Documentairemakers Nanno Jiskoot en Kim Brand zijn bezig met het maken van een documentaire over een pand waar veel Utrechters goede herinneringen aan hebben: Oudegracht 245, oftewel het Tivoli-complex. Ze zoeken naar mensen die er mooie (oude) verhalen over hebben. Zou er nog iemand leven die als weeskind in het pand woonde?
De documentaire zal de rijke geschiedenis van het complex vertellen. Veel mensen zullen niet weten dat het gebouw in 1275 dienst deed als klooster, en dat het in 1580, toen het katholieke geloof min of meer werd verboden, werd betrokken door het Burgerweeshuis. In 1925 verhuisde het weeshuis naar de Nieuwegracht, en het complex werd door de Nederlandsche Vereeniging van Spoor- en Tramwegpersoneel betrokken. Het pand werd in die tijd het NV-huis genoemd.
In 1981 werd het pand gekraakt door ‘Tivoli Tijdelijk’. Jongeren vonden dat Utrecht een fatsoenlijk poppodium en oefenruimtes nodig had en zagen in het pand aan de Oudegracht de perfecte ruimte. Het stond bovendien al meer dan tien jaar leeg. Lang deed het gebouw dienst als poppodium, en momenteel wordt het pand gebruikt door Kytopia en andere muzikanten.
Oproep
Zou er nog iemand leven die als weeskind in het pand woonde? Ben of ken jij een politie-agent die met honden in het pand stond toen het werd gekraakt? Vertelde jouw grootvader dat hij in het gebouw was tijdens de Tweede Wereldoorlog? Misschien ken je iemand die lid geweest zou kunnen zijn van de Nederlandsche Vereeniging van Spoor- en Tramwegpersoneel tot 1969?
Kortom: de mooiste verhalen over het pand en mensen die de makers wellicht kunnen helpen in hun zoektocht naar die mooie verhalen zijn zeer welkom, evenals tips over waar of bij wie ze goede informatie zouden kunnen vinden. Ze ontvangen graag tips via de mail: docutivolipand@gmail.com.
De film zal vertoond worden bij de heropening van het pand, in 2020.
Rond 1977: in de zomervakantie was SSR (nu EKKO) een periode vroeger dicht dan normaal, of helemaal dicht. Café’s waren in die tijd ook vroeg dicht. Arie op de Brug (de Postiljon) was wat langer open dan de rest en ’t Pandje nòg langer. Voor de afwisseling gingen we dan wel eens naar het NV-huis. Precies weet ik het niet meer maar aan het eind van de lange gang ging je naar links en dan kwam je in een duister hol, er was een bar waar je vagelijk, door dikke geestverruimende walmen schimmige figuren knetterstoned aan een bar kon ontwaren. De muziek was overweldigend, zeker voor die tijd: diepe zware reggae die je bijna niet kon horen, alleen voelen.
In die tijd was Tivoli Lepelenburg er nog. Ik had er wel een tentamen en herinner me vooral de boom die daar in het gebouw stond.
Dan riepen we op om 21.00 uur verzamelen op het domplein en regelden geluid en bandjes en kraakten het pand waarna er optredens waren,want er was in Utrecht niet één fatsoenlijk podium met een beetje zaal.
Ons koor Stem des Volks Utrecht heeft jarenlang in het NV huis gerepeteerd. En opgetreden bij de 1 Mei vieringen. Periode 1926 – 1960.
Heb daar mooie fotoos van.
Ik heb vanaf 1965 tot 1975 gewerkt bij de vervoersbond fnv eerst op de oudegracht en later zijn wij verhuisd.
Regelmatig congressen van de bond en ook optredens voor oudere oa. Heintje Davids.ik vond het een mooie tijd in het nieuwe gebouw was de sfeer anders.