Hoe is het nu met?

Het mooiste meisje van de stad/Geryanne Katerberg (53): Persoonlijke touch

Vrouwen die ouder worden maar zich jong blijven voelen. Hoe doen ze dat? En is oud worden een straf of een zegen? Geryanne Katerberg:”Ik voel mij nog steeds degene die ik was toen in achttien was. Zelfs mijn onzekerheden heb ik meegenomen”.

Geryanne Katerberg groeide samen met haar jongere broertje op in het Drentse dorp Westerbork. “Mensen zijn altijd even stil wanneer ik zeg waar ik vandaan kom, de associatie met Kamp Westerbork is er eigenlijk voor elke Nederlander. Weliswaar lag het kamp tien kilometer van het dorp verwijderd maar wij waren ons als kind al bewust van wat er zich had afgespeeld. Wij groeiden op met de verhalen en kenden de geschiedenis. We bezochten met de lagere school het kamp en met onze ouders de Dodenherdenking op 4 mei. Het kamp hoorde bij ons: het was een plek waar je naar toe kon gaan en doorheen kon wandelen.” Na de lagere school ging Geryanne naar de Mavo in Beilen en later naar de Havo in Emmen. “Als kind wilde ik altijd al juf worden en in mijn geval was dat handenarbeid lerares. Later wilde ik binnenhuisarchitectuur studeren, misschien omdat mijn vader aannemer was. Ik zocht het wel in de creatieve sector. Mijn moeder naaide veel zelf en iedere maand viel de Knip in bij ons in de bus. Ik zocht dan een bloesje uit, dat bloesje maar dan wel op mijn manier, met mijn persoonlijke touch. Na mijn eindexamen wilde ik naar de kunstacademie, ik werd toegelaten in Kampen en koos daar de richting mode. In het dorp werd wel aan mijn ouders gevraagd wat ik nou met zo’n opleiding moest doen? Mijn ouders hebben mij altijd gesteund in wat ik graag wilde. Ik mocht dan wel een verlegen meisje zijn maar ik was wel eigenzinnig. Na drie jaar Kampen had ik het daar wel gezien en ik wilde naar de HKU in Utrecht, richting modevormgeving. Ik liftte samen met een studievriendinnetje naar Utrecht en we hingen overal briefjes op met “kamer gezocht”. We vonden een kamer in de Croesestraat en ik ben altijd in Utrecht blijven. Ik liep stage in Antwerpen bij Ann de Demeulemeester en studeerde af. Het was begin jaren negentig en crisis, een moeilijke tijd om aan opdrachten te komen. Ik werkte bij een kledingwinkel op de Nobelstraat. Daar zat ook De Kappers, daar kwam ik mijn man tegen die mede-eigenaar was. (hij heeft nu kapperszaak Pappas in de Voorstraat-red)

“Ik laat mij door Diva-gedrag niet gek maken”

Kees Driehuis was op stap geweest met een stylist om hem te kleden voor zijn programma NOVA. Kees was niet echt blij.  Een vriendin van mij deed de productie bij dat programma en zei: ”Volgens mij kun jij dat ook!” Zo rolde ik in het vak dat bleek een gouden greep te zijn. Kees ben ik blijven kleden tot zijn laatste uitzending van “Per Seconde Wijzer”. Van het een kwam het ander. Ik liep met een stapel jasjes op mijn arm die ik had uitgezocht voor Margriet Vrooman toen ik Annet van Trigt tegenkwam. “Dat wil ik ook wel, iemand die van alles voor mij uitzoekt.” De mensen die ik kleed moeten zich op hun gemak voelen in wat ik voor hen uitzoek, je staat toch voor de camera. Hun kleding moet bij het programma passen en bij het tijdstip waarop het uitgezonden wordt. Ik kleedde Sylvana Simons voor “Dancing with the Stars” en kleed Pernilla La Lau voor “Koffietijd”.  In 2001 kwam ik oud-collega Dylan Duijne tegen bij Daans waar ik kleding uitzocht voor Jeroen Pauw. We besloten samen te gaan werken en begonnen STIJLBURO. We doen grote projecten samen en hebben ieder onze eigen klanten. We hebben dezelfde smaak, voelen elkaar aan en zitten op één lijn. Samen doen we de kleding van de hele cast van “The Passion”, sinds 2006. Er wordt eigentijdse kleding gedragen behalve door Maria. Zij moet een iconische uitstraling hebben en we zoeken voor haar altijd iets wat je niet in de winkel kunt vinden. Maar niet zo strak of zo kort dat je er geen thermo-legging en wollen sokken onder kunt dragen.

“Inmiddels heeft iedereen in televisieland wel zijn eigen stylist”

Inmiddels heeft iedereen in televisieland wel zijn eigen stylist, maar ik werk met sommige mensen al zo lang dat je heel veel van iemand weet en niets meer hoeft uit te leggen. Met de jaren verandert de stijl van mijn klanten ook: Jeroen Pauw droeg vroeger altijd gebloemde “Hans Ubbink” overhemden, maar nu voornamelijk uni –shirts. De smaak van Jacobine Geel komt dicht bij mijn eigen smaak, dus dat is makkelijk. Bridget Maasland is altijd erg modisch op een uitdagende manier, maar nu zij “ De Zwakste Schakel” presenteert moet het iets zakelijker. Voor Mariëlle Tweebeeke  zoek ik kleding uit die niet afleidt wanneer zij Nieuwsuur presenteert of iemand interviewt. Ik ben altijd duidelijk in wat ik wil en laat mij door Diva-gedrag niet gek maken. Die vrouwen kom ik ook wel tegen: twee uitzendingen rond lunchtijd en dan meteen een jurk willen lenen van een top couturier. Maar dan blijf ik toch echt een Drentse: Ik ben niet gek te krijgen!”  

Hoe is het om ouder te worden? 

“Ik ben inmiddels de vijftig gepasseerd en dan krijg je last van lichamelijke ongemakken en van de overgang. Het is ook wel eens confronterend om in de spiegel te kijken: daar lach ik dan maar om. Het is eigenlijk best leuk om te zien hoe je ouder wordt. Ik werk in een wereldje waar het belangrijk is om met je uiterlijk bezig te zijn. Er wordt snel naar de botox gegrepen. Maar ik las ergens dat je daar niet meer aan moet beginnen na je vijftigste, dus is dat een gepasseerd station voor mij. Ik voel mij nog steeds degene die ik was toen in achttien was. Zelfs mijn onzekerheden heb ik meegenomen. Ik heb wel eens bedacht dat ik bepaalde dingen niet meer zou doen wanneer ik ouder zou zijn, maar tot nu toe blijf ik alles lekker doen”.  

 Wat is je geheim? 

 ‘’Ik zit nu eenmaal in de mode en ga met veel jonge mensen om: ik blijf bij en sta niet stil. Ik heb twee dochters die mij inspireren en mij ook kritisch houden. Op een gegeven moment ga je er toch ouder uitzien en moet je niet krampachtig het jong-zijn vast willen houden. Het is de kunst om dan de juiste balans te vinden. Ik heb goede vriendinnen waar ik mee “los” kan gaan tijdens een concert in Tivoli of op een dansavond voor 40-plussers. Vriendinnen waar je ook mee kunt lachen en huilen bij een glaasje wijn.” 

 Bridge, tennis of Yoga?  

“Dansen! Toen ik jong was danst ik al graag op donderdagavond bij de Vrije Vloer. Ik dans nu bij Touchée, afdeling Gold voor 40+, in de Adelaarstraat. Ik doe dat met heel veel plezier en om “heel” te blijven. We wonen in Voordorp waar ik heerlijk kan wandelen met onze hond. Vooral de lange ochtendwandelingen wil ik niet missen.” 

Is je stijl veranderd? 

“Op de academie ontwikkel je een eigen smaak en stijl en in jaren tachtig en negentig is de basis gelegd. Mijn stijl is het beetje hetzelfde gebleven, maar ik ben niet stil blijven staan. Ik hou van mode en in ieder seizoen is er wel iets dat bij mij past. Ik draag graag zwart en donker blauw, maar soms ook een gek bloemetje. Mensen kunnen mij inhuren als ”personal shopper”. Ik adviseer ze een stijl te vinden  die bij ze past en waar ze zich goed en nieuw in voelen.”

 Wat vind je van de Utrechtse vrouw? 

 “Je bent toch leuk genoeg om er een leuk kleedje om te hangen! Ik vind de vrouwen er nu wel beter uitzien dan een paar jaar geleden. Ik zat ooit op de brug voor het oude Tivoli voor de aanvang van een concert en toen was het alleen maar King Louie-jurkjes met sandalen wat ik zag, weinig fantasie. Kleed je niet alleen leuk voor een feestje: iedere dag is speciaal genoeg om je te laten zien!” 

Aan wie geef jij het stokje door? 

 “Aan Ilse Boer, zij runt een modezaak PIL in de Schoutenstraat en is een echte ondernemer. Ze is model geweest en heeft mooie verhalen te vertellen.

 

 

 

 

 

Laat uw reactie achter

Reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *