Hier vlak om de hoek zit een hamburgertent. Er zitten meestal enkele in oranje jacks uitgedoste jongeren voor de deur te wachten; ze werken voor een bedrijf dat voedsel distribueert en kijken voortdurend op hun smartphone. Binnen is er niet veel klandizie, hoewel een half dozijn tafeltjes uitnodigt er te gaan zitten om een hamburger te nuttigen. Af en toe kom ik er ook, niet om er te gaan zitten (er hangt de wat zielloze sfeer van een kantine) maar om een smakelijke hamburger te halen, al dan niet met knapperige friet erbij. Over de kwaliteit van het voedsel heb ik absoluut niets te klagen.
Rond middernacht sluit de tent en moet er worden schoongemaakt. Op dat moment slaat mijn waardering voor de lekkere hamburgers om in ergernis over de herrie. Er wordt schoongemaakt terwijl de volumeknop van de geluidinstallatie tot ver voorbij het rode streepje wordt doorgedraaid. Het zijn dan niet de cellosuites van Bach of een zwoele Portugese fado die uit de speakers komen, maar discodreun.
KABOEM KABOEM KABOEM KABOEM (ad infinitum).
Bij mij thuis trillen de ruiten ervan. Hier wordt tinnitus geproduceerd, maar dat openbaart zich pas veel later.
Onlangs liep ik door de Lange Nieuwstraat. Een schilder was bezig met het afkrabben van een kozijn, ergens halverwege de straat aan de oneven zijde. Zijn belangrijkste attribuut bij deze werkzaamheden was niet de verfbrander of -krabber, maar een radio. Het was op de klok bijna een heel uur en al van verre was de radioreclame te horen die onvermijdelijk aan de nieuwsberichten voorafgaat. Ik vermoed dat de commerciële nonsens tot binnen in het Catharijneconvent te horen moet zijn geweest.
Dit zijn zo twee observaties. Over herrie. Lawaai. Iedereen kan er zo uit eigen ervaring een handvol aan toevoegen. Over bladblazers (het is nu het bladblazerseizoen). Over uitlaatpijpen onder auto’s waarin lieden rondrijden die vinden dat wij allemaal mogen meegenieten van het feit dat ze zo’n uitlaat hebben laten monteren. Over studentenfeesten. Over festivals. Over de skate-parade (skaten zonder kaboem-kaboem is saai). Enzovoort.
Er zijn twee soorten lawaai: vermijdbaar en onvermijdbaar. Wanneer een aannemer ergens een brok beton moet verwijderen gaat dat gepaard met een ongelooflijke teringherrie. De hydraulische slaghamer vreet zich met veel kabaal door de kiezels, maar het kan moeilijk anders. Je hoort het, het stoort even, maar het gaat voorbij. Maar veel ander lawaai is vermijdbaar, onnodig, overbodig, ergerniswekkend. Het hoeft niet. In zekere zin is overbodige herrie een vorm van zinloos geweld. Het symbool daarvan is een lieveheersbeestje. Die kleine kevertjes maken ook geen lawaai. Een beetje handige grafisch ontwerper kan misschien een lieveheersbeestje ontwerpen met een geluidsbeschermer op zijn kleine zwarte kopje, zo’n koptelefoonachtig ding dat de man met de hydraulische slaghamer ook draagt.
Aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens moet ook het Recht op Stilte worden toegevoegd.
En dan is er nog laagfrequent geluid, waar je je helemaal niet tegen kunt beschermen en wat 24/7 door gaat. Het wordt ook steeds erger. Het aantal mensen wat er last van heeft neemt in rap tempo toe, maar ze worden afgepoeierd. En ondertussen neemt de brommerij steeds verder toe. We maken de wereld een beetje onleefbaar. Herrie, vieze lucht, vies water en vieze grond. Jammer van zo’n mooie planeet.
Het is werkelijk onbegrijpelijk waarom op elke bouwplaats een radio moet aanstaan. Of anders gezegd: mag aanstaan. Waarom wordt dit niet verboden?
Je ziet ook steeds meer types met een kleine geluidsinstallatie door de stad wandelen. Zombies die ongevraagd herrie in de straten brengen. Een vreemd en irritant verschijnsel.
Loop eens op een vrijdagavond over de Ganzenmarkt
Café ubica
Café twintig
Café cava
Café stan&co
Poolcafe
Binnenkort karaokecafe tot 5 uur in de morgen
Megaterrassen
Plus cafés Stadhuisplein
Megahertz horecaoverlast
Waag het als 65 plusser en al 38 jaar aanwonende Ganzenmarkt hier niet over te klagen
Dan wordt D66 heel boos
Want D66 heeft 65 plusser het liefst de binnenstad uit,,of nog liever dood
Want D66 wethouder verschuure vindt 65 plus dor hout,,alleen geschikt voor de D66 open haard
@ C. Beekman… dat noemt men arbeidsvitaminen. Als je geestdodend werk doet, is muziek een redding om je geest mee wakker te houden en tijdens het ploeteren aan andere dingen te denken… broodnodige afleiding. Volume is het toverwoord. Laat men iedereen meegenieten of houdt men rekening met een ander?
Ik ben allergisch voor herrie geworden. Met name door het geluid wat verbouwen met zich mee brengt. Eerst 2 achterburen, na elkaar. En toen een jaar lang de naaste buren. Vooral de slopers waren een ramp. Als er niet gesloopt werd en ze pauze hielden lieten ze de ghettoblazer met holadihee muziek keihard aan staan. Ik kan zelfs niet meer tegen de restauratie geluiden van mijn geliefde Domtoren. En dat duurt nog wel 5 jaar. Ik ben de binnenstad maar uit gevlucht.
Zelfs stilte is niet stil.
Jaren geleden verplicht geevacueerd uit het rivierengebied wegens gevaarlijk hoog water.
Ik woonde toen in een dorp dat stil was op zondag. Tenminste dat dacht ik.
Door de situatie waren nu alle apparaten uitgeschakeld, de koelcellen, de ventilatoren, werkelijk alles in het dorp.
Pas toen kon je de stilte horen, wat een verschil, alsof je je helemaal alleen waande op de wereld…
50 jaar geleden hoorde je de arbeidsvitaminen overal. Niet alleen op iedere bouwplaats. Het geluid stond harder dan nu, want dat moest opboksen tegen het harde achtergrondgeluid van die tijd. Alles en iedereen maakte lawaai.
De hele dag door rukken brandweer, politie en ambulances uit omdat wij geholpen wensen te worden als de nood aan de persoon is. Helikopters voeren Corona patiënten aan en af. De politie houdt de veiligheid in stand door per helikopter misdadigers op te sporen.
Wat veranderd is dat het nu veel stiller is dan vroeger. Dan hoor je wat er bovenuit komt. Dat is volstrekt normaal. Zuig het huis en je produceert meer geluid dan er tegen de buitengevel is toegestaan. Alleen je produceert dat geluid zelf en dan heb je er geen last van. Net als je naar een concert of festival gaat.
In Tuindorp wordt altijd wel een huis gerenoveerd, uitgebreid, geschilderd of maait iemand het gras of zaagt hout in de tuin om een prieel te bouwen. Dat hoort erbij. Je accepteert dat omdat je in een levende, levendige wijk woont.
Wie geen omgevingsgeluiden wenst te horen, hoort in een stad niet thuis.
Overigens, ik hoor alles. Ik ben erg gevoelig voor geluid. Als de gemeente mijn lage geluidshinderniveau als uitgangspunt voor overlast en hinder zou gebruiken, dan moet het aantal inwoners van Utrecht omlaag. Dat hoeft echter niet, ik accepteer uw geluid al is dat soms lastig.
Het recht op stilte. In Utrecht dat de verkeersrotonde is van Nederland. Wordt het niet eens tijd voor een ring om de stad van degelijke geluidsschermen? Niet mooi maar misschien dendert dan niet de halve stad uit bed bij zuiden- en westenwind.