Een nieuwe start

Omschakelen

Stoppen met roken terwijl je voor de grootste omschakeling van je curriculum vitae staat? Ga er maar aan staan. Na tien jaar passagiers in het openbaar vervoer te hebben gediend, rokend en kuchend, wil ik nu kinderen, met meer lucht, in het basisonderwijs gaan dienen na een noodgedwongen ‘retraite’ van een jaar. Van buschauffeur naar onderwijsassistent. Dat wordt

patronen doorbreken, gewoontes ombuigen en golven van nicotinezucht over me heen laten spoelen. Hoe? Geen idee… maar ik ga er proefondervindelijk achter komen.

Een grote dag brak aan, twee weken geleden. Een nieuwe weg naar een nieuw leven met de Basisopleiding Onderwijsassistent. Van (misschien wel met) het openbaar vervoer naar het basisonderwijs. Het lesmateriaal was op tijd bezorgd en de online-campus zichtbaar, maar nog niet geactiveerd. Best spannend allemaal want ik moet zo’n kleine vijfendertig jaar terug in de tijd. Terug de ‘schoolbanken’ in. Van kuchende buschauffeur naar zingende onderwijsassistent, met een rantsoen op tabak. Was ik er klaar voor na een jaar lang, best relaxed, huisman te zijn? 

De longverpleegkundige van mijn huisartsenpraktijk had me enkele weken geleden ingelicht over verschillende manieren van stoppen waarbij de pleisters het wonnen van de pillen en koude kalkoen. Een stopdatum werd geprikt, 1 juni 2022, want het was welletjes! Mijn conditie is Kwalitatief Uitermate Teleurstellend en ik begin het leuker en leuker te vinden om mijn zoon van bijna negen te zien ontwikkelen en hem daarin te begeleiden. Een slim, eigenzinnig ventje af te zien leren… ehm… studeren… want om student genoemd te mogen worden, moet je goed beslagen ten ijs komen of invloedrijke ouders hebben. Mbo’ers, leerlingen, vallen daar niet onder. Mbo is voor ‘de handjes’ (echt, dat is een werkgeversterm) en niet voor sommige, hoger opgeleide kneuzen, die denken dat leren pas studeren is, bij Hbo+. Als ik het nieuws van Café de Kneus mag geloven, en dat doe ik, is er nu ook een interrectuele-kloof

Nicotinepleisters waren via de post gekomen dus ik was er klaar voor. Bijna… want op 30 mei veranderde ik van gedachte op basis van ervaring. Na 35 jaar stevig te hebben gerookt, leek me de omschakeling te groot en ik besloot om geleidelijk af te bouwen. In mijn eigen tempo. Of ik nou nicotine via een pleister krijg… of op mijn eigen vertrouwde manier. Mijn hersenen en vooral mijn geest zijn er mee verstrengeld waardoor ik het persoonlijk onverantwoord vind om daar à la koude kalkoen mee te stoppen. Het is niet alleen de nicotine (want daar zijn die pleisters voor) die je af moet bouwen. Het zijn, zoals ik erover denk, met name de rituelen en gewoontes die met roken verbonden zijn die ‘doorbroken’ moeten worden. Anders gaan leven. 

Na wat neuzen en losjes oriënteren in de schoolboeken, begon op dinsdag 7 juni, daadwerkelijk mijn nieuwe toekomst. Een toekomst vol nieuwe terminologie, vakjargon en vooral… veel afkortingen die gememoriseerd, gedrild dienen te worden. Via een webinar werd ik wegwijs gemaakt op de online-campus en begon met het aangeraden, uitgestippelde leerpad. 

Boek één: Communicatie. Lezen. Markeren. Geheugenkaartjes maken. Opdrachten afvinken… en ondertussen moeite hebben om er geen shaggies bij te roken want dat was mijn gewoonte bij processen waarbij hersenactiviteit vereist is. Daarom volg ik de opleiding ook op de werk-PC beneden, waar ik niet rook. 

Het minderen was redelijk ontspannen gegaan in de afgelopen weken maar net als de opleiding, is het wel wennen allemaal, maar de eerste modules zijn afgevinkt, in afwachting van de terugkoppeling op mijn eerste on-line ingeleverde huiswerk. Doe ik het goed? Bijna gehalveerd met tabak. Al iets meer lucht en energie. Niet dat het makkelijk is. Of ik nu lees, schilder, schrijf, of zoals nu, leer… de gewoonte was om elke twintig minuten een peuk op te steken en dat mis ik nu. In de plaats daarvan doe ik dan een minuutje of twee een ademhalingsoefening totdat de golf van hunkering weg is gespoeld… tot de volgende golf. Maar die derde is nog voor mij. Nog. 

Benieuwd naar het vervolg? Hou deze facebookpagina in de gaten.

Auteur Michael Hermanus Schuurmans
Auteur

Michael Hermanus Schuurmans

A working class artist, dat is hij. Niets meer, niets minder. In 1986 bracht hij een bezoek aan de Kunstacademie Rotterdam na de HAVO. Als de realist die hij toen al was en wenste te blijven, vond hij zich niet in het getoonde aldaar (veelal conceptuele en abstracte werkstukken). Tekenleraar werd het ook niet en na een mislukt avontuur op de Grafische School was het uit met scholing. De schoorsteen moest gaan roken dus hij ging werken en in zijn vrije tijd creëren. Dat is de rode draad die weinigen ontdekt hebben omdat er geen vaste, immer terugkerende stijl te zien is. De goede kijker ziet toch drie zuilen met regelmaat terugkomen: muziek, politiek en sensualiteit. Door zelfscholing, naast het uitoefenen van verschillende ambachten, blijft hij zich verder ontwikkelen. ‘A rolling stone gathers no moss’. Middels deze column neemt hij u mee in zijn ambachten en kunsten. Zijn dwalingen en successen. Invloeden, inspiraties en uitstapjes. Oooh ja. Hij is geboren in Rotterdam Noord, getogen in Rotterdam Zuid en sinds 2007 woon-, werk- en schilderachtig in Utrecht. In het Museumkwartier nog wel.

Laat uw reactie achter

Reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *