Floating Chess

Ik had weer werk… bij de lijstenmaker die ‘Neil’ had ingelijst en ook kaarten, posters en kunst verkocht. Nou ja… eigenlijk werkte ik voor het UWV middels een intentieverklaring van de lijstenmaker om me na drie maanden een contract aan te bieden… een soort gesubsidieerde proeftijd. Ik had er vrede mee en ging ervoor met als hoofdtaak, het op orde en in kaart brengen van een verwaarloosd magazijn.

Juni 2009… de Dalai Lama had in de RAI gesproken en wij bekeken dit op TV. Anderhalf uur later beseften Domien en ik dat we niet gesproken hadden… alleen maar geluisterd. Ik werd acuut geïnspireerd, vond een beauty van een foto van  de Dalai Lama. Ingetogen, zonder bril. 

Meteen goed aquarelpapier gepakt en een kader van 37 x 37cm gemaakt want aan voorstudies doe ik niet (het zit al in mijn hoofd) en begon te zwieren met m’n Hermanus. De ideeën eromheen kwamen vanzelf en een surreële wereld ontstond rondom het portret met het yin en yang-teken als basis voor de compositie. Het paleis te Lhasa, de tempel, de Chinese vlag en draak, de gieren, de vajra, Mao, Jezus, zijn bril, een schaakbord in voorgrond en water, etc. 

Het ging lekker en ik ging kwasten met plakkaatverf. Ik liet vorderingen zien aan de lijstenmaker en hij zei dat dit werk goud zou worden!

Met Obama op een wegspringende scherf van een Chinees computerscherm symbolisch voor een wereldleider die de Dalai Lama niet durfde te ontvangen onder druk van China, voltooide ik het na 150 uur. De handelaar liet een scan en print maken en had grootse plannen met verschillende oplagen en formaten. Eindelijk, dacht ik wederom… een doorbraak! Er was echter nog geen gesprek geweest over de financiële kant.

Twee dagen later kwam het nieuws dat Obama de Dalai Lama alsnog zou ontvangen… klotezooi! Weg historische context… Ik besloot Obama over te schilderen en Benedictus XVI, acte de présence te laten maken. Enkele dagen later was ik eindelijk klaar. Nu alleen ‘nog maar’ het eens zien te worden over de financiën… 

De handelaar gunde me 10% van de verkoop! Pardon?! Ik dacht het niet! Al bracht ik deze reactie een stuk diplomatischer. Ik vond het een fooi. Een proefdruk was er al. Weliswaar met Obama maar toch… er waren kosten gemaakt door de inmiddels betalende werkgever dus ik voelde me toch een beetje bezwaard. Na overleg met Domien, namen we de regie in eigen handen. Een drukker werd gevonden en een paar honderden euri lichter, konden we gaan beginnen. De handelaar/werkgever was en bleef gefrustreerd… ondanks de ruil voor het unieke exemplaar met Obama tegen drie giclée’s in drie formaten van onze drukker om de man schadeloos te stellen. 

Erica Terpstra had ik n.a.v. DWDD, waar ze reclame mocht maken voor haar reis langs religieuze leiders around te world, bereid gevonden via e-mail, om het eerste exemplaar namens mij te overhandigen aan de Dalai Lama. Jawel! Ze was zo enthousiast dat ze er meteen zelf één bestelde! Dit ging de goede kant op. 

Ging… want toen ze haar exemplaar had ontvangen, belde ze me persoonlijk op met de mededeling dat ze het eerste exemplaar níet zou overhandigen. Ze had de tranen van ‘haar’ Dalai Lama in tweede instantie wel gezien en volgens Erica huilen lama’s niet want ze staan boven dat soort menselijke emoties… Huhh?! Eraan toevoegend dat ik het Boeddhisme niet had begrepen. 

‘Maar mevrouw Terpstra, het gaat helemaal niet over Boeddhisme maar over Chinese onderdru…….’ Helaas… ik kwam er niet tussen. Ze ratelde nog even door en eindigde weliswaar met complimenten over mijn talenten maar ik bleef gedesillusioneerd en flabbergasted achter.

Exposure bij de handelaar die beloofd had het enkele weken in zijn etalage te tonen bleef ook uit. Mijn vrouw had de zaken overgenomen om belangenverstrengeling te voorkomen en toen ze verhaal probeerde te halen over deze non-exposure begon de beste man uit zijn stekker te gaan. Mij een havenarbeider noemend (tegen mijn vrouw) die zojuist drie vrouwen had verkracht en nog niet wist wat hij verkeerd had gedaan. Dit boek ging en bleef definitief dicht.

We stonden er dus alleen voor. Maar niet uit het veld geslagen. Ik ging op facebook en begon daar ingetogen reclame te maken en niet zonder succes. Waarschijnlijk niet zo succesvol als de deal met de handelaar had kunnen zijn als hij een fatsoenlijk percentage had geboden maar we hadden onze trots en eigenwaarde behouden. Goodbye Mammon and hello V.O.F. Hermanus Art & Design! 

Op dit moment zijn er tientallen exemplaren over onze toonbank gegaan, in binnen, -en buitenland. Mensen gebruiken het werk zelfs als profielfoto en ik wil niet weten voor wat nog meer. Het is goed. Het halfjaar contract werd niet verlengd.