Tilly van Uffelen:”Bubble is een grotere knuffelaar dan ik”

Minimaal drie keer per dag lopen ze met elkaar door de straat, vaak richting het park. De hond en het baasje. Ze lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat betekenen ze voor elkaar? In de serie “Mijn hond en ik” zoeken we het antwoord.

Als ik bij Tilly van Uffelen in haar huis aan de Lange Nieuwstraat binnenkom, wijst zij mij op een houten constructie naast de trap. “Dit is voor Bubble, zij kon moeilijk de gladde houten trap opkomen en daarom hebben we deze constructie bedacht. Zittend in een houten kistje konden we haar, door middel van een lier, de trap op trekken. Inmiddels hebben we de trap bekleed en loopt ze zelf naar boven. Ze wil nu eenmaal altijd bij mij zijn”.

Even voorstellen

Tilly van Uffelen, komt uit Someren. Na de middelbare school studeerde zij een jaar Geschiedenis en ging daarna naar de Academie voor Journalistiek in Tilburg. Voor ze aan een vaste baan begon reisde ze veel: India, Nepal en Indonesië. “Ik kreeg een baan bij het Brabants Dagblad maar het was nooit mijn ideaal om bij een regionale krant te werken. Om de volgende dag de vis op de markt verpakt te zien in mijn artikel. Maar toen ik bij de plaatselijke “Chinees” mijn eten meekreeg, inderdaad, verpakt in de krant met mijn stuk erin vond ik dat toch wel erg leuk. Ik ben achtentwintig jaar bij het Brabants Dagblad gebleven. Ik heb daar talloze functies bekleed van verslaggever plaatselijk nieuws tot eindredacteur. Zeven jaar geleden werden wij overgenomen door de Belgen en de sfeer werd minder. Ik was, naast mijn werk voor de krant, ook tekstschrijver en besloot als zelfstandige verder te gaan”.

Wat heb je met een hond?

“Ik had samen met mijn vorige vrouw een pleegzoon, die toen hij elf maanden was bij ons kwam wonen. We vormden toen een gezinnetje en daar hoorde ook een hond bij. Mijn vrouw was opgegroeid met boxers zodat de keus voor dat ras voor de hand lag. Onze boxer Donna is veertien geworden. Voor mij was dat mijn eerste eigen hond. Als kind was ik dol op de teckel van onze buren en ik bleef zeuren om een hondje. Mijn vader stelde voor dat ik eerst maar moest oefenen met het uitlaten van de teckel en beloofde mij min of meer een hond voor mijn communie. Ik heb de hond weken uitgelaten en toen de dag van mijn communie aanbrak kwam mijn vader blaffend binnen met een nieuwe fiets. Hij had een ander gevoel voor humor dan ik.”

“Misschien zou een hond ook wel goed zijn om wat sociale contacten op te doen”

“Na Donna heb ik een aantal jaren geen hond gehad. Ik verhuisde twee jaar geleden voor mijn nieuwe lief naar Utrecht en we kochten samen een huis in de binnenstad. Ik dacht dat een hond in de stad niet kon. Je hebt geen plek om het dier lekker uit te laten behalve een rondje langs een suffe singel. Ik woonde en werkte zo lang in Den Bosch en kende de stad tot in haar “haarvaten”, de inwoners en de bestuurders. De stad paste mij als een jas. Ik vond het moeilijk om “erin” te komen in mijn nieuwe woonplaats. Het afgelopen jaar waren er ook niet echt te mogelijkheden om mensen te leren kennen. Ik werk thuis en zie weinig mensen. Ik had mij opgeven voor vrijwilligerswerk onder andere bij het “Broodfonds”, maar ook daar werden de activiteiten beperkt. Ik begon een hond toch wel te missen, het buiten zijn en het gekwispel. Misschien zou een hond ook wel goed zijn om wat sociale contacten op te doen. De zoon van mijn vrouw woont bij nog bij ons en hij wilde ondanks onze bezwaren toch echt een hond”.

Hoe kom je aan Bubble?

“We hoorden van een gezin dat zich over een hond had ontfermd. Zij was één van de twee honden die niet langer welkom was in het huishouden van twee heren. Zij woonden in het buitengebied van Den Bosch, maar toen ze verhuisden naar de binnenstad pasten de honden niet meer in hun leven. Het plan was om de honden op Marktplaats of Facebook te zetten. Een vreselijk idee en de mensen namen de hond, Bubble, in huis, maar helaas bleek een van de kinderen allergisch en Bubble moest weg. Dit verhaal kregen wij te horen en we besloten de hond een paar dagen bij ons te laten logeren. Maar wanneer je Bubble eenmaal hebt gezien en meegemaakt dan blijft hij”.

Hoe zou je Bubble beschrijven?

“Bubbel is Belg, van Vlaamse komaf, half labrador en half doodle maar zonder krullen. Zij is super lief, loopt goed aan de lijn, maar door hetgeen ze heeft meegemaakt heeft zij last van verlatingsangst. Het is ook niet niks voor een hond om gescheiden te worden van je kameraadje, liefdevol te worden opgenomen in een gezin en dan weer naar een ander huis te moeten verkassen. In het begin konden we haar nauwelijks alleen laten en ze liep de hele dag achter mij aan.”

“Een rondje Singel en het Zocherpark blijken een geweldige plek om je hond uit te laten”

“Ze wilde absoluut voor onze slaapkamerdeur liggen en daarom ook de constructie bij de trap. We passen onze reisplannen ook aan, we kunnen Bubbel niet uit logeren doen. We modderen een beetje om Bubble heen. Inmiddels heb ik Utrecht en de singels leren waarderen: een rondje Singel en het Zocherpark blijken een geweldige plek om je hond uit te laten, maar buiten wonen blijft voor mij toch een wens”.

Lijk jij op je hond of lijkt je hond op jou?

“Ik heb geen verlatingsangst, maar ik ben dan ook niet getraumatiseerd. We zijn allebei trouw, maar Bubble is een grotere knuffelaar dan ik. We houden allebei van de buitenlucht en struinen door de natuur. Bubble houdt meer van hapjes tussendoor dan ik. Maar ik ben wel lief, net zoals Bubble”.