De Nuk Afhaalgids: Bij Loetje kun je je geen buil vallen

In deze afhaalrubriek gaat het ons om het eten dat de keukens produceren die zich voorheen sporadisch bezig hebben gehouden met afhaal. Met de corona-crisis in volle omvang, deden ze het om in the picture te blijven en om toch nog wat omzet te maken. Sommige restaurants hebben de smaak te pakken en gaan er mee door. Hoe lang zal het nog een serieus onderdeel zijn van hun bedrijfsvoering? Voor bouillon! en de NUK proeven Will Jansen en zijn dochter Didi Jansen (foto’s) wat ze ervan bakken. Ze waren al bij Badhuis, Concours, Vegitalian, Broei Hemel&Aarde en Goesting. Deze keer halen ze af bij Loetje op het Oudkerkhof in Utrecht.

Loetje is van oorsprong het bruine café van kroegbaas Loetje Klinkhamer in Amsterdam-Zuid. Dat was volgens kenners een hoekige, humeurige man, die -de toen nog als kroonprins door het leven stappende- Willem Alexander ooit toesnauwde: ‘Hé, plofkop, moet je nog bier?’ Hij is inmiddels overleden en Loetje is nu een formule die op de beurs genoteerd staat. Ze doen aan events, banqueting en brainstorm possibilities en bakken hun ossenhaasjes van twee ons in de Blue Band in Ouderkerk aan de Amstel, Overveen, Laren, Bergen, Hollandse Rading, Gorssel, Eindhoven, Leeuwarden, Nijmegen, Rotterdam, Enschedé, Almere, den Haag, Breukelen, Paterswolde, Arnhem, op een stuk of vijf locaties in Amsterdam én op het Oudkerkhof in Utrecht.

Afhalen kan, maar bestellen niet

Loetje wordt nog weleens verward met Piet de Leeuw, die paardenbiefstuk verkocht en dat ossenhaas noemde. Is paardenbiefstuk niet lekker? Jawel, maar noem het beestje dan bij naam, dat is wel zo eerlijk. Anno juni 2021 zit het bij Loetje meteen na de nieuwe openstelling in Utrecht flink vol. Afhalen kan, maar bestellen niet: ‘Want we kunnen niet garanderen dat het ook precies op tijd klaar is,’ zegt een medewerkster gelaten. Heldere boodschap. De horeca kampt met personeelsproblemen nu de helft van hun meestal maar matig betaalde personeel elders is gaan werken. Nou goed dan, we bestellen en wachten op onze beurt, net als bij een cafetaria. We worden vriendelijk geholpen en dat stemt hoopvol. Een menu hebben ze niet, dus we bestellen van alles los.

Allez, mannen van 18 tot 80 die zich geen buil wil vallen aan allerlei culinaire strapatsen, maar gewoon voor veel vlees gaan, die kunnen aankloppen bij Loetje. Als je je meisje ook wat gunt, kies je voor een garnalenkroketje met saus (€4,50) en een gemengde salade met augurkjes en gekookt eitje (€5,00). Misschien wat gebakken uien erbij (€2,00) of gebakken champignons (€3,00), maar wij mannen gaan voor vlees, lekker mals vlees. Eerst maar eens wat carpaccio (€14,50). Die smaakt olieachtig en blijft uiteindelijk liggen op de borden. Ooit aten we op Westkapelle heel beroerde carpaccio, die aan het bord vastgeplakt zat. Tot nu toe de slechtste die we ooit voorgeschoteld kregen, maar deze komt in de buurt. Daarna bijvoorbeeld een satespies (€14,00) met saus (de kip is echt erg droog). Of een Bali, een flinke, sappige ossenhaas, die een knapperig korstje heeft, plus dikke, pittige saus (€22,00). Het foccacia-broodje is goed, het gewone brood is ordinair en het plastic bakje roomboter ook.

Je hebt best zin in meer, maar zit plotseling vol

Maar wees niet bang, bij Loetje gaat er niks mis, tenzij je culinaire noten op je zang hebt. Het is eigenlijk zoals de gebreide trui van oma: lekker dik, maar onder de armen een beetje onhandig stijf. De kwaliteit van het eten is oké en het blijft voor veel mensen een ultieme restaurantervaring. Zo moet je ook de afhaal zien. Je hebt best zin in meer, maar zit plotseling vol. Als je vriendinnetje nog wat wil, haal je in de Poortstraat bij Roberto Gelato nog een ijsje. Heeft zij ook wat.