Het is donderdagmiddag en de regen komt met bakken uit de hemel. George Ost zit samen met Frank Dries, hoofdredacteur van Straatnieuws, onder een parasol van café De Zaak. Over een paar dagen moet George het land uit maar hij heeft hoop. Ik minder, want George lijkt steeds meer een dossier te zijn in plaats van een mens.
Radio 1 is aan de lijn, Hart van Nederland onderweg en een gemeenteraadslid van SP gaat over een half uur vragen aan wethouder van Ooijen of George niet kan blijven. Maar helpt het? Ondanks de massale steun voor George onder de Utrechters ziet het er somber uit. In het stadhuis vragen we aan de wethouder of hij ruimte ziet. Het antwoord is formeel: “Nee, ik kan niets voor hem betekenen.” Hij zal het in het vragenuurtje herhalen. George zit op de tribune, bidt en gelooft in een goede afloop. De dagen erna blijft de verontwaardiging groeien. Ik schaam me kapot dat ik Utrechter ben, is de veelgehoorde mening. Vrienden van George zoeken naar juridische uitwegen die er misschien zijn maar misschien ook niet. Dat het een ingewikkeld verhaal is, weten ze inmiddels.
Op het moment van schrijven is George in Utrecht en twijfelt wat hij moet doen. Hij vreest dat hij morgen met handboeien naar Schiphol wordt vervoerd. Eerder zei hij niet te willen onderduiken. Want, hij wil niet als een rat in zijn stad leven. Voor George, 20 jaar Utrechter, tikt de klok. Familie en vrienden proberen hem tot het laatste uur hier te houden. En verder is het ijzingwekkend stil. Slechts één raadslid was begaan met zijn lot. Waar waren die anderen de laatste dagen? Waar waren zij die het permanent hebben over verbinden, diversiteit en de inclusieve stad? Geen oproep om het uiterste te vragen aan wethouder of burgemeester. Geen enkel teken van verontwaardiging over de onmenselijke behandeling van een stadsgenoot. Mocht George morgen in het vliegtuig zitten dan is er alle reden om je als Utrechter kapot te schamen. En wil ik het woord inclusiviteit nooit meer horen.
Laten we een fonds oprichten om George financieel te ondersteunen aldaar !!
IJzersterk! Niet zo verwonderlijk dat het vertrouwen in de politiek afneemt.
Goed stuk. Over ‘cultuur’ gesproken.
Mag ik dan bij jou. Mooi lied. En nu?
Sommigen vinden het opkomen voor een zieke boom van 170 jaar makkelijker. Triest.
(Mocht het nodig zijn, doe ik mee met het fonds)
Wat een schande!!
Geen fonds, gewoon blijven. Op de trom roeren en de landelijke politiek wakker schudden. Van de lokale politiek hoeven we het dus niet te hebben.
Zelden werd de kloof tussen burgers en politiek duidelijker dan in dit geval. De verontwaardiging van veel Utrechters is authentiek en vanuit compassie met een stadsgenoot. Dat deze gevoelens niet worden gedeeld door de politieke partijen is ernstig. De gedachte zal zijn dat na het eventuele vertrek van George de zaak overwaait. Dat is waarschijnlijk ook zo. Maar laten we het niet vergeten als er gestemd moet worden.
Utrecht wakker worden!
Wat een harteloos en laf stadsbestuur.
Eens met Loes. Maar het ware kapitaal is George de kans geven om te blijven waar hij hoort: Utrecht.
Ik heb wel eens het idee dat er helemaal geen Utrechters meer in de gemeenteraad zitten. Baantjesjagers voor wie Utrecht de opstap naar Den Haag is. Geen binding met de stad en haar inwoners. Daar gaat het nu mis.
Waar is Groenlinks? Een regenboogpad is leuk, dit is essentieel.
Zoals velen reageer ik achter mijn laptop. Want ik weet niet wat ik kan doen. Iemand een idee? Samen kunnen we alles.
Sinds wanneer laten we een volledig losgeslagen politiek Den Haag beslissen wie er wel of niet in Utrecht mag verblijven..! Hier past een vorm van burgelijke ongehoorzaamheid waarbij er een duidelijk statement kan worden gemaakt naar een regering die al langers het spoor volledig bijster is en waarbij korte termijn verdienmodellen boven welzijn is verkozen. Hier dient B/W Utrecht verantwoording te gaan nemen waarbij elke politieke partij afzonderlijk zijn ware gezicht mag laten zien.
George heeft een gezicht gekregen, maar in Utrecht verblijven veel meer daklozen zonder papieren. Nederland stemt al een paar kabinetten landelijk massaal voor een restrictief en hard immigratiebeleid. Het is in ieder geval fijn dat de humaniteit van Utrechters naar boven komt borrelen in het geval van George. Er zijn vast ook fouten gemaakt in zijn procedure als hij hiernaartoe is gekomen toen Suriname nog bij Nederland hoorde, dan heeft hij toch gewoon recht op een Nederlands paspoort?