Trottoirballet

Het rondwarende virus treft ons allen, en de immer wijze overheid heeft diverse maatregelen afgekondigd om het besmettingsgevaar zo veel mogelijk te beperken. Of dat allemaal verstandig is, en of het werkt, laat ik graag in het midden. Het is in ieder geval beter dan niets doen en lijdzaam toezien hoe het misgaat. Duidelijk is dat voorzichtigheid nooit kwaad kan en persoonlijk lig ik er ook niet van wakker dat de smakkende drieklapper (kus, kus, kus) in ongenade is gevallen. Was altijd al een rare gewoonte. Wat wel leuk is, is de ondanks studentenfeesten en parkparty’s steeds beter ingesleten gewoonte om elkaar op afstand te houden. Anderhalve meter is het voorschrift, dat is de maat van twee gestrekte armen. Dat het soms minder is dan die anderhalve meter lijkt geen echte ramp. Misschien is één meter wel voldoende en is die anderhalvemetermaatregel er gekomen om ervoor te zorgen dat in elk geval die ene meter wordt gehaald.

Sinds corona bezien we de ander als een potentieel gevaar

Zelf geniet ik van het effect ervan op straat. De binnenstad blinkt niet uit door de aanwezigheid van brede trottoirs en de stoepen die er zijn, staan dikwijls volgeparkeerd met fietsen, driehoekborden van winkeliers, vage paaltjes, bloembakken, gevelbankjes en andere al dan niet legaal aanwezige obstakels. Een wandeling door de binnenstad vereist enige ervaring met de slalom. Maar nu is er naast alle fysieke obstakels nog een te omzeilen aspect bijgekomen: de medemens. De medemens is een risicofactor geworden. Sinds corona bezien we de ander als een potentieel gevaar. Je ziet het niet aan de buitenkant van de medemens, maar binnenin kan het gevaar sluimeren in de vorm van onzichtbare virusdeeltjes, minuscule bolletjes met nog minusculere uitsteekseltjes die in de ademtocht van de ander kunnen worden uitgewasemd om ons te besmetten. Niet alleen moet dus iedere vorm van lijfelijk contact met de ander worden vermeden, ook diens adem moet ver van ons blijven.

Men kijkt elkaar even aan, een vluchtige blik van verstandhouding en wederzijds begrip uitwisselend

De bezorgde wandelaar heeft er dus een taak bijgekregen. Niet alleen moet hij of zij erop letten niet te struikelen over loszittende tegels en klinkers of in botsing te komen met een illegaal neergezette reclame-uiting, hij of zij moet ook de ademtocht van medevoetgangers zien te ontwijken. Het resultaat maak ik dagelijks op straat mee en de beste omschrijving ervan is trottoirballet. Zoals dansers op het toneel om elkaar heen draaien, zo loopt de wandelaar in boogjes en bochtjes om de medemens heen. Het is coronachoreografie. Men kijkt elkaar even aan, een vluchtige blik van verstandhouding en wederzijds begrip uitwisselend. En soms ontstaat er een glimlach. Bij alle ellende die het coronavirus over ons uitstort, is dat een onverwachte opsteker. Het genoegen een glimlach te mogen ontvangen, zomaar op straat van een totaal onbekende. Zo is dat virus toch nog ergens goed voor.