Win-winsituatie na een ramkoersje

Kirsten bestelt post en probeert van elke dag een bijzondere te maken.

De lucht is vandaag lekker blauw. Net als mijn sokken. Ik draag mijn winterjas met daaroverheen mijn oranje met blauwe postjas. Een topdag om post rond te brengen. Het is droog! De zon op mijn bol! Een brede glimlach. ik loop weg van mijn kar die ik gestald heb op de hoek van de poststraat.  Ja ik hier staat-ie goed! Ik hou de kar in het zicht!  Altijd!  

Ik loop zo’n 20 meter. Dan opeens…er nadert een man van rond de 40. Met rustige pas. We lopen tussen de huizen en de lange parkeerplaatsen. Het voetpad is ongeveer anderhalve meter breed. We lopen richting elkaar en moeten elkaar passeren. We zitten op een ramkoersje. Hoe komen we (ongeschonden) langs elkaar heen? De man, sportief uiterlijk, donkergrijze stretchbroek, zwarte trui, sportschoenen en een breed bovenlichaam. Een lach. Op 2 meter afstand moeten we een beslissing maken. Wie laat wie voor? We staan allebei stil, met open ogen kijken we elkaar vragend en onderzoekend aan: Een voet naar voren. Hmm langs elkaar lopen lukt niet. Zonder een muur of auto te raken.

We doen een poging naar voren te lopen. Staan stil. Weer terug. Er is geen groot ego gedoe van ik ga als eerste of jij. Van borst vooruit en opgeheven kin. Ook geen kleine buiging. Of deinzing naar achter. We blijven in beweging. En blijven voorwaards kijken.

We besluiten zonder te praten zijwaarts langs elkaar te lopen. We maken zijwaartse stappen.. Ik vind het grappig want ik ben nog nooit met de post zo iemand gepasseerd. Haha! “We lieten elkaar allebei voor!” roep ik nog even. “Ja, het was een win win situatie!” roept hij ook na. 

Ik loop door om de post in de straat te bezorgen. Fijn die zon. Op de weg terug staat de man voor een deur. “Nu laat ik jou voor!” “Bedankt en een fijne dag!” “Bedankt! Jij ook!” Ik loop naar mijn kar en mijn volgende postbestemming. Wat een prachtige dag!! En de kou kleurt mijn wangen rood.