De wereld staat in brand, wat kan ik nog doen?

Kirsten de Meijer bezorgt post. Ze schrijft op De Nuk wat ze tijdens haar werk meemaakt.

Het is een dag van grijze lucht. Een klein briesje. Het is droog, een beetje koud. Ik draag een dikke jas. Een heerlijke dag om de post te lopen. De fietsers komen wel moeizaam vooruit, hun blikken zijn ook een beetje grijs. Ik heb mijn oortjes bij me. En zet, het is een experiment, rustige muziek op. Pfff, ik adem uit. Vanuit mijn oortjes klinken vogelgeluiden en een klaterend bergbeekje. Ik kijk om me heen. Een serene rust om me heen. De man van 80 met zijn atelier loopt voorbij en steekt zijn hand op. Zijn mondhoeken krullen omhoog. Zijn atelier mocht ik pas zien. Een museumstuk. Echt prachtig! De post voor het studentenhuis gaat zwaaiend naar binnen. De voetganger in bruine jas steekt over. Zijn kraag omhoog. Schouders omhoog. Alsof hij zich verstopt en zo tevoorschijn kan komen. Ja hoor! Kom maar tevoorschijn! Of? De oudere vrouw uit de straat die elastiekjes vraagt. Natuurlijk ik geef ze, een paar. Ze lacht, we zwaaien..

De jongen van ik schat 10 jaar roept zijn moeder vanaf de overkant van de straat. “Mam!” Hij zwaait breeduit. Uit het raam zwaait en wijst een vrouw. met donker haar terug naar hem….de Donald Duck door de brievenbus, het huis waar binnen licht brandt. De wielen die rollen. Het pakken van het pakketje, het aanbellen, het “alsublieft” en “dankuwel” en “fijne dag meneer of mevrouw”!!. De brieven die rustig in de brievenbussen verdwijnen. De zon die door de wolken begint te schijnen.

En dan opeens bij flat 200 de kraai. Er zit een zwarte kraai in de boom. Boven in de nok. Hij kraait wat af. “KaKaKa” doet de kraai: “Jullie hebben het wel erg rustig daar beneden”, zo lijkt hij te zeggen. Maar de wereld straat in brand! Er is oorlog, klimaatveranderingen en jullie stelletje mensen, doen niks!” Ik schrik me een hoedje! “Kakaka”. Hij blijft zitten. (Ik hoor hem door mijn oortjes) De auto’s blijven afslaan en de jongen met het paarse haar wacht bij het stoplicht tot hij groen is. Verandering. Revolutie, is dat waar de kraai om vraagt? Thuis staat de kachel op 12 graden. Ik reis per fiets of OV. En ben flexitariër. Tsja, wat kan ik nog doen? Wat kan ik doen om de wereld een stukje mooier te maken. Ik kijk op de grond. 3 stukjes vuil oprapen op een dag. Als iedereen per dag 3 stukjes vuil zou oprapen zou de wereld sneller weer schoon zijn. En zo gebeurt het.

——————————————————————————————————————–

Ik ben Kirsten en ben postbezorgster

Lopen met de post. 5 dagen bezorgen 5 dagen feest!

Ik heb mijn eigen wijk en ken nu een behoorlijk aantal buurtbewoners. Vaak maken we even een praatje als we elkaar zien. Ik hoop ook op die manier iets moois bij te kunnen dragen aan de wijk. Soms heb ik oortjes in met een rustige muziek. Dan zit ik net in een film. De opengaande deuren bij de AH. De schuivende post op de toonbank,. Het rollen van de wieltjes. Het is een uitdaging om iedere dag weer opnieuw bijzonder te maken.

——————————————————————————————————————–