Marja Oosterman over de erfenis van Woodstock:”Ik weiger pessimisme”

Het is deze week 50 jaar geleden dat het festival Woodstock werd gehouden. Marja Oosterman is van de generatie die toen dacht dat er een heel nieuw tijdperk aan zou komen. Het is anders gelopen. Marja kijkt terug en blijft optimistisch. “We are stardust. And we got to get ourselves back to the garden.”

We herdenken deze zomer twee spectaculaire gebeurtenissen die 50 jaar geleden kort na elkaar plaatsvonden; na alle aandacht voor de eerste stappen op de maan komt er nu waarschijnlijk aandacht voor het legendarische festival Woodstock dat in 1969 van 15-18 augustus werd gehouden.
Nog nooit waren zoveel mensen bij elkaar geweest op een festival (“by the time we got to Woodstock, we were half a million strong” zongen Crosby, Stills, Nash & Young niet veel later)
Een nieuwe generatie vierde dat er een heel nieuw tijdperk aan zat te komen.
Ik hoor bij die generatie die in de zestiger jaren volwassen werd. Ik was een en al optimisme over een betere toekomst. Weliswaar moesten er nog wel wat hobbels genomen worden, zoals ook het rapport van de Club van Rome begin zeventiger jaren waarschuwde, maar met alle liefde voor en in de wereld zouden we dat wel voor elkaar krijgen.
Maharishi Mahesh verkondigde dat als er maar genoeg mensen aan meditatie deden, misdaad zou afnemen en deze goeroe van The Beatles en grondlegger van de TM meditatie presenteerde daar zelfs statistieken over.
We, zeg mijn generatie, geloofden erin dat we de wereld konden veranderen.
“Verander de wereld en begin bij jezelf” was de slogan. We gingen daartoe massaal navelstaren, blowen en in mindere mate LSD gebruiken om ons bewustzijn te verruimen en politiek waren we met een gigantische democratiseringsgolf bezig.

Nu 50 jaar later is er van die vrijheid en liefde niet veel meer terug te vinden.
Op de stranden is topless inmiddels weer not done.
Rechtse en zelfs rechts-extremistische politici leiden regeringen die niet terugdeinzen voor openlijke leugens en worden in feite aangestuurd door grootkapitalisten. Inmiddels is vrijwel al het geld in de wereld in handen van een kleine elite terwijl ‘gewone’ burgers ook in ons land steeds meer sappelen om rond te komen.
Angst zaaien is sedert ‘9/11′ super populair bij regeringen waardoor mensen zich allerlei vrijheidsbeperkende veiligheidsmaatregelen door de strot laten duwen.
Terwijl we in de negentiger jaren nog dachten dat de culturele revolutie doorging op internet en dat zou zorgen dat de grenzen in de wereld vervaagden, worden er weer op tal van plaatsen in de wereld hoge hekken gebouwd.
Ondertussen zorgen hebzucht, egoïsme maar ook apathie ervoor dat de juiste maatregelen om de klimaatveranderingen die door ’s mensen toedoen zijn veroorzaakt te beperken, niet genomen worden.

Door de ruimtereizen zijn we gaan zien hoe klein en kwetsbaar het blauwe knikkertje is waar we met zoveel mensen op leven. Wij hippies dachten dat de mensheid ook daar wakker door zou worden en tijdig de maatregelen zou nemen om alle levensvormen op onze mooie planeet te behouden.
Liefde en positiviteit zouden het winnen van domheid en hebzucht.
Het lijkt er niet meer op.
Maar dat is een pessimisme waar ik me tot de dag van vandaag weiger aan over te geven.
Wat wij hippies al lang begrepen is inmiddels bevestigd door de wetenschap: we bestaan uit sterrenstof.
“We are stardust” zongen CSNY.
“And we got to get ourselves back to the garden.”

Ondanks alle hebzucht en manipulatie is er voor wie goed luistert en kijkt:
“everywhere a song and a celebration”.
Laten we daar aanstekelijk van genieten.

Marja Oosterman

Vrijdagavond vindt in TivoliVredenburg een muzikaal eerbetoon aan Woodstock plaats. Kijk hier voor meer info.