Eilandbewoners

Op 4 september was het zover. Door het verwijderen van een nog aanwezig dammetje ter hoogte van hotel Karel V was de singel weer rond. Figuurlijk dan, want een mooie cirkel is het niet, meer een scheefgezakt parallellogram met wat bulten ter rechterzijde, maar je kunt de singel in het rond varen dus mogen we wel zeggen dat hij nu weer rond is. Daarmee is een droevige vergissing die vijftig jaar geleden werd gemaakt weer hersteld. Die historische miskleun tussen Paardenveld en Karel V, de kortste snelweg van Nederland die zo kort was dat men verzuimde er een A-nummer aan toe te kennen en waar je ooit heel even stiekem 100 kilometer per uur kon rijden maar wel meteen weer moest afremmen, die is er niet meer. Vakkundig gesloopt. Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. De gehele binnenstad is nu dus weer omringd door water; op 12 september wordt het officieel gevierd, maar een week eerder was het dus al zover.

We kunnen sinds het herstel van de Catharijnesingel niet meer ontkennen dat de bewoners van de binnenstad echte eilandbewoners zijn

Onze binnenstad is daarmee een eiland geworden. Een eiland is een stuk land dat geheel door water is omringd. Het eiland kan klein zijn, zoals de mini-eilandjes in de Vinkeveense Plassen, of kolossaal groot zoals Australië, maar de definitie van land omringd door water maakt een eiland tot een eiland. Ook de binnenstad is nu weer een eiland. Maar wel eenvoudig bereikbaar, je hoeft er geen veerboor naartoe te nemen. Vijftien bruggen en een winkelcentrum houden de binnenstad verbonden met de buitenwereld, maken hem (haar?) als het ware met grove steken vastgenaaid aan het omliggende vasteland. De bruggen houden het eiland op zijn plek, voorkomen dat de binnenstad op drift raakt. Geografische fijnslijpers zullen opmerken dat de binnenstad in feite zelf ook uit drie eilanden bestaat: een westelijk eiland tussen Catharijnesingel en Oudegracht, een centraal eiland tussen Oudegracht en Drift, Kromme Nieuwe- en Nieuwegracht en een oostelijk eiland dat wordt omsloten door de drie laatstgenoemde wateren en de singel. Maar hoe dan ook, we kunnen sinds het herstel van de Catharijnesingel niet meer ontkennen dat de bewoners van de binnenstad echte eilandbewoners zijn.

Het binnenstadseiland is hun thuis, daar kan geen ander eiland tegenop

Eilanders vormen dikwijls een eigenzinnig volkje. Texelaars, Vlielanders, Terschellingers. En laten we vooral de Britten niet vergeten, met hun Brexit en het al sinds tijden achterhaalde idee dat ze de wereldzeeën beheersen. Je hoeft ze niks te vertellen. De wereld is voor hun simpel te onderscheiden in daar en hier. Daar, dat is de overkant – Europa voor de Britten. Hier, dat is het eiland. Dat is waar ze wonen, daar houden ze van, daar voelen ze zich thuis. Binnenstadsbewoners hebben dat ook. Het binnenstadseiland is hun thuis. Het is er fijn toeven, te midden van oude kerken, grachten en werven, fijne horeca, musea, theaters, markten en de mooiste bibliotheek van Nederland. Daar kan geen ander eiland tegenop.