Working Class Artist

Tender Teaching

De foto voor dit werk, van Petra Teeuwsen kwam ik tegen op facebook op Petra’s pagina. Een fotografe die ik volgde vanwege haar prachtige foto’s van onder andere dansers. Deze sprong eruit voor mij en vroeg haar toestemming om deze foto te gebruiken… met naamsvermelding. Ik kreeg de toestemming en ging aan de slag. Het was een zalige foto… bijna letterlijk. Het contact tussen de dansers vond ik vertederend. Hoe de ene jongedame de ander begeleidt en dan die zachte, bijna verliefde blik van haar. Daar kwam mijn brandpunt te liggen, in een kader van 37 x 47cm. Nadat ik klaar was met de schets, pakte ik mijn plakkaatverf, penselen, asbak en een glas Merlot.

Ten tijde van het maken van dit schilderij had ik me aangemeld bij Kunstliefde… een Utrechts kunstenaarscollectief (ruim 200 jaar oud) en sinds 1939 aan de Nobelstraat.  Ik zag het als een nuttige en logische stap in mijn artistieke carrière en ik kon op die manier ook andere kunstenaars ontmoeten. Met Gan, die daar vroeger veel kwam met Nol Manten, was ik op bezoek geweest. Mooi pand op een mooie locatie en ik werd vriendelijk te woord gestaan over hoe me aan te melden. Wel verscheidene werken aan de muur waarbij ik een uitleg nodig had maar dat is een subjectieve terzijde. Op ieder potje… precies.  

Lid werd je echter niet zomaar want er was een vijfkoppige ballotagecommissie waar je je CV, portfolio en motivatie heen moest sturen, plus een geldbedrag om beoordeeld te worden… Serious business dus maar ik was ook serious en besloot me aan te melden. Ik schilderde lekker verder in hoofdzakelijk warme kleuren en gebruikte weer lekker veel water voor de achtergrond. De blik ving ik, van de danser met het donkere haar… zo vertederend… en ik slaagde er mijns inziens in om het vage van voor en achter de focus van de hoofden, weer te geven als vaag… ongefocust. Petra vond het leuk om de progressie te zien en was tevreden. 

Het duurde inmiddels best wel lang bij de ballotagecommissie en ik mailde ze vriendelijk wanneer ik een beslissing kon verwachten? Ik kreeg snel de reactie dat ik en de andere aanmelders, binnen enkele dagen een brief zouden ontvangen… Dan maar fijn verder schilderen. Ik zag het al hangen in de Nobelstraat… Dat zou een feestje zijn. De spreekwoordelijke kers op de taart want ik was ook de trotse bezitter geworden van, jawel, rijbewijs D… en kon mondiaal aan de slag als buschauffeur na een lange weg van veel theorie, fysieke en psychologische onderzoeken waarbij ik destijds vele aspirant collegae zag sneuvelen. Je werd niet zomaar buschauffeur.

Het schilderij kreeg steeds meer toevoeging van kobalt en wat cyaan vanaf de buitenkant zodat er meer spanning ontstond. De handen en armen waren een crime om deze ‘wazig’ te schilderen, door de focus op de gezichten en het verloop van vaag naar scherp… maar alles kwam bij elkaar.

De brief kwam de dag nadat ik dit werk had gesigneerd. Ik las deze twee keer met een tussenpose van het draaien van een Javaanse Jongen. Ongeloof en onbegrip waren mijn eerste emoties… Complimenten voor mijn talenten maar mijn werk was niet autonoom genoeg. De woorden ontbreken me eerlijk gezegd – en dat heb ik niet snel – om te omschrijven hoe ik me echt voelde tot het eenmaal doordrong… maar het was niet fijn om maar een eufemisme te gebruiken. Ik begreep er geen moer van. Domien, Gan en Loes ook niet en ik kreeg fantasieën over mensen met aambeien en iets te korte armpjes…

Nu, acht jaar later, heb ik wel vermoedens over wat de motivatie van de commissie was. Het ontbreken van een academische achtergrond of een gebrek aan een herkenbare rode draad? Wellicht beide? M’n complotschilderijen? Ik zal het nooit weten want over de uitslag werd niet gecorrespondeerd. 

Wat ik wel weet is dat Tender Teaching in een mooie lijst aan onze muur hangt en daar blijft het ook. Op z’n minst om me eraan te herinneren dat ik gewoon lekker door moet gaan zoals ik het wil. Als een echte amateur die echter wel degelijk verkoopt. Op naar het GVU met m’n nieuwe rijbewijs!

 

Laat uw reactie achter

Reactie

6 reacties

  • Petra Teeuwsen schreef:

    Mooi om te lezen Michael en je ervaring ermee is zo herkenbaar. Leuk dit werk weer eens te zien.

    Gewoon doorgaan…

    gr Petra

  • Floris schreef:

    Een eenvoudige jongen uit Rotterdam wordt natuurlijk niet zomaar lid van Kunstliefde. Daar gaat wel een periode van vriendjes maken aan vooraf. Maar altijd leuk als je talenten worden gewaardeerd.

  • Phil schreef:

    Wat jammer van hun reactie. Ik snap het hokjesdenken niet waarmee realistische, technisch knap uitgevoerde kunst altijd apart gehouden wordt van overige stromingen. Smaken kunnen verschillen, maar ik snap niet waarom de ene soort kunst inherent beter zou zijn dan de andere.

  • Henk Westbroek schreef:

    U werk mag dan niet voldoende ” autonoom ” zijn om volgens de leden van een kunstclub lid van diezelfde kunstclub te mogen worden , daar staat wel tegenover dat het prachtig is.

  • Albert schreef:

    Ook zonder Kunstliefde komt deze man er wel. En dan blijft hem ook nog het geneuzel van dit gezelschap bespaard. Mag ik de selectiecommissie even op wezen op de prachtige werken van Neil Young en Joop den Uyl die eerder op De nuk stonden?

  • Dirk de Ruiter schreef:

    Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd. Tja, dan ben je uitgeluld.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *