Wethouder Cultuur Eva Oosters opende woensdag 29 juni in de hal van het Stadhuis aan de Stadhuisbrug 1 de expositie “Sophia Anastasia en de transformatie van Utrecht.
De Utrechtse kunstenares Sophia Anastasia werkte de afgelopen twintig jaar aan een serie schilderijen waaruit haar liefde voor Utrecht spreekt. Ter gelegenheid van haar veertigjarig kunstenaarsjubileum is naast dit figuratieve werk ook haar abstracte werk voor het eerst te zien in de expositie “Sophia Anastasia en de Transformatie van Utrecht” in het stadhuis.
Voor Sophia Anastasia zijn zowel de historische Domtoren als ook de ontwikkeling van het moderne Utrecht een geliefd onderwerp. Ze vertelt: “Ik vind die transformatie van Utrecht spannend: we leven in een tijd waarin zich een gigantische verandering van de skyline voltrekt.” En ook: “Ik ben nog steeds op zoek naar ‘het ultieme schilderij’ en tot die tijd zal ik moeten blijven schilderen; het is niet anders”.
Sophia Anastasia post haar werk regelmatig op verschillende social media zoals Twitter, Facebook en Instagram. In de tentoonstelling zijn haar schilderijen voor het eerst ‘in het echt’ te zien.
Deze tentoonstelling is gratis toegankelijk en tijdens openingstijden van het Stadhuis te zien van dinsdag 28 juni tot en met 25 augustus 2022.
De Nuk filmde Sophia op “haar mooiste plekje van de stad.” Dat kan je hier terugzien.
Schilder en grafica Sophia Anastasia timmert al een tijd aan de weg. Jaren geleden begonnen in Bali, Indonesië, weet ze zichzelf in elk van haar exposities weer te overtreffen. In Bali geinspireerd door de exotische couleur locale van de banjar, stort ze zich nu ze in Utrecht ingeburgerd is op de karakteristieke bijzonderheden van de Domstad, en interpreteert die in die haar zo typerende stijl. In acryl- en olieverf schildert ze doeken in vrije, organische streken, afgewisseld met de strakkere materiaaluitdrukking van bekende architectuur en stedelijke locaties, zoals het ASR kantoor, het stationsplein, de Oude Gracht en de Catharijnesingel. De werken vormen zo een poort naar bekende Utrechtse stadsgezichten, losgeweekt en omgetoverd in Anastasia’s vloeiende lijnen en pulserende vlakken, die de werkelijkheid hierdoor wat extra speling lijken te geven. Ze culmineren zich in geestdriftige beelden van een nieuwe feitelijkheid, die stof biedt tot prakkizeren over vertrouwde omgevingen en je eigen plaats erin (hierbij soms trouwens gedienstig geholpen door een veelheid van ongedwongen geschilderde figuurtjes en hun fietsjes die het doek opluisteren). In bepaalde gevallen laat Anastasia haar antinome fantasie nog een vleugje extra de vrije loop: Dan ontstaat opeens, bijvoorbeeld, een wervelend beeld van een domtoren die als door een cycloon opgezweept ten hemel wordt gezogen, de wind bijna voelbaar om je heen als je goed kijkt. Beslist een hoogtepunt.
Anastasia’s coloriet is verfrissend ongerept. Heldere gelen en blauwen, roden en groenen creëen een pact of springen juist eigenzinnig rond, en vormen contrasten met elkaar of met de donkere en lichte achtergronden. Over het hele oppervlak van ieder schilderij is er het verlangen van bijna elke kleur om net niet zichzelf te zijn, maar zich te mengen, of andere te overlappen. De speelse pogingen hiertoe mislukken geregeld, en dan complimenteren ze elkaar trillend en bruisend; vaak echter leveren de mengende kleuren ook verrassende, bevreemdende schouwspelen op. Ook dit sensationele aspect van Anastasia’s kunst zorgt voor een uitzonderlijk plezierige kijkervaring in de hal van het Stadhuis.
Jacob de Groot
Phuket