Waarom duurde het drie weken voordat het college reageerde op memo van Stef Fleischeuer?

Er werd afgelopen woensdag snel geschakeld op het Stadskantoor. ’s Ochtends publiceerde De Nuk een bericht over een intern memo van directeur Ruimte Ontwikkeling en Strategie Stef Fleischeuer. Daarin liet hij de ambtenaren van de gemeente weten dat “het niet was toegestaan dat zij ambtelijk of bestuurlijk aan bewoners of organisaties die zich verzetten tegen de verbreding van de A27 hulp te bieden”.

De oekaze werd onderbouwd met een opmerkelijk argument. “We zijn in voortdurend overleg met het Rijk over grote OV-investeringen in de stad en de regio, we kunnen ons niet permitteren ons te verzetten tegen de noodzakelijk geachte verbreding van de A27. Het zij zo!’

De publieke verontwaardiging over het memo was groot. Men sprak over een dictator op het Stadskantoor. En over een knieval voor het Rijk. Hoewel Fleischeuer zich kon beroepen op de zogeheten crisis-en herstelwet bleef het een opmerkelijke uitsprak van deze voorzitter van de Rotterdamse PvdA.

Aan het eind van de dag werd de interim-manager keihard op zijn vingers getikt. Het college van B&W liet weten dat zij al maanden actief deed wat Fleischeuer had verboden. Namelijk actief de actievoerders tegen de verbreding ondersteunen. “Ongehoorzame ambtenaren” mochten dat dan natuurlijk ook doen. Zij zouden daarmee immers niet anders doen dan bijdragen aan de uitvoering van een motie van de gemeenteraad waarin om steun aan de acties werd gevraagd. De hoge ambtenaar was niet op de hoogte van deze motie.

Binnen een dag gaf het college duidelijkheid door middel van een prijzenswaardige snelle reactie. Toch nog een vraag. Waarom was de publicatie van het memo, intern al verstuurd op 23 februari, op De Nuk nodig?

Had het college dit over het hoofd gezien? Worden de mededeling van een hoge ambtenaar ter kennisgeving aangenomen? Of gewoon niet gelezen? Blijkbaar kan je allerlei onzin rondmailen zonder dat iemand aan de bel trekt.

En hoe zit het met de ambtenaren waarvan ik weet dat een aantal ziedend was over de teksten van de interim-manager? Kennelijk zat de schrik er zo in dat niemand hem op zijn fout wilde wijzen. Of protest durfde aan te tekenen.

In dat geval ligt het voor de hand dat Fleischeuer zijn spullen pakt. Dat hij zijn huiswerk niet had gedaan is al niet best. Dat zijn medewerkers hem niet durven tegenspreken is erger. Het duidt op een managementstijl die in scherp contrast staat met het verbindende wij-gevoel dat de gemeente permanent propageert.

Laat het college nog maar een keer snel schakelen. De man is interim, dus veel geld zal zijn afscheid niet kosten. Het zij zo!