Working Class Artist

Who’s the lamb?

Op dinsdag 11 september 2001, rond drieën, zat ik met m’n eerste mok koffie en een Javaanse Jongen, al surfend voor mijn PC-scherm. Ik kwam uit mijn laatste nachtdienst. Na de schilderzaal werkte ik nu als kwaliteitscontroleur van tafelglas, bij Royal Leerdam, volcontinue. Van stilte naar tumult en van kop houden naar communiceren. Machinale herrie en scherven, sjezen en pezen, tellen en steekproeven, meten en wegen, aansturen en bijsturen, constateren en rapporteren, vrijgeven of blokkeren? 

De koffie haalde me een beetje uit m’n zombiegevoel na deze nachtdienst tot 06:15. Vier dagen vrij, om qua ritme weer naar de eerste ochtenddienst te gaan, die om 06:15 begon. Mijn Nokia rinkelde. Wolfgang aan de andere kant:

“Heb je het nieuws aan?!!”

“Ehm… nee?” 

 “Snel dan!” Ik zette de tv aan en begreep het. In New York was een vliegtuig in Twin Tower North gevlogen. En op het moment dat we al bellende keken, vloog om 15:03 een vliegtuig in de South Tower. Wat was dit?!! Wolfgang moest weer aan het werk maar ik bleef aan de buis gekluisterd. Na 56 minuten stortte de South Tower in, die op een hoek was doorboord… maar toch net als een implosie op Discovery Channel, loodrecht naar beneden. Mijn kin zakte naar m’n borst en mijn mobiel rinkelde weer… 

Wolfgang vroeg me wie hier achter zou kunnen zitten? Huh? Nu al bezig met schuld? Ik stapte ongemakkelijk over inmiddels vele lijken en vroeg hem of ie een half uurtje had. Na een minuut gaf hij het op en al op dag één moest en zou het Al Qaida zijn… nog voor het instorten van de tweede èn derde.  Die rare derde toren… WTC 7, met 47 verdiepingen waar geen vliegtuig in was gevlogen. Voor mij de sleutel dat er iets niet in de haak was, wat later ook bleek. De rest van de dag/nacht, bleef ik gekluisterd aan de buis en mijn PC-scherm. Het instorten van WTC 7 om 23:20 werd niet eens meer echt nieuws… voor mij wel want ik was wakker.

Op 12/9 begon ik met het schetsen van dit werk. Het was meer een roeping, ik moest er iets mee, letterlijk en figuurlijk. Met tintelende vingers en krakende hersenen.   

‘Shock and Awe’ en ‘The war on terràh’ was wat me moesten gaan slikken. Informatie en desinformatie buitelden lange tijd hierna over elkaar en nog steeds. Controlled demolition… net als bij WTC 7? Wie sponnen hier garen bij? Ik wist en weet het nog steeds niet… meer vragen dan antwoorden. Het was geen fijne tijd om vraagtekens te hebben en te uiten want we moesten bang zijn. Agressie als reactie en verrader genoemd worden maakten me voorzichtig met mijn woorden op de werkvloer maar thuis niet met de penseel. Het was toen niet fijn om genuanceerd te zijn.

Op 18/9, Prinsjesdag, had ik de schets af op een A4-tje (180grs) en schrok er bijna van. Zoveel details verweven in een roet,- en stofwolk. De ‘grijnzende’ schedel (gnaritas) als achtergrond, verweven met de vier ruiters uit de Openbaringen want ja… deze dag had wel iets apocalyptisch… zelfs voor mij als agnost. Boven de vier paarden, vier bekende ruiters die ik al vrij snel verantwoordelijk ging houden voor wat zou gaan komen als vergelding. Ondanks het feit dat niemand de aanslag opeiste…  

Met de ‘Spice’ uit Frank Herbert’s ‘Dune’ in m’n achterhoofd kwam er een landkaart van het Midden-Oosten op een marmeren tableau, met ‘daarover’ een schaakbord zonder stukken verweven. Olierijke stukjes paradijs op aarde en een schaakklok waren klaar voor verf en marterhaartjes. 

Uiteindelijk kwam de signatuur in 2003. Weliswaar met gedrevenheid geschilderd maar niet met plezier door het volgen van ‘het nieuws’. Bombardementen in het Tora Bora-gebergte in Afghanistan, dreigende drums over mogelijke ‘weapons of mass destruction’ in Irak. Er kwamen rookpluimen. Onder andere boven Kabul en Bagdad… hoewel Bagdad nog niet was aangevallen maar dat was m.i. een kwestie van tijd. Tussendoor tekende ik sensuele dames voor de nodige balans en nog iets met Pim Fortuyn. 

 

Hermanus.

 

P.s.: George van Houts heeft er een prachtige, boeiende voorstelling over gemaakt: KomPlot. Maar je moet er wel even tijd voor vrij maken.

Laat uw reactie achter

Reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *