Annie bezoekt de jochies van Van Bommels promotiefoto’s: een mooi begin van 2023

Op haar vijftigste gooide Utrechtse Annie de Laat het roer radicaal om. Ze nam afscheid van het luxe leven en begon een school in Zanzibar. Duurzaamheid staat in de lessen centraal. Op De Nuk deelt Annie regelmatig haar ervaringen.

Ik ben weer op Zanzibar. Ik heb de foto’s van Floris van Bommel bij me om aan de familie van de jongetjes te geven. De bekende foto’s van de Grote Ophef een paar maanden geleden. Lees het hier terug. Ik ga ook om met de vader te spreken over de renovatie van het huisje: wat willen ze doen, en hoeveel gaat het ongeveer kosten? Voor de renovatie is er namelijk een sponsor.  

1 januari lijkt me een mooie dag voor m’n bezoek.  

Het huis is makkelijk terug te vinden. De vader is thuis, en Rahmi, het jongste jongetje. Ze zijn verbaasd dat ik ben teruggekomen, want ach ja beloftes zijn vaak maar woorden in de lucht. Ze waren de foto’s ook al bijna vergeten.  Rahmi mag weer op de foto: nu met de foto’s. De foto’s worden geshowd en met trots opgehangen. Hier wel.  

Het huisje is nog zoals het was. We spreken over wat ze precies willen verbeteren aan het huis. Een wc komt er, er komt een dak boven de binnenplaats en de keuken wordt verplaatst. Nu wordt gekookt op hout, binnen, zonder ventilatie. Binnen koken op hout is rampzalig uit oogpunt van gezondheid. Wereldwijd zouden er iets van een miljoen mensen sterven door luchtverontreiniging door binnen koken in kleine afgesloten ruimtes. Vooral vrouwen en kleine kinderen. Ik leg uit dat er een sponsor is voor de aanpassingen, maar dat die wel graag wil dat de kookplaats wat gezonder is dan nu. Dat is lastig. Uitvoerig krijg ik uitgelegd dat de manier waarop gekookt wordt volgens de traditie is. Anders kan eigenlijk niet. Gas is om te beginnen al onbespreekbaar. Want gas is levensgevaarlijk, vinden zij. Huizen en dorpen branden af door gas. Dat in werkelijkheid meer ongelukken gebeuren door koken op hout, wordt niet geloofd. Een schoorsteen kan ook niet. Iedereen in het dorp kookt zonder schoorsteen. En een schoorsteen is trouwens ook gevaarlijk. Na uren worden we het eens: er komen grote ramen (zonder glas) in de nieuwe keuken, met ijzeren spijlen. Genoeg voor ventilatie. Er wordt gewezen naar een paar ramen in een andere kamer. Ik zie de ramen, maar ook dat ze met karton zijn afgesloten. Dat moet wel, anders kijken de mensen naar binnen. Ok, maar kunnen we dan afspreken dat als er gekookt wordt er geen karton voor de ramen wordt gezet? Ja, dat kunnen we afspreken. Er wordt een tekening gemaakt van de verbouwplannen voor de keuken in moderne stijl, en een berekening van de kosten. Ik ga de plannen voorleggen aan de sponsor.  We nemen afscheid en ik laat snel weten of het door kan gaan.  

Rahmi speelt allang weer buiten, op blote voeten natuurlijk. Terwijl ik naar buiten loop zie ik zijn slippertjes staan.  

Binnen een paar uur laat de sponsor weten dat het prima is en hij maakt zelfs meer over dan was berekend. Hij hoeft niet genoemd te worden schrijft hij. Maar ik doe het wel, omdat het een mooi ruimhartig gebaar is en meer dan sportief. Namens de jongetjes en hun familie: Floris van Bommel bedankt!