Busblog: “But what’s puzzling you, is the nature of my game”

Elke week de belevenissen van een frontchauffeur.

In vele sectoren paste men zich aan sinds C, noodgedwongen. Omzetverlies, sluitingen, faillissementen, sappelen en toch doorgaan. Bussen gingen aanvankelijk zondagsdiensten rijden waarna voorzichtig werd opgeschaald. Alleen gingen we toen al een beetje onvoorzichtig om met teveel passagiers.

Onze maatschappij toonde een discipline, veerkracht en creativiteit die ik ontroerend vond, al wordt de rek ervan behoorlijk op de proef gesteld in deze dagen van onduidelijkheid. Mondkapjes, mondkapjes, mondkapjes… voors en tegens… de laatste dagen zie ik ze toenemen. Het gepraat erover en het gebruik ervan.

In de bus gaat het steeds beter en hoef ik steeds minder te maintiendraien omdat men braaf de kappies op doet voordat men instapt. Dat gaat helaas niet altijd goed zoals in Amsterdam. Een collega belandde, gebeten, geslagen en geschopt vanwege een mondkapjesdiscussie, in het ziekenhuis met vier tanden minder. Enkele maanden voor zijn pensioen. Diep triest. In deze zelfde week, werd ook een chauffeuse in Dongen meerdere malen in haar gezicht geslagen om hetzelfde mondkapje. Een stukje stof met elastiek.

Waar is onze solidariteit gebleven, de saamhorigheid? Wat maakt het dat boze passagiers erop los beginnen te beuken en zelfs bijten zodra ze op hun gedrag worden aangesproken? Het zijn weliswaar incidenten maar ze stijgen mee met die andere cijfers. Moeilijk om hier niet aan te denken als je iemand aanspreekt… Ook bij onze AH zie ik steeds meer klanten met kappies en draag er zelf nu ook eentje. We gaan duidelijk de verkeerde kant op en ik wil zo een extra steentje bijdragen. Een verplichting in winkels zou ik niet op tegen zijn want het komt nu op hernieuwde solidariteit aan.

Het zijn intelligente mensen, doorgaans, die beter zouden moeten weten… maar ja… die spotlights…

Aan het stuur van de bus overweeg ik ook steeds vaker zo’n onding op te zetten zoals steeds meer collegae doen inmiddels. Een onding ja, want het is verre van comfortabel. Ik heb wel degelijk begrip voor het feit dat mensen er moeite mee hebben. Dat begrip heb ik niet voor mensen die twijfel zaaien. Van Dissel bijvoorbeeld maar ook de halve zolen die Qanon volgen en met zgn. ‘wetenschappelijke onderbouwing’, nepnieuws plaatsen met enge boodschappen over CO2-tekort in je hersenen door je eigen adem weer in te ademen als je een mondkapje draagt… Twijfelzaaiers zit niemand op te wachten volgens mij. Ik niet in ieder geval. Ze maken me pissig. Het zijn intelligente mensen, doorgaans, die beter zouden moeten weten… maar ja… die spotlights…

De ventilatie in mijn bus (ook zo’n dingetje) op orde houden is met explosief toenemende besmettingen ook een extra aandachtspunt. Voor mezelf en de passagiers. Afgelopen donderdag baalde ik want het was ronduit graftakkeweer. Met een Ebusco zou ik daar geen probleem mee hebben maar ik kreeg een gelede mee. Weliswaar met een dakluik waardoor eventuele coronaatjes naar buiten konden vliegen en voor een luchtstroom zorgen als de deuren opengaan… maar als het te hard regende en de ruitenwisser van standje interval naar stand 1 moest, ging het dakluik automatisch dicht. Al met al geen vrolijke week en op het moment dat ik dit schrijf, zondagavond, heb ik prachtige plaatjes gezien van de Oudegracht en Twijnstraat in herfsttijd maar ook het nieuws over de IC-bezetting en malle Geertje’s reactie daarop middels een tweet.

Ik verwachtte het al nadat ik zelf het nieuws las over mensen van niet-westerse achtergrond die zomaar ‘onze’ bedden bezet hielden. Helaas voorspelbaar… en zo immens verwerpelijk. Dacht hij een half jaar geleden ook zo over onze ouderen? Zou het door z’n jarenlange isolatie komen? Vanwege zijn grote bek die alleen maar groter wordt nu hij geen straf heeft gekregen? Is hij nog wel geestelijk gezond? Inmiddels zo geïnstitutionaliseerd in zijn ‘safe houses’ dat hij alle gevoel voor realiteit en contact met de echte samenleving is kwijt geraakt? Geen onredelijke overpeinzingen volgens mij.

Was het de enkele maanden waard waarin het weer effe ‘normaal’ leek?

Maandag wederom bingo. Bijna 6.900 besmettingen. Ziekenhuizen slaan alarm en zijn nadat we het allemaal zo zat waren, voor de tweede keer binnen zeven maanden in opperste paraatheid. Chapeau Nederland!

Dinsdag bijna 7.000 besmettingen! Was het de enkele maanden waard waarin het weer effe ‘normaal’ leek? Lekker funshoppen, dingen kopen die je toch niet nodig hebt, illegaal lekker feesten met ruim 50 kratten bier in een studentenhuis, lekker vliegen en lekker meer mensen in je horecagelegenheid toelaten. ‘We’ hebben het lekker verknald. Het is ook maar een griepje…

Woensdag 14 oktober, exact zeven maanden na de afzetlinten, gaat me benieuwen. Heeft de toon van Rutte geholpen met het verkondigen van de nieuwe maatregelen? Gaan er morgen minder mensen richting centrum om te winkelen of laat het virus zijn waarheid gelden? Gaan studenten nu minder drinken of vroeger inslaan?

Men kwam keurig bekapt binnen en sommigen zeiden zelfs gedag

Eerlijk gezegd kan ik er na woensdag, na een dag op de bus te hebben gewerkt, nog weinig zinnigs over zeggen. Het leek iets rustiger, zeker in de stad. Men kwam keurig bekapt binnen en sommigen zeiden zelfs gedag. Op de weg leek het ook rustiger. Licht positieve tekens dus. Alleen jammer als je een collega tegenkomt, tot twee keer toe, die gezellig voor het lint een vriend heeft meegenomen en beiden zonder mondkapjes een volstrekt verkeerd signaal geven. Naar collega’s, passagiers en passanten buiten de bus. Naast dat was er vandaag slechts één jongedame die dacht dat je met een mondkapje op, niet kon bellen maar dat was na een rechtstreekse, boze blik zo verholpen. Betrapt zette ze het rap weer op en ik hoefde niks meer te zeggen.

Het zijn benauwende, sombere en tegelijk dynamische tijden. Ik volgde de debatten een beetje vandaag… tussendoor in m’n pauzes en vond het sneu voor Rutte en De Jonge. Verwijten, verwijten en nog meer verwijten en helaas niet zoals bij Qbuzz: Schouders eronder! Samen krijgen we dit virus onder controle. Hoe? Doen we dat!

Ze hebben zeker steken laten vallen en inschattingsfouten gemaakt maar hoe komt het dan dat zoveel mensen wel braaf hebben geluisterd de afgelopen zeven maanden? Of misschien is de betere vraag waarom teveel mensen dat niet hebben gedaan waardoor we nu staan waar we staan. We waren het allemaal. Door te negeren, te onderschatten, te zwijgen als een medeburger zich niet aan de noodregels houdt, te ontkennen en te profileren. Het deed me onderweg hardop denken aan twee regels:

I shouted out “Who killed the Kennedys?” 

When after all It was you and me.

C-19 antwoordde: “But what’s puzzling you, is the nature of my game.”

Good night & good luck!

Michael Hermanus Schuurmans (Utrechter, buschauffeur, kunstenaar)