De beestenboel van Ria Kruize: “Leven voor kinderen en dieren”

Minimaal drie keer per dag lopen ze met elkaar door de straat, vaak richting het park. De hond en het baasje. Ze lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat betekenen ze voor elkaar? In de rubriek “Mijn hond en ik” zoeken we het antwoord.

Iedereen kent Ria Kruize in het Zocherpark, ze wandelt met de honden uit de buurt wanneer hun baasjes de honden even niet kunnen uitlaten. Met Batman, met Popeye of met de nu helaas overleden Romy. Maar het meest viel zij toch op met een roofvogel op haar arm. Nu loopt ze met haar eigen pup: Pluto, een viereneenhalve maand oude kruising tussen een Pyreneese berghond en een Sint Bernhard. Per dag zie je hem groeien, maar voor Ria zal zo’n grote hond geen probleem zijn: ze heeft hem nu al onder appèl. 

Ria Kruize, geboren in de Oude Pijlsweerdstraat, verhuisde al snel met haar ouders naar een woonboot in de Vecht “aan de goede kant van het water”. “Mijn vader was hondentrainer en fokte Duitse herders. Bij de boot hadden we een kennel en mijn vroegste herinneringen zijn die van krioelende pups om mijn enkels. Toen ik acht was werd de boot te klein en verhuisde we naar de Minstraat, ons oude huis staat er nog steeds. We woonden op een heel ruim bovenhuis maar er was geen plaats meer voor een kennel. We namen onze teef Bessie mee en de reu die we hadden ging naar de politieschool. Het is altijd vreselijk om afscheid te moeten nemen van een dier waar je van houdt, hoe goed ze het ook zullen krijgen. Onze Bessie werd dertien jaar oud en daarna hebben we even geen hond gehad, maar mijn liefde voor grote honden zou altijd blijven bestaan. Ik ontmoette mijn man Leo en we wilden graag gaan samenwonen. We kregen een woning in de Keukenstraat aangeboden, ik had geen idee waar de Keukenstraat lag, maar dit huis was werkelijk een kans uit duizenden.”

“Dieren zijn mijn roeping, hier in de Keukenstraat ben ik de dierenverzorgster”

“We wonen hier nu tweeëndertig jaar en gaan nooit meer weg. Onze jongens zijn hier geboren en toen zij klein waren hadden we alleen maar vissen. Maar alle dieren waren bij ons welkom: uit het nest gevallen vogeltjes en kittens die de moeder niet kon verzorgen. Ik leef voor kinderen en dieren, van kinderen heb ik mijn beroep gemaakt. Ik werkte als pedagogisch medewerkster op een kinderdagverblijf en sinds kort op een BSO. Dieren zijn mijn roeping, hier in de Keukenstraat ben ik de dierenverzorgster, of het nu de parkiet, de kippen  of de konijnen van de buren zijn of de hond van buurman Loek, ik zorg er met liefde voor. We hadden onze zwart-witte kat Spike maar hij ging er vandoor en ondanks dat hij gechipt was hebben we hem nooit meer teruggevonden. We hebben nog maanden gedacht dat hij ‘s morgens wel voor de deur zou staan, maar onze hoop was tevergeefs. We waren ontroostbaar”. 

Een roofvogel 

“Onze oudste zoon Max kwam veel bij vrienden van ons over de vloer waar ze roofvogels hadden en hij werd verliefd op deze dieren. Samen met onze vriend, de roofvogelkenner, is hij naar België gegaan en hij kwam thuis met Rex, een Amerikaanse woestijnbuizerd. We vielen voor het dier, hij was als een hond voor ons. Iedereen kon hem aaien en hij zat naast mij op de bank en volgde mij door het huis. Max zei wel eens :”Jij hebt van een roofvogel een tamme kip gemaakt.” Ik wandelde met hem in het park, hij droeg nooit een kap maar ik droeg uit voorzorg wel een handschoen. Roofvogels kunnen hun klauwen wel eens uitsteken, maar Rex heeft dat nooit gedaan. We hebben de buizerd tweeëneenhalf jaar gehad, vorig jaar september is hij overleden. Hij had een aandoening waardoor zijn spieren niet genoeg voedingsstoffen konden opnemen, dat is zijn hart fataal geworden. Het was zo’n bijzondere vogel en we hadden heel veel moeite met zijn overlijden”, vertelt Ria, duidelijk geëmotioneerd. 

En toen kwam Pluto in het gezin 

“We wilden graag een hond maar wel een grote. Ik was opgegroeid met herders en Leo heeft heel lang een Deense dog gehad Lafayette. We keken in het asiel. Maar daar zaten eigenlijk alleen maar kleine hondjes. Onze jongste zoon Noah, was gaan Googelen en vond op Marktplaats een nestje met een kruising tussen een Pyreneese berghond en een Sint-Bernhard. Nu heb ik iets tegen honden van Marktplaats, vaak zijn dat nestjes van broodfokkers en dat wilde ik niet. Stiekem zijn de jongens toch bij het nestje gaan kijken en kwamen bij mensen thuis die eenmalig een nestje hadden van hun hond. De pups waren opgeroeid bij mensen thuis en ze vielen voor de hondjes.”

“Weer waren het onze jongens die met een dier thuiskwamen”

“Er was nog een reutje over van mensen die aanvankelijk het hondje wilden hebben maar er toch vanaf hadden gezien. Weer waren het onze jongens die met een dier thuiskwamen. Het was de mooiste pup uit het nest en zo kwam Pluto in ons gezin. Hij is nu viereneenhalve maand en hij groeit als kool. Hij wordt echt een grote hond met zo’n zeventig of tachtig centimeter schofthoogte en hij kan wel zeventig kilo gaan wegen. De jongens wonen nog thuis en we zorgen met het hele gezin voor de hond. De jongens nemen hem mee in de auto om te laten zwemmen en wij lopen met hem in het park. We zijn van plan om een puppy-cursus met hem te gaan doen, maar ik weet niet of dat echt nodig is. Hij kent nu al de basiscommando’s: zit, blijf, naast en wacht. Ik heb natuurlijk genoeg van mijn vader geleerd en gezien, dus een hond opvoeden is mij niet vreemd. Pluto heeft het wakende van de Pyreneese Berghond, die de kuddes tegen wilde dieren moeten beschermen en het verzorgende van een Sint-Bernard. Hij gaat moeiteloos mee in de tram en de bus, hij gaat gewoon liggen. Ik denk dat we hem zelfs kunnen gaan inzetten als hulphond, hij heeft iets speciaals met mensen met een handicap. Het is zo’n rustige pup, we hebben echt een hond uit duizenden.” 

Hoe komt hij aan zijn naam? 

De fokkers noemden hem Shain, maar wij wilden een andere naam. De jongens dachten aan een stoere naam, Zeus of Loebas. Maar Leo is groot fan van Disney-figuren en hij vond Pluto leuk. De jongens vonden dat ze hun vader zijn zin moesten geven, zij hadden het hondje immers zonder overleg  gekocht, dus werd het Pluto. Pluto heeft al veel vriendjes gemaakt binnen de “puppenclub” in het Zocherpark. Er zijn de laatste tijd zoveel nieuwe honden bijgekomen in het park.” 

Lijk jij op je hond of je hond op jou? 

“Wij lijken op elkaar, ik ben zorgzaam, ik zorg voor kinderen in mijn huidige baan als medewerker op een BSO en als moeder en vrouw waak ik over en bescherm mijn gezin. Dat zijn de eigenschappen die we nu ook al bij Pluto zien, maar dat hoort ook zo met zulke ouders.”