Busblog: We zijn gehoord… maar of er geluisterd is?

Regelmatig berichten van een frontchauffeur op De Nuk.

Inlogcode B&W

Dinsdagavond, spannend. Voor het eerst ging ik een inspraakavond bij de gemeente Utrecht bijwonen. Over plannen om parkeerplaatsen op te heffen in de binnenstad. Het onderwerp houdt me al een tijdje bezig en werd door een raadslid die daarvan op de hoogte is, Marijn de Pagter, uitgenodigd om in te spreken als buurtbewoner van het Museumkwartier. Ik pakte de handschoen op, meldde me online aan en kreeg keurig een uitnodiging per mail met inlogcodes.

Met ongeveer twintig personen, leden van het college, raadsleden en bewoners, gingen we zoomen over de plannen van B&W voor onze al mooie binnenstad. Ik voelde me een vreemde eend in de bijt, was de enige die rookte… in beeld dan. Met regelmaat zag ik wel een ‘meeuw’ voorbij vliegen i.p.v. het hoofd van een raadslid…

Verrassend vond ik dat er kort geleden besloten was om P-plaatsen beschikbaar te stellen in de garage aan de Springweg voor buurtbewoners zodat ze (hopelijk) hun straatvergunning inleveren. Er was blijkbaar niet enthousiast genoeg gereageerd op de voorstellen van juni dit jaar. Helaas gemeente. De Springweg is nog verder van huis voor mij en voor menig buurtbewoner… en om daar nog meer voor te betalen… ik dacht het niet. Saillant detail is dat deze garage over 7 jaar tegen de grond gaat. En dan? Zijn alle autobezitters dan weggepest? Of op naar een wijk met bidirectionele laadpalen vol kapitaalkrachtigen die € 45.000,00 een fooi vinden voor een vaste, ondergrondse parkeerplaats? 

Waarom komt dit college niet gewoon eerlijk naar buiten met de mededeling dat ze eigenlijk een hartstochtelijke grafhekel heeft aan auto’s en dat bezitters ervan als paria’s gezien dienen te worden? Mede opvallend was het soort antwoorden van het college: ‘weet ik niet’, ‘kan ik nu weinig zinnigs over zeggen’, ‘het antwoord moet ik even schuldig blijven’… etcetera.

Mijn beurt kwam eraan, na een inleiding door B&W en vragen aan het B&W door de raadsleden. Ik schrok ervan want ik was na een half uurtje al een beetje aan het weg sukkelen. De leefbaarheid van de bewoners stond voor mij centraal, kwam met alternatieven als de wijk alleen voor vergunninghouders te maken, airbnb-ers en toeristen naar de garages en niet de bewoners die er leven en werken. Andere aanwezige buurtgenoten hadden soortgelijke klachten en opmerkingen maar de auto amper kwijt kunnen was de grote gemene deler der klachten. Al met al heb ik er weinig fiducie in. We gaan het leren op 10 december. We zijn gehoord… maar of er geluisterd is?

Code 95 

Codetaal voor gesubsidieerde tijdverspilling. Ik heb het gelukkig weer achter de rug tot 2026 en voor de eerlijkheid: niet alle cursussen waren nutteloos, integendeel. En ook niet onbelangrijk, kosteloos en in de baas zijn tijd. Voor mij en mijn collega’s althans. Niet alle werkgevers zijn zo gul. 

Het doel van Code 95 onderstreep ik. Niks mis mee. Het schiet alleen het doel voorbij als je cursussen krijgt die niet aansluiten bij je functie. Nederlands en Engels op brugklasniveau, Leven en Welzijn I & II? Ik zie het niet. Agressietraining, communicatie en rij-optimalisatie daarentegen wel. Kun je iets van leren wat je toe kunt passen. Een slipcursus of achteruit leren rijden met een gelede bus lijken me top maar helaas. Men stuurt je liever twee maal naar dezelfde cursus om maar aan de benodigde 35 uur nascholing in 5 jaar te komen. Jammer. 

Met open vizier meldde ik me keurig op tijd in Nieuwegein en zag Paul van m’n laatste cursus communicatie. Vreemd… ik stond op zijn lijst. Na twee maanden kreeg ik dus dezelfde cursus. Paul begreep het ook niet en vond het net als ik dom en onzinnig. Ik deed toch maar gezellig mee en deed dezelfde test over karakter een tweede keer. Paul en ik waren lichtelijk verrast omdat ik 14% meer scoorde op rood, de dominante kleur. Ik wist genoeg.

Gedragscode 2711

Wat aardig, dacht ik eerst op vrijdag de 27^ste. Zoveel mensen die naar de binnenstad gaan, gezellig met de bus om met elkander, op gepaste afstand de 78^ste verjaardag van Jimi Hendrix te vieren op het Domplein… Crosstown Traffic vanuit de Dom… gers! 

Het was helaas wishful thinking. Het was iets anders wat uit de VS komt. Zwarte Vrijdag heeft hier na Halloween zijn intrede gedaan. Normaal gesproken zou ik zoiets hebben van eh: laat die halve zolen maar lekker gaan dringen om gratis oordopjes te krijgen als je op tijd bent… maar dit is geen normale tijd…

Dit jaar had ik wat meer maatschappelijke verantwoordelijkheid verwacht, iets van moraal. Van de middenstand, ons volk en onze regering. Het ging waarschijnlijk weer te goed na het sluiten van bioscopen, musea en zwembaden. Niemand had bezwaar tegen de megadeals, op het FNV en 25 burgemeesters na, waarmee we afgelopen week mee om de oren werden geslagen… in een tijd dat iedereen naar versoepelingen snakt. Het was gewoon eng voorspelbaar. Geen rocket science. 

Lok de meute en de meute komt! Black Friday? My ass… Black Sabbath! If you listen to fools, the mob rules.

Code V.I.P.7

Of ik nog iets leuks heb meegemaakt? Jazeker! Zondag had ik de hele dag lijn 34 die ruim om het centrum van Utrecht heen rijdt. Van P+R Westraven, via de Uithof en Zeist naar Amersfoort. Het was rustig met gemiddeld 1 passagier per rit. Allen keurig gekapt en ingecheckt. De saaiheid in tegenstelling tot afgelopen, zwarte vrijdag (bedankt Jelle Reumer!) met lijn 73 was aangenaam. Saai is soms best fijn. Hoogtepunt was een 7-jarige passagier die net van zwemles kwam. Haartjes nog nat. Hij wilde dolgraag met z’n vader mee en ik vond dat een uitstekend plan! Zoonlief genoot van twee ritten, trots naast me staand. Pappie genoot van hem en de mensen buiten de bus die mijn zoon zagen. Vooral van een groep Aziatische dames die vertederd naar ons stonden te kijken, zwaaien en glimlachen. Dat maakte vaders blij… en zwaaide ook terug.

Good night & Good Luck

Michael Hermanus Schuurmans (Utrechter, buschauffeur, kunstenaar)