Frontchauffeur

Busblog: Broeva Haro

  • Door Redactie
  • |
  • 30 juni 2020
  • |
  • 1 reactie

Elke week de belevenissen van een frontchauffeur.

Maandag 22 juni… een mijlpaal! Voor het eerst sinds 6 maart is er niemand overleden aan het clotevirus, Broeva Haro! Maar van het volgende bericht zakt m’n broek dan weer af en schieten m’n wenkbrauwen omhoog: Willem Drees wordt uit de hernieuwde Canon van Nederland geschrapt om ruimte te bieden aan o.a. Marga Klompé, Gastarbeiders, Jeroen Bosch en Anton de Kom. Niks mis met deze nieuwkomers. Prima. Maar waarom beperkt men zich tot 50 ‘vensters’? Waarom niet gewoon erbij i.p.v. te schrappen om op een rond getal uit te komen? En het Oranjegevoel erin? Sorry… ik weet hoe snel de vlaggetjes verdwijnen als Oranje verliest. Onzin! Zou ik toch eerder voor Poncke Princen hebben gekozen. Anton de Kom vond ik interessant om te ontdekken. Een standbeeld waard volgens mij. Ergens in het centrum van Hoorn.

Rond mijn eerste november in Almere 2011, met slechts enkele maanden ervaring, begon ik te merken dat het PVV-effect in Almere, aanzienlijk was. Onder passagiers èn chauffeurs. Ik bleef m’n ding maar gewoon doen met een linkeroortje in met veel gitaarmuziek, onzeker als ik was in deze nieuwe functie. Hiervoor was ik orgelpijpenmaker in Zeist. KOZP bestond nog niet… en ieder zong z’n eigen lied…

Één keer is toeval, vijf keer op een dag niet meer. En ik had nog wel zo fatsoenlijk gedag gezegd

Een klein deel van de zwarte medelanders kwam daar in deze tijd m’n bus in, zag dat ik wit was en negeerde me. In de uitgestoken rechterhand, gelijk een statement, een abonnement maar het gezicht bewust van me wegdraaiend terwijl ze doorliepen. Één keer is toeval, vijf keer op een dag niet meer. En ik had nog wel zo fatsoenlijk gedag gezegd. Ik voelde me er klote door!

Ik voelde me even klote door een klein deel van mijn witte collega’s, bij wie ik af en toe moest ‘passagieren’ naar de remise. Als er een ‘kleur’ stond bij een halte, reden deze opzettelijk met de voordeur voorbij de halte zodat de ‘ongewenste’ achterin moest stappen. Alsof ik een rolletje in ‘Crash’ vertolkte. Ik krijg nog steeds kippevel als ik de soundtrack van die film hoor van Stereophonics

Broeva Haro! Op 1 juli gaan we weer verder versoepelen. Goed nieuws voor vele ondernemers in cultuur & horeca, etc.! Maar op diezelfde dinsdag, met toch weer 5 doden door Corona, werd ook bekend dat de Zorg weliswaar een bonus gaat krijgen maar niet mag verwachten structureel op meer salaris of personeel te krijgen… Gaan we zó snel weer terug naar het oude abnormaal? Ik schrik ervan.

Woensdag, eerste deel elektrisch… geen probleem, dacht ik. De airco blies echter slechts lauwe lucht. Ik gaf het door aan de ‘reisregie’ en werd terug op de remise, ontvangen door een Ebusco-team. Vijf man gingen aan de slag met deze bus die nog geen 5000 km op de teller had, terwijl ik een bakkie pleur ging halen. Een soort slow-motion pitstop. Het mocht niet baten. Wederom lauwe lucht. Het voordeel is dat je geen klappen krijgt van koud naar warm. Het is gewoon overal even heet. Adem in… adem uit.

 

Het intermezzo was iets fijner. Twee uur met een gelede die een tijdje in de schaduw van de garage had gestaan. De airco was redelijk zolang ik m’n zijraam dicht hield. Geen ventilatie dus want deze ‘kist’ had ook geen dakluiken of zijraampjes. Dan maar airco want het werd niet veel drukker dan vóór 1 juni, toen we opschaalden van 15 man naar 44. Scheelt een hoop overigens na 1 juli wanneer alle zitplaatsen bezet mogen worden met 45 zitplaatsen… Of toch niet? Inderdaad… staanplaatsen zijn ook toegestaan. Perfect sense!

Er wordt slechts toegestaan wat al lang praktijk is

Het laatste deel mocht ik weer elektrisch rijden… met dezelfde bus als aan het begin van de dag. Ik hoopte dat deze inmiddels gemaakt was maar helaas. Het was maar een uurtje naar P+R Westraven en terug maar was blij dat ik uit mocht stappen nadat ik m’n rug had losgetrokken van de stoel. ’s Avonds zagen we de hopelijk laatste persconferentie van Rutte en blitskikker De Jonge. Ik moest vaak  glimlachen. Naast de echte versoepelingen, mooi, werden er ook versoepelingen aangekondigd die het volk zich al enige weken eigen had gemaakt. ‘In het OV mogen nu ook weer mensen reizen als het niet noodzakelijk is’. Hier moest ik effe hard lachen. Er wordt slechts toegestaan wat al lang praktijk is. Misschien moeten we die funshoppers zelfs wel dankbaar zijn, dat ze de afgelopen weken zeker meer dan de helft aan inkomsten hebben opgebracht. 

Donderdag. Inderdaad donder. Ik liep de hoek om en zag tot mijn ontsteltenis dat alle P-vakken tussen de Agnietenstraat en de Vrouwjuttenstraat, vanaf 6 juli verdwijnen op straffe van wegsleping. Dat zijn 20 plaatsen in een wijk waar je blij mag zijn àls je al een plek kunt vinden. Of we voor 1 juli even willen beslissen of we in een gemeentegarage terecht willen of het risico nemen om geen plek te hebben. 1 kilometer lopen naar huis? Is dat de beste optie terwijl de garage onder Willem Arntz voor 2/3 onbezet is? 

Onderweg, zag ik op de andere weghelft een kraai zitten op de Adriaen van Ostadelaan. Er kwam een auto aan en remde af. Ik zag dat de kraai leefde en licht bewoog maar geen sjoege gaf. De bestuurder kon niet zien wat de kraai deed, ik wel. De auto trok langzaam op… en in m’n spiegel zag ik een dode kraai met gespreide vleugels. Ik zag het niet als een omen maar het is niet fijn om mee te maken aan het begin van je werkdag. De bus maakte met koel/lauwe lucht ook niet veel goed na de indruk van de kraai. Zennn… adem in… adem uit… 

Je rondjes rijden en je vooral niet druk maken maar toch… Hakke hakke puf puf. Net als de boordcomputers de laatste weken. Doffe ellende! Zoals op CS C1, een uitstaphalte, toen de OV-chip ineens uitviel. Dat wordt je als chauffeur niet in dank afgenomen als 20 mensen niet uit kunnen checken… Nog één dag en dan weekend. Ik snak er nu al naar.

Vrijdag werd een dag met sterke contrasten. De eerste helft had ik een uitstekende elektrische bus waar ik vanwege koude kloten, de airco op een gegeven moment moest uitzetten. Te koud is ook niet goed. het verkeer was weer business as usual…

De tweede helft met een standaard bus op pad tussen Zeist en Maarssen via CS. In den beginne nog lekker koel maar zodra de motor uit moest, stopte ook de koeling en dan gaat het rap met 33 gr. Dat koel je niet meer terug. Van ijsballen naar scrotum glutinum ofwel: een plakzak. Waar ik extra moedeloos van werd, is het gebrek aan communicatie. Ik werd er chagrijnig van en niet zo’n beetje ook. En snibbig. No More Mr. Nice Guy voor de professional shoppers, die je als oud eh… zelfs dat niet behandelen. Je bent er gewoon niet. Thanks ma’am!

 ‘Mevrouw, wilt u uw mondkapje opzetten, ook als u belt?’

‘Ooohh… okay’

 ‘Mevrouw… ook over uw neus graag anders heeft het weinig zin.’

‘Meneer, iets zachter bellen a.u.b.… en graag met mondkapje op.’

‘Ehhh… sorry…’

‘Ook over je neus!’ Ik was het zat! Onderweg naar huis zette ik kei, maar dan ook keihard, Misunderstood op van Dream Theater en kreeg letterlijk kippevel op m’n armen en benen. 

Weekend! Zeer welkom. Eindelijk tijd om een Open Brief naar B & W van Utrecht te schrijven over het dreigend tekort aan parkeerplaatsen in mijn buurt. Ondertussen probeerde ik me niet te druk te maken over hoe ik dat voor me zag, na een dag lang werken, tot november. 

€ 88,68 per kwartaal, ja… € 355,44 per jaar, voor een parkeervergunning, om in een wijk te mógen parkeren tussen de rijken. Best veel geld… en wij weten inmiddels nog steeds niet zeker welke keuze we moeten gaan maken voor 1 juli. Het gevoel van ons niet laten wegjagen uit onze buurt zodat toeristen en Airbnb’ers wèl kunnen parkeren, overheerst. Broeva Haro!

Good night & good luck!

Michael Hermanus Schuurmans (Utrechter, buschauffeur, kunstenaar)

 

  

 

   

   

 

 

 

Auteur Redactie
Auteur

Redactie

Laat uw reactie achter

Reactie

1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *