Ian

Ons wondertje. Met het gezicht van een engeltje en de grappen van een bengeltje. Grote, felblauwe ogen, lange krulwimpers en een guitig kuiltje in z’n wang. Hier bijna twee zomers jong. 

Moederdag kwam eraan en ik was de standaard cadeaus een beetje zat. Niet dat we echt aan vader-, en moederdag doen want we vinden het allebei meer een middenstandsfeestje geworden met irritante, suggestieve reclames die je doen vermoeden dat je geen goede partner zou zijn als je niks kóópt, je poeplap niet opentrekt om in geld uit te drukken hoeveel je van je partner houdt.  

 We doen er wel een beetje aan maar in de vorm van liefdevolle attenties. Ontbijt op bed, lekker koken voor elkaar en vooral Ian iets laten tekenen of maken nu hij dat kan. Zo kreeg ik afgelopen vaderdag een mooie tekening met het Feyenoord-logo (de F was horizontaal gespiegeld maar daardoor des te unieker) en Zevertje, zijn zelfgenaamde parkiet, zittend op die mooie, grote F. Ik was er verrukt mee.

In 2015 besloot ik ook weer eens iets zelfgemaakts te geven. Lang hoefde ik niet na te denken want ik kan aardig tekenen en aan inspiratie ontbrak het me niet. Het nadeel was dat ik een beetje laat op het idee kwam. Drie dagen voor moederdag… Twee avonden wachten dus… tot madame naar bed was en doorpezen!

Eindigend als een gewaardeerde collega op facebook, Siegfried Woldhek. Hoe? Op een mooi vel papier. Gereedschap: een vulpotlood met een 2B stiftje en een kneedgum.

Good night & good luck!