Annie de Laat bericht uit Zanzibar

Sinterklaas bestaat hier (nog) niet

Zie ginds komt de stoomboot?

Op haar vijftigste gooide Annie de Laat het roer radicaal om. Ze nam afscheid van het luxe leven en begon een school in Zanzibar. Duurzaamheid staat in de lessen centraal. Op De Nuk deelt Annie regelmatig haar ervaringen.

Een paar jaar geleden werkte ik op het vasteland van Tanzania in een lodge waar straatjongens opgeleid werden en werkten. Rond 5 december kreeg ik vrienden op bezoek, die voor mij een cadeau hadden meegenomen. Het pakpapier met vrolijke sinten en pieten lag nog buiten op tafel. Een paar jongens vroegen wat het was. Dus ik begon te vertellen: over onze traditie om elk jaar sinterklaas te vieren. Een hele oude witte man met een lange baard, die op zijn witte paard over de daken rijdt en door de schoorsteen overal snoep en cadeautjes voor kinderen naar binnen gooit. Stoute kinderen zijn bang voor sinterklaas, omdat ze misschien niks krijgen behalve wat klappen met een roe, of voor straf meegenomen worden naar Spanje. Tot zover was het verhaal nog makkelijk. Maar toen de zwarte pieten: die zijn de knechten van sinterklaas. En die zijn zwart. Ik legde uit dat er inmiddels veel mensen zijn die vinden dat zwarte piet niet kan, omdat het racistisch is.  

De jongens waren er even stil van, en begonnen toen in het Swahili heftig met elkaar te discussiëren. Na een poosje lagen ze over tafel van het lachen. Ik vroeg waar ze het over hadden? En wat vonden ze van het zwartepieten verhaal? Nou, eigenlijk, vonden ze daar niet zoveel van. Voor straf met een roe krijgen was ook niet gek. Wat wel raar in het verhaal was, dat je voor straf wordt meegenomen naar Spanje. En dat een paard over daken kan lopen.  

probeer daar maar eens op te komen met een paard   

Waar de jongens vooral heel hard om moesten lachen was dat er een witte man iets komt brengen. Een witte man die zomaar geschenken uitdeelt? Nog nooit gezien. Daar geloven we niks van.  

Sinterklaas is een hele vreemde witte man

Vragen en delen  

Als iemand in Tanzania weet dat je op reis bent gaat, dan wordt vaak gevraagd of je een cadeautje meeneemt. Bring me a gifty? Ik ben nog opgevoed met ‘kinderen die vragen worden overgeslagen’, dus voelde me dan nogal ongemakkelijk. Moet dat nou echt? Maar eigenlijk is vragen niet zo gek. Als je ver weg gaat dan kan je andere dingen kopen dan bij jou thuis. Andere vruchten of lekkere zoetigheid, halwa, uit Pemba bijvoorbeeld. En als de andere gaat, dan neemt die ook wat voor jou mee. Omdat hier de meeste mensen geen spaargeld hebben en geen verzekeringen, wordt er heel veel gevraagd. Als er geen geld is voor de dokter of een begrafenis, een bruiloft of school bijvoorbeeld. Dan vraag je familie en vrienden om iets bij te dragen. 

Het is nog normaal dat je vraagt en deelt. Kleine kinderen delen met elkaar en volwassenen doen dat met iedereen in de grote families en vrienden. Vragen kan eigenlijk alleen als je echt een heel goede reden hebt, als je zelf niks hebt bijvoorbeeld.  

Wij hebben wel een verlanglijst : We zijn bezig met de school in het dorp Paje op Zanzibar verder op te bouwen. Volgend jaar willen we beroepstrainingen toevoegen om de kansen op werk voor jongeren te vergroten. We starten met het dorp het project Paje Clean. We willen graag meer afval verwerken en groenten verbouwen. We willen een expert van het eiland in dienst nemen om het programma stevig te laten wortelen. We willen meer leraren opleiden. En we willen een programma voor lagere scholen en communities en hotels in praktische duurzaamheid ontwikkelen. Dit is onze verlanglijst. Hier is kennis voor nodig, en wil en enthousiasme. En geld natuurlijk. Wil en enthousiasme zijn hier volop. Qua kennis kunnen we mensen en bedrijven gebruiken die kunnen meedenken en meewerken naar praktische en bereikbare oplossingen. En wat het geld betreft, dat moet helaas nu nog even van ons komen.  

Misschien ben jij onze sinterklaas? Mijn vraag is of jij misschien wilt meedoen. Misschien kan je helpen fundraisen. Misschien ken je mensen die wat kunnen doen. Misschien heb je een goed idee. Of misschien wil je geld geven? Elke bijdrage is meer dan welkom.  

Kijk voor meer info over de stichting STARS@ZANZIBAR op onze website. En je kan me altijd mailen Annie.delaat89@gmail.com 

Auteur Redactie
Auteur

Redactie

Laat uw reactie achter

Reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *