Mijn hond en ik

Labrador Joop van studentenhuis Zuilenstraat 17: “Hij heeft ons geholpen het verdriet te verwerken”

Floriaan (l) en Bram

Minimaal drie keer per dag lopen ze met elkaar door de straat, vaak richting het park. De hond en het baasje. Ze lijken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat betekenen ze voor elkaar? In de rubriek “Mijn hond en ik” zoeken we het antwoord.

Wanneer ik bij mijn buurjongens in het dispuutshuis op de Zuilenstraat 17 binnenloop, valt mij  direct een doodstil zittende poes op. Een oud-huisgenoot heeft de huiskat Poes, na zijn overlijden, op laten zetten. De bijna tandeloze rode Poes was de meest gefotografeerde en aangehaalde poes van de binnenstad. Hij was een echte straatkat geworden, die in de winter op het putje van de stadsverwarming sliep en in de zomer de schaduw onder de auto’s opzocht. Na Poes kwam Mau, want op 17 woonde tot nu toe altijd een kat. Floriaan Sterneberg en Bram van Muster vertellen over de chocolade bruine labrador pup Joop die de lange traditie van katten doorbreekt. 

De meest geaaide poes van de binnenstad heeft nog steeds een plekje in het studentenhuis

Even voorstellen

Floriaan Sterneberg is één van de drie eerstejaars die op nummer 17 is komen wonen. Hij studeert Rechten en is “ongeveer” op schema. “Ik heb mijn hele leven in Brussel gewoond met mijn ouders en drie zussen. Thuis hebben we nooit een hond gehad maar wel altijd katten: Roosje en Foufou, waren nog in huis toen ik in Utrecht ging studeren. Ik wilde wel altijd graag een hond, maar Brussel is niet de meest groene stad en bovendien woonden wij in het centrum. Toch hebben we het een keer uitgeprobeerd met een pup en de katten, maar dat ging niet. De katten hadden bovendien de oudste rechten.”

“Ik had van mensen gehoord dat het studentenleven in Utrecht supergezellig is”

Ik wilde niet in België studeren, omdat ik graag mijn studententijd in Nederland wil beleven. Ik had van mensen gehoord dat het studentenleven in Utrecht “supergezellig” is. Ik wilde graag in een jongenshuis wonen en zoiets bestaat niet in België. Ik heb hier op 17 gehospiteerd en dat is gelukt. Het was natuurlijk niet het eerste jaar zoals ik mij dat had voorgesteld, alles stond even stil en de colleges waren online. Maar we hebben er hier in huis met twaalf jongens het beste van proberen te maken”. 

“Iedere Kerst, Sinterklaas en verjaardag, stond een hond bovenaan mijn verlanglijstje”

Bram van Munster is vierdejaars Geneeskunde en mag nog iets meer dan een jaar in het huis blijven wonen. Dan is het voor hem afgelopen, omdat iedereen na vijf jaar moet vertrekken. ”Ik hoop over een maandje mijn Bachelor te halen en dan beginnen aan mijn co-schappen in blokken in verschillende ziekenhuizen in Utrecht en in de regio. Ik kom uit Arnhem en mijn grootste wens is altijd een hond geweest. Iedere Kerst, Sinterklaas en verjaardag, stond een hond bovenaan mijn verlanglijstje. Ik heb om een hond gesmeekt, maar mijn ouders reisden veel en de hond kwam er nooit. Op 18 februari dit jaar hadden we een huisvergadering en een “huishond” stond op de agenda. We hadden de keuken verplaatst en in de nieuwe grote keuken was er ruimte voor een hond. Onze huisgenoot Bob was de initiator, hij wilde al lang een hond en zijn voorstel werd unaniem aangenomen. Besloten werd dat Bob op zoek zou gaan naar een hond. Op 26 februari overleed Bob en we besloten dat de hond er toch moest komen, wij zouden zijn zoektocht voortzetten. We wilden geen hond van een broodfokker via Marktplaats dus benaderden we de vader van onze tweedejaars: Willem, met verstand van honden. We hebben hem “aan het werk gezet” en hij vond een nestje bruine labradors op een boerderij. We hebben een “sollicitatiebrief” geschreven aan de eigenaar hoe wij het hebben van een hond ons voorstelden. We mochten komen en om goed voor de dag te komen hadden we ons “netjes” aangekleed. We wilden graag een reutje, dat leek ons het beste passen in ons jongenshuis. Er was één reutje over, de dikste en de gezelligste: een match made in heaven”. 

Een match made in heaven

Hoe komen jullie aan zijn naam Joop? 

Bram: ’’We hebben daar veel over gebrainstormd, twaalf mensen, twaalf meningen. Het is voor twee ouders al vaak ondoenlijk om een naam voor hun baby te bedenken, laat staan met twaalf. In de auto op weg naar huis met de pup moest de knoop doorgehakt worden, we wilden hem meteen aanspreken met zijn naam. Het werd Joop”. 

Hoe is het om een hond te hebben? 

Floriaan: ”Het is fantastisch, hij brengt zo veel gezelligheid met zich mee. We zijn veel buiten en we leren zo andere baasjes kennen. Kinderen uit de buurt bellen bij ons aan of ze Joop mogen uitlaten”. Bram voegt er lachend aan toe:” Zo’n schattige labrador pup werkt ook als een magneet op meisjes, we weten niet meer of ze voor ons komen of voor Joop. Als het leuke meisjes zijn dan loop ik ook wel een rondje mee. Floriaan: ”We hebben een vast uitlaatschema dat in het begin wel tien keer per dag was en nu naar vijf maal is teruggebracht. De eerste ronde is om acht uur en die is voor drie eerstejaars. Onze huisgenoot Philip is de eindverantwoordelijke voor Joop, hij maakt het schema, bestelt het voer, houdt de vaccinaties in de gaten en gaat met hem naar de puppycursus. Joop is daar nu tweemaal geweest, hij is een hele goede leerling en nu al de beste van de klas. Hij is een labrador en doet alles voor eten dus we kunnen hem goed trainen met een koekje. We hebben wel van tevoren afgesproken hoe we hem gaan opvoeden zodat iedereen vanaf moment één dezelfde lijn volgt. Wel of niet op de bank, slapen in de bench, hapjes tussendoor etc. Wanneer we een luidruchtig feestje hebben zoeken we een plekje voor Joop waar hij rustig kan slapen. Onze nieuwe kat Mau vindt de pup nog iets te druk, maar dat komt wel goed ”. 

Heeft Joop jullie geholpen bij het verwerken van het overlijden van Bob? 

“We hebben de wens van Bob in vervulling laten gaan en hebben zijn zoektocht naar een hond doorgezet. Joop heeft ons geholpen bij het doorbreken van ons verdriet en ook bij de verwerking ervan. De hond werd nu het onderwerp van ons gesprek, hij brengt zo veel vrolijkheid met zich mee.” 

Joop werd nu het onderwerp van gesprek

Lijkt Joop op jullie of jullie op Joop? 

Floriaan:” Ik hou erg van eten en Joop ook, maar dat geldt ook voor slapen.” Bram: ’’Joop komt ook nog maar net kijken net als wij. Hij is een gezellig groepsdier en heel sociaal. Hij is echt één van ons geworden. Het is een raar idee dat hij hier langer gaat wonen dan één van ons, hij hoort bij het huis. Het zal wel gek zijn wanneer ik hier uit huis moet. Maar we horen ook van andere “studentenhuishonden”, dat bewoners die al uit het huis zijn de honden vaak een dagje meenemen naar het strand of naar een buitenhuisje. Er heeft altijd rivaliteit bestaan tussen ons huis en het huis op Nieuwegracht 83, maar door de honden hebben we met elkaar gesproken en hun bruine labrador Jack heeft onze Joop al vriendelijk besnuffeld”. 

Laat uw reactie achter

Reactie

4 reacties

  • Karin schreef:

    Wat een heerlijke foto van deze Joop. Ik smelt.

  • Rutger schreef:

    Aha, daar is die poes gebleven. Ik had hem al een flinke tijd gemist. De leukste straatkat van de binnenstad.

  • Yvonne schreef:

    Mooi verhaal. Deze hond gaat het heel goed krijgen bij zijn baasjes.

  • Lianne Imthorn schreef:

    Wat een prachtig verhaal! Mooi om te zien dat de studenten zo’n goede zorg dragen voor hun lieve puppy

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *