Een ode aan al die mooie Utrechtse restaurants

Journalist Tim de Hullu heeft zich gespecialiseerd in biografische verhalen. Vermaard is zijn serie “Van wieg tot graf” in het AD/UN. Dezer dagen schrijft hij regelmatig een gedicht. Vandaag deze over fijne Utrechtse restaurants die hun deuren moeten sluiten. Het is een mooie ode aan wat niet zo lang geleden was en hopelijk snel weer gaat komen.

Stad zonder sterren

Ooit was ik jaloers
Op die twee van Concours
Die hun dromen najoegen
En tussen de kroegen

Ons op de Biltstraat verwenden
Met wat we niet kenden
Nu koken ze thuis
Op een kleiner fornuis

—

Een stad zonder sterren
Wie maalt daar nu om
Als ik Utrechts kon eten
Lag ik er voor krom

—

Dat ze bij Michelin
Héron en Le Jardin
Nergens vermeldden
Raakte ons zelden

Zolang alle toeristen
Nog maar niet wisten
Hoe goed het hier was
Vulden wij wel ons glas

—

Een stad zonder sterren
Wie maalt daar nu om
Als ik Utrechts kon eten
Lag ik er voor krom

—

We missen ‘t gepimpel
Bij Madeleine en Simple
Op Goesting en Proost
Wordt alleen op afstand getoost

Als alles voorbij is
’t restaurant weer Blij is
Proeven we in het gloren
Meer dan ooit tevoren

—

Een stad zonder sterren
Wie maalt daar nu om
Als ik Utrechts kon eten
Lag ik er voor krom