennen insiders als uitbater van de jazz-kelder Persepolis aan de Oude Gracht. Hij is van 1940, en eerlijk is waar, dat zie je niet aan hem af. Als hij zou zeggen dat hij 65 is, geloofde je hem meteen. “Tja, binnenkort word ik tachtig. We hebben nog even. Ik doe vijf keer per week Yoga bij Yoga Moves, en dat helpt.’ Diezelfde insiders moeten hem ook gezien hebben op het podium van de tweede Flight to the Lowlands Paradise in 1968, waar hij de kolkende massa moest uitleggen dat Jimmy Hendrix niet kwam opdagen. Er waren net appels uitgedeeld, dus die kwamen allemaal zijn kant op. ‘Ik ben nog met mede-organisator Bunk Bessels naar Londen gegaan om de gage van Hendrix op te halen. Die hebben we later aan de Gemeente terugbetaald, want die had dat geld voorgeschoten. Bunk woont tegenwoordig in het Bartholomeus Gasthuis en dat is maar goed ook. Ze verzorgen hem daar met liefde.’
Van de Klomp kwam al in De Tregter ’63 en vanaf ’67 echt iedere dag.. Hoe dat was? ‘Tja, wat zal ik er van zeggen? Achter de bar stonden grootheden als Niels van Bokhoven, Jimmy Lucky, Koos Hoogenboezem en Pimmetje Bouwhuis. Er kwamen veel dopegezinde connecties. Gert had een puike jukebox met goeie muziek er in. Dat was een unicum in de stad, waar je verder in die tijd niet veel meer had dan De Neut en De Vriendschap. Aan de muren allemaal psychedelische posters en tot het einde toe, toen Emo de tent overnam, Perzische tapijtjes op de tafels. Een tijdlang had je achterin wat donkere jongens die liepen te dealen. Dat was niet leuk, want die mannen vielen ook je vriendin lastig. Het idee van de Flight kwam uit De Tregter. Daar kon je de kaartjes kopen en zo.’ De gebroeders Hoogenkamp hadden eind jaren zestig ook Het Oude Tolhuys bij Rhijnauwen gekocht. Liep meteen goed. Maar toen ze er nog een zaak in Valkeveen bij kochten, ging het mis. Gert zat in Zuid-Amerika om inkopen te doen voor zijn Kickshop op de Vinkenburgstraat. Zijn broer was te veel geld uit aan het geven. Gert maande leveranciers met een advertentie in het UN om niet meer met zijn broer in zee te gaan. Toen was het al te laat.
Later, veel later, begon Gert Hoogenkamp in de Mariastraat zijn Boslust. De naam was waarschijnlijk een variant op Zeezicht in de Nobelstraat. Ook Boslust en zijn bezoekers waren een beetje uitmiddelpuntig. De keuken had enige Zuid-Amerikaanse faam. Opnieuw raakte Hoogenkamp in de financiële problemen. Het was dit keer vooral de fiscus die het niet eens was met zijn bedrijfsvoering. Met een advertentie op de voorpagina van het UN probeerde hij zijn hachje te redden, met ongeveer de volgende tekst: ‘Voordat je gaat zeggen, had me dat nou gevraagd: Wie kan er mijn 50.000 gulden lenen om mijn problemen met de Belastingen op te lossen?’
Tevergeefs. Ook Boslust moest hij opgeven.
De tijd dat Utrecht de hipste stad van het land was. Geweldige zaak.
Boven de trechter woonden de zusjes ‘kant en klaar’. Hun vader bedreef vanuit Zeist een bedrijf dat pakketten met hout opstuurden en die je dan thuis in elkaar moest zetten. Dat werden dan in het beste geval kasten of bureau’s. Het bedrijf heette ‘kant en klaar’, vandaar. Het waren de mooiste meisjes van de stad. De foto van Leen Hulzebos op de rug is zeldzaam. Ik heb zijn rug nooit gezien.
De Tregter hoort tot het cultureel erfgoed van Utrecht. Net als van Angeren en Ruteck.
Leuk om terug te lezen. Er waren zaterdagen dat wij drie keer betaalden omdat wij maar niet weg kon komen.
Mooie herinneringen aan de drinkwinkel. Leuk om te lezen!
Beste Ton,
Probeer Springhaver eens (zijn alle dagen van de week al blij met twee keer betalen om te mogen blijven).
Dag Will, waarom mij niet even benaderd? Jaap had je nog naar mij verwezen, hoorde ik. Had ik je prachtige verhalen uit de eerste hand kunnen vertellen. De meesten uit die tijd zijn dood, ik leef nog en heb nog het einde van De Tregter meegemaakt.
Had ik tegelijk ook mijn bloedeigen naam nog kunnen corrigeren.
De tregter vroeger menig bezoekje gebracht,begin jaren ‘60, leuk de verhalen te lezen nu, time fly’s.
Ik mis in bovenstaand artikel de namen van Jan, Paul en Duc, de bekende medewerkers van de Tregter in de jaren ’60, toen ik daar kind aan huis was, Duc stond achter de bar, Jan en Paul liepen in de zaak en hadden beiden hun eigen “wijk”, Jan links van de jukebox tot achter in de zaak en Paul rechts tot bij het raam, waar altijd de genoemde Amerikanen uit Soesterberg zaten.
Wij zaten meestal met een man of vijf zes op het voorste hoekje van de bar, waar Paul zijn wijk in de gaten hield en waar menig “steentje”werd gegooid om een rondje.
Lang geleden, een mooie tijd.
Rob Meurs
Heel wat bluf pokertjes gespeeld voor een biertje (met 2 bekers). Geweldige herinneringen, zomers van Dijk in Loosdrecht en ’s winters jazzkelder en de Tregter.
Kan me nog herinnere dat maarten (de portier) me de toegang weigerde,omdat ik een (geen erg fraaie) spijkerbroek droeg!Dat werd snel anders!en het beeld van s¨omers met omhooggeschoven ramen en de benen op de stoep,dat beeld herinner ik me ook nog levendig, als ik (zelden) door utrecht loop.biertje
Ik heb nog in de Tregter gewerkt als assistent barkeeper van Duc van Geffen in 1962/63 en daarna van Dijk in Oud-Loosdrecht en daarna in het Krekeltje.
En niet te vergeten Fred Pranger, als portier, uit de Bilt die op kordate wijze de orde handhaafde als dat nodig was eventueel samen met zijn maat. (de rooie)