Dit weekend verscheen het lijvige overzicht van het werk van de Utrechtse schilder Erik Suidman (1964-2018). ‘Echt gezellig wordt het nooit’, schreef Suidman ooit over zijn werk. Toch is humor ook onmiskenbaar aanwezig in de ruim 1500 schilderijen die hij maakte.
Suidman schilderde vrijwel uitsluitend mensen – vooral mensen in kwetsbare, verdrietige of wanhopige toestand. Zijn personages slepen zich voort door een uitzichtloos bestaan, verstoppen zich achter een masker of schreeuwen hun frustraties uit. Erik Suidman was een autodidact, die pas op dertigjarige leeftijd zijn bestemming als schilder vond. Hij was uiterst productief, ook om de tijd die hij had ‘vermorst’ in te halen, en maakte minstens tweehonderd grote werken en ruim dertienhonderd kleine. Op 2 januari 2018 verongelukte hij in India.
Het boek is een weergave van zijn indrukwekkende werk en een eerbetoon aan een kunstenaar en vriend. Het is samengesteld door zijn partner Fabian Galama, collega-kunstenaar Lou Vos en studievriend Roy van de Graaf. Galeriehouder en recensent Jaap Roëll schreef voor dit boek een essay over Suidmans werk.
Het boek schetst zijn ontwikkeling als schilder en doet een voorzichtige poging om het werk te duiden. Maar het laat vooral veel bijzondere schilderijen zien, waarvan de museale kwaliteit inmiddels is erkend. Vlak na zijn overlijden verwierf het Utrechtse Centraal Museum vier doeken van Suidman. De presentatie van het boek vond zondag plaats tegelijk met de opening van de tentoonstelling Geluidloze schreeuw in Kuub, ruimte voor Kunst en Cultuur. Die expositie is geheel gewijd aan het werk van Suidman en nog tot en met 10 november te zien.
Jaap Roëll schrijft in het boek het volgende over het werk van Suidman.
‘Deze pagina’s zijn gewijd aan het werk van kunstschilder Erik Suidman. De mens staat centraal in zijn werk, maar nimmer in enige als esthetisch te kwalificeren gedaante. Wanhoop en verwording verscheuren zijn protagonisten, onpeilbaar verdriet kluistert zijn modellen in een van troost verstoken wereld. Het kleuren- gamma is beperkt en somber van toon, vleeskleurige creaturen zwalken moedeloos door ruimten die gedomineerd worden door ritmische tegelpatronen, smakeloos behang of naargeestige weersgesteldheden. Een zwak lichtpunt schuilt in een overtrokken benadering van alle misère. Maar echt gezellig wordt het nooit, ook in vrolijker werk dringt zich een wrange ondertoon op.’
Hieronder enige werken van Suidman. (klik op de afbeelding voor groot beeld)
Afgehakt hoofd
De slager
De afgesloten kamer
De rode colonne
De waterproef
Laat uw reactie achter
Reactie