We proberen al sinds de opening een tafeltje te reserveren bij ROSIE, Café Restobar van Jac Rijks en Yora Galjaard aan het Lucasbolwerk, maar het is druk. Op maandag heeft hij wel een tafeltje voor ons.
We stappen binnen in een gezellig restaurant, kaarsen en gesteven witte linnen servetten op de tafeltjes. De eetbar staat vol met broden en kazen en gelukkig staat Jac weer te stralen achter de kachel. In april interviewde ik hem voor De Nuk en toen liet hij al doorschemeren weer een eigen restaurant te willen beginnen. Jac was op zoek naar een plek die hij zich kon veroorloven. Restaurant Zocher stopte, Jac vond in Yora Galjaard zijn compagnon en dankzij een zeer geslaagde crowdfunding kon er stevig verbouwd worden. Sinds twee weken is ROSIE open voor lunch en diner. Gasten zijn tot twaalf uur ´s avonds welkom.
Sommelier Twan Schenkels komt er wel uit wanneer je hem vertelt wat je lekker vindt
De kaart is klein gehouden, perfect voor de lunch, een borrel of een klein gerechtje met een goed glas wijn erbij. Afgelopen weekend serveerde Jac 130 gerechten. Het spreekt zich al rond, je kan weer heerlijk eten bij Jac .Sommelier Twan Schenkels geeft ons de indrukwekkende wijnkaart. Rood, wit, mousserend, maar ook Oranje wijnen staan er op de kaart. Twan komt er wel uit wanneer je hem vertelt wat je lekker vindt. Tot mijn verrassing zie ik ook een Condrieu op de kaart staan, maar een hele fles op een maandag gaat mij te ver. Ik vraag om een viognier en Twan schenkt voor mij een wijn in uit de Languedoc. Precies waar ik van hou, met de karakteristieke smaak van een mooie viognier, met een hint van abrikoos en een pepertje. Jac heeft inmiddels wat Zeeuwse oesters op tafel laten zetten, niet losgemaakt, dan verliezen ze hun vocht. Als tweede gerechtje komt een sashimi van rode mul, Japanse stijl. Zoals Jac mij in april al vertelde, “er is een stukje Japan in mij blijven zitten”.
Een vondst: de ziltige damp verwarmt het brood
Twan heeft voor mij bij dit gerechtje een Sauvignon Blanc uitgezocht. Een beetje teleurgesteld kijk ik hem aan. Ik zei van viognier te houden, hoe kan je mij dan een Sauvignon Blanc inschenken? Maar waar ik een stuivende Nieuw-Zeelander in mijn glas verwacht, heeft hij een gerijpte Sauvignon Blanc uit Baden voor mij gekozen. Een fantastisch glas bij het subtiele gerechtje. Daarna een schaal met perfect gekookte mosselen. Op de dampende schaaldieren liggen twee forse stukken brood van de Veldkeuken met een gulle klont boerenboter. Een vondst: de ziltige damp verwarmt het brood. Daarna moeten we van Jac de French Dip proberen. Twee warme briochebroodjes met ragfijn gesneden entrecôte en zelf ingelegde augurk, op het bord staat een kommetje met jus de veau, waar je je broodje in moet dippen. Heerlijk, ook voor een matige vleeseter als ik. Twan schenkt hierbij een Syrah uit de Rhône, met zachte tannines en een fris zuurtje. Perfect gekozen.
De twee dames aan het tafeltje naast ons hoor ik bijna kreunen van genot
Als dessert heeft Jac het allerlekkerste vanille ijs dat ik ooit heb gegeten. Een voortreffelijke canelle op een stukje ricotta cake. De twee dames aan het tafeltje naast ons hoor ik bijna kreunen van genot. We zijn het eens: dit ijs hebben we nog nooit zo lekker gegeten. We raken in gesprek en zij blijken van ontwerpbureau Koduijn te zijn, verantwoordelijk voor de huisstijl van. Hun bureau is gevestigd aan de Grebbeberglaan waar Jac tot voor kort zijn lunchrestaurant had in de Eetplaneet. Zij missen hem, zijn broodjes en soepen nog dagelijks.
Inmiddels loopt ROSIE vol. Het personeel van Terroir viert het eenjarig bestaan van hun zaak aan de Lange Nieuwstraat. Op Instagram schrijven ze de volgende dag: een supertoffe avond bij Jac en Yora. En daar sluit ik me bij aan. Hoe een druilerige herfstmaandagavond een feestje kan worden.
Lees hier het interview met Jac Rijks dat eerder op De Nuk stond.
Leuk stuk hoor ???