Rita Harren-Bonenkamp: “Mijn vriendschappen zijn mogelijk nu nog sterker geworden”

In de tijd BC (Before Corona) interviewde ik iedere week een vrouw van 50+ voor mijn rubriek “Het Mooiste Meisje”. Persoonlijke gesprekken die aan de keukentafel met een pot thee tussen ons in plaatsvonden. 

Ik heb vaak gezegd dat ik als een wild vreemde binnenkwam en dat we als vriendinnen uit elkaar gingen. Een band opbouwen met de geïnterviewde gaat niet in een telefoongesprek zelfs niet al zou je erbij Facetimen. In mijn vaste vragen kwam altijd het geheim van hun jeugdigheid ter sprake. De een zwom, de ander danste, de volgende had haar vriendinnen en weer een ander had haar eigen bedrijf. Rita Harren-Bonenkamp: “Het is een rare tijd en dat maakt dat ik ook rare dingen ben gaan doen.”

Wat ben je aan het doen? 

“Ik sta op het punt om te gaan fietsen, dat is wat ik nu heel veel doe. Het is mooi weer en ik rijd naar Tienhoven, de Maarsseveense plassen, Groenekan of De Bilt. Ik fiets alleen of samen met een vriendin en we stoppen dan onderweg bij de talloze koffie-verkoop-punten die mensen hebben ingericht. De terrassen waren nog dicht en ik kan zo’n bewondering hebben voor mensen die toch  probeerden iets te verdienen door tafeltjes met te drinken voor hun uitspanning te zetten. De drukte op de fietspaden valt mee, maar waar ik mij aan stoor zijn de groepjes wielrenners die je niet aan hoort komen. Ik schrik wanneer ik word ingehaald door zo’n groep die denkt dat ze met een tijdrit bezig zijn. Ook stap ik geregeld op de fiets om mijn vrienden en vriendinnen een “raamknuffel” te geven. Ik bel aan en we zwaaien even naar elkaar door het raam of bij de voordeur. Ik mis mijn sociale contacten, de kroeg, het fitnessen, het biljarten en mijn vrijwilligerswerk in de Wilg voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik werk daar nu al acht jaar en de bezoekers begrepen niet dat ik niet meer kwam. Samen met mijn maatje Ronald heb ik een video opgenomen met leuke liedjes die de mensen mee konden zingen. We wilden toch een beetje in contact blijven, dan maar op afstand.”

Een raamknuffel.

Maar dan sprak ik mijzelf ernstig toe: ”Riet, het komt allemaal wel weer goed.”

“Ik heb wel een heftige tijd achter de rug omdat juist in de maanden februari tot en met mei de dagen vallen die zoveel herinneringen met zich meebrengen. Op 8 februari onze trouwdag op het ziekbed van mijn man Piet, op 26 april zijn sterfdag en op 7 mei mijn verjaardag. We hebben een en ander toch wel gevierd en herdacht op gepaste afstand met een paar mensen in de tuin. Daar was ik wel blij mee omdat mij soms het gevoel kon overvallen dat het allemaal nooit meer goed komt. Maar dan sprak ik mijzelf ernstig toe: ”Riet, het komt allemaal wel weer goed.” Ik had nog potten met witsel in de schuur staan en ben ik de slaapkamers boven gaan witten: muziekje erbij en lekker meezingen. Ik ben gaan koken terwijl ik dat helemaal niet kan. Ik belde vriendinnen om hen naar hun recepten te vragen en zo heb je dan iets om te delen en een doel. Ik ben mij bewust geworden van de dingen die ik had en ook van de dingen die ik nog steeds heb. De vriendschappen koester ik nu nog meer en ze zijn zo mogelijk nog sterker geworden. Het is een rare tijd en dat maakt dat ik ook rare dingen ben gaan doen. Ik kocht een puzzel van duizend stukjes en die heb ik nu af, dat is echt niet normaal voor mij. Ik heb altijd veel geïnvesteerd in andere mensen en het leuke is dat ik dat nu dubbel en dwars terugkrijg. Mensen in de buurt hebben de Rita-app gemaakt en daarin kan ik aangeven als ik iets nodig heb. Mensen willen boodschappen voor mij doen, zetten bakjes met eten op de stoep of ze vragen even hoe het met mij is. Ik houd mij streng aan het protocol omdat ik met mijn leeftijd, mijn pacemaker en COPD, binnen de risicogroep val. Mensen die zich niet aan de anderhalve meter houden vind ik dom. Ik mag nu weer met de trein maar dan zal ik een mondkapje moeten dragen en ik zou Rita niet zijn als ik daar ook iets van maak. Ik heb mondkapjes besteld bij het Herman Brood Museum, toch nog iets leuks terwijl de reden niet zo leuk is.”