Paul de Brabander: Van veel dB’s naar 0 dB’s

Een terugblik op 2020. Paul de Brabander van dB’s trapt af.

“Het was een heel vreemd jaar, bizar en ongekend. 26 jaar lang was dB’s 360 dagen per week open, van 10.00 ’s morgens tot 1.30 ’s nachts. En dan hoor je dat je binnen een half uur de zaak moet sluiten en ben je voor onbepaalde tijd dicht. Opeens is het stil, niet alleen die dag, maar ook de dagen en weken erna. In een klap ga je van veel dB’s naar 0 dB’s, en dat in dB’s … Studenten komen niet meer, bands repeteren niet meer, er zijn geen live optredens meer en de bar gaat dicht. Het geluid van de koelingen was het enige dat je nog hoorde …”

“Wat we gingen doen? Opruimen, klussen en schoonmaken. De coronaregels waren te algemeen voor dB’s en niet toegespitst op onze combinatie van muziek maken/beleven, café en restaurant. En dus was het zoeken naar dingen die nog wel mochten, en onder welke voorwaarden. Niemand bij de gemeente kon het ons vertellen, voor hen was de hele situatie, net als voor iedereen, ook nieuw. Uiteindelijk hebben we zelf een protocol voor veiligheid bedacht zodat we voorzichtig weer open konden met bands en live-streams.”

Maar wij wilden weer aan de gang, voor de muzikanten, het publiek en onszelf

“Toen op 1 juni de wereld weer een beetje openging, konden we buiten ons terras weer exploiteren. Met live-muziek, al duurde het nog zes weken voordat we hier een vergunning voor kregen. En dan mocht het nog maar heel beperkt. Het frustrerende was dat de coronaregels niet meebewogen met de nieuwe situatie. Dus wat niet mogelijk was volgens de eerdere regels, mocht gewoon nog steeds niet. Aan de termijnen voor de regelgeving werd ook strak vastgehouden. Maar wij wilden weer aan de gang, voor de muzikanten, het publiek en onszelf. Uiteindelijk lukte dat in juli.”

“De livestreams mochten weer bezocht worden, door maar liefst 25 bezoekers per keer. Vanaf medio april is er elke week in onze zaal een show geweest. Op het buitenterrein organiseerden we drie keer per week entertainment, tot aan een knallende finale eind september. Voor iedereen bij dB’s was het hard werken de afgelopen periode. Het handhaven van de regels was het minst leuke deel. Nagenoeg iedereen had er begrip voor, maar het wende maar niet echt dat je niet dicht op elkaar mocht staan.”

De overheidssteun was volstrekt onvoldoende. Omdat dB’s ongesubsidieerd is, komen we niet in aanmerking voor de extra subsidies

“Op een gegeven moment wilden we een overkappende tent buiten zetten, om zo een droge plek te creëren en een winterse terrassetting, met veel ruimte tussen de tafels. Dat leek ons het veiligste voor iedereen. Maar dat het bleek veel lastiger dan gedacht om dat voor elkaar te krijgen: opnieuw bogen de regels niet mee met de nieuwe situatie. En dus gingen we door met onze livestreams, de repetities en het opschalen, terwijl we natuurlijk wel de regels bleven bewaken voor iedereen.”

“Daar zijn we mee doorgegaan totdat ons café dicht moest. Niemand begreep waarom. Vervolgens mocht er ook niet meer gerepeteerd worden. Vanaf dat moment regeert opnieuw de stilte in dB’s. We hebben geen idee wanneer we onze naam weer eer aan kunnen doen. Het afgelopen jaar is verliesgevend geweest voor ons. De overheidssteun was volstrekt onvoldoende. Omdat dB’s ongesubsidieerd is, komen we niet in aanmerking voor de extra subsidies. Die zijn alleen beschikbaar voor gesubsidieerde instellingen. Het was een bizar en ongekend jaar, zoals gezegd.”

In de volgende terugblik praat Bernard Tomlow over “een jaar dat hij niet had willen missen.”