Bram Boerman en Charlie: “Ik ben de enige man in huis”

Minimaal drie keer per dag lopen ze met elkaar door de straat, vaak richting het park. De hond en het baasje. Ze lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat betekenen ze voor elkaar? In de rubriek “Mijn hond en ik” zoeken we het antwoord.

Je woont al jaren in dezelfde straat en je groet elkaar misschien, maar verder kom je niet. Toen nam Bram, de Jack Russell Charlie en door de hond raakte hij in gesprek met andere baasjes, in het park of bij de speelweide voor de honden. Dat veldje heeft eigenlijk dezelfde functie als het schoolplein waar je sociale contacten opdoet door de kinderen. “Ik heb zo veel nieuwe mensen leren kennen door Charlie”, vertelt Bram. 

Bram Boerman, geboren in Nijmegen, groeide op samen met twee jongere broertjes in een warm en leuk gezin. “Toen ik zes was verhuisden we naar Amerika waar mijn vader voor zijn werk naartoe moest, na een jaar waren we weer terug in Nederland. De rest van mijn jeugd woonde ik in Malden, eigenlijk de ideale omgeving voor een hond. Een hond was altijd een grote wens van mij, maar mijn ouders werkten beiden en daar was geen tijd voor. Mijn broers en ik waren nog niet de deur uit of mijn ouders namen hun “vierde” kind in huis een Visla, Laika. Ik studeerde eerst Technische Bedrijfskunde in Den Bosch en daarna Business Information Systems aan de UvA. Ik woonde in Oud-West en was eigenlijk een groot fan van Amsterdam. Maar ik ontmoette Nicole, mijn vrouw, zij had een appartementje in de binnenstad van Utrecht en ik trok bij haar in.”

“Het rustige hondje kwam meteen op ons af en we kozen voor haar”

“Nicole komt uit een echte “hondenfamilie” en wij wilde samen een hond. Maar zou dat wel passen, we waren veel op stap en hoe moet dat? En wat voor hond konden we nemen op een kleine bovenetage? We wilden in ieder geval een kleine hond, die wel actief en speels is. Zo kwamen we uit bij een Jack Russell terriër en we keken op de website van de club. Er kwam een nestje voorbij in Maarssen en we maakten kennis met de fokker en de hondjes. De puppy’s groeiden op in een waar hondenparadijs, met overal speelgoed in huis en een eigen speelweide buiten. We wilden een teefje en er waren er twee, één een beetje druk en de andere een rustig hondje. Het rustige hondje kwam meteen op ons af en we kozen voor haar, voor safe. We noemden haar Charlie, Nicole vond dat een leuke naam voor een hond van een Engels ras, maar mensen kijken toch wel raar op van een teefje met een manlijke naam. Onze Charlie bleek ook een druktemaker maar vooral buiten. Daar is ze best wel pittig en aanwezig, soms denkt ze dat ze een grote hond is. Binnen daarentegen is ze rustig en relaxed. Buiten kan ze al haar energie kwijt, net als wij.”

“Wij houden van wandelen, zeilen en kitesurfen en Charlie doet alles met ons mee. Ze gaat mee als ik hardloop, of op de boot met een zwemvestje aan en haar snoet in de wind of voorop de SUP, door de grachten. Als ze maar bij ons kan zijn vindt ze alles goed. Eigenlijk hebben we nooit een moment gehad van: wat doen we met de hond? We nemen haar gewoon overal mee naartoe. Als Charlie echt niet mee kan hebben we een “oppasgezin” voor haar in Lunetten. We zagen een advertentie van een familie in Lunetten die graag af en toe voor een hond wilden zorgen, dat bleek een geweldige match. Charlie is daar heel graag en voor “Corona” werkten we veel buitenshuis en was Charlie graag bij hen.”

“Charlie heeft even moeten wennen aan de nieuwe geluidjes in huis en de rangorde”

“Eind april is onze dochter Fien geboren en toen we met de baby thuiskwamen hebben we Charlie rustig aan haar laten snuffelen, samen vielen ze in slaap op de bank. Charlie heeft even moeten wennen aan de nieuwe geluidjes in huis en de rangorde. Zij merkt dat niet alles in eerste instantie om haar draait, we gaan pas ons ochtendrondje lopen als Fien klaar is. Maar we blijven haar goed verwennen: we blijven ballen werpen in het park, het hoogtepunt van haar dag. Op dagen dat we allebei moeten werken brengen we Fien in de bakfiets naar de opvang en loopt Charlie naast ons, op de terugweg mag zij in de bak met haar neus weer in de wind. Natuurlijk hebben we een puppy-cursus met haar gedaan, ze bleek blij en gehoorzaam en pikte de basis commando’s snel op. Het leukste vindt ze de oefeningen met obstakels, ze heeft alles heel snel door. Het is een hondje voor nieuwe uitdagingen, ze is heel erg slim.” 

Lijk jij op je hond of je hond op jou? 

“We lijken heel erg op elkaar: we zijn allebei heel actief en vinden het heerlijk om de deur uit te gaan om iets buiten te ondernemen. We zijn overal voor in”