Goed nieuws uit Overvecht: de Amazonedreef en omgeving krijgen een opknapbeurt. Regenwater wordt van afvalwater gescheiden, de verkeersveiligheid neemt toe.
Slecht nieuws uit Overvecht: de gemeente spreekt niet over de Amazonebuurt, maar over het Amazonekwartier. Dat betekent dat het kwartiervirus nu de buitenwijken heeft bereikt.
De kwartierziekte begon in de zuidelijke binnenstad. Om de kans om extra rijkssubsidie voor dat gebied binnen te slepen doopte het wijkbureau de wijk om in Museumkwartier. Daarna kreeg de middenstand de smaak te pakken. Stukjes van de binnenstad ter grootte van postzegels werden kwartieren: Stadhuiskwartier, Universiteitskwartier, Domkwartier, Vredenburgkwartier. Buiten de singels kwam daar later nog het Maliekwartier bij.
Wat staat ons te wachten? Gaan alle buurten er aan? Wordt de Bokkenbuurt in Hoograven het Bokkenkwartier en het buurtje er naast het Geitenkwartier? Het zit er wel in. Utrecht houdt wel van opsmuk. Wat dacht je van Hoogh Boulandt? Die wijk is zo genoemd omdat op een oude kaart het gebied zo gespeld werd. Het betekent Hoog Bouwland, maar veel mensen zeggen – en neem ze dat maar eens kwalijk – Hoog Boeland.
En wie heeft dat bedacht, die ch in de nieuwe wijk Leidsche Rijn?
De naamsverandering op verzoek van het bedrijfsleven van De Uithof in Utrecht Science Park is natuurlijk helemaal krankjorum en kostte een smak geld. Met de pet in de hand ging de gemeenteraad er mee akkoord.
What’s in a name? That which we call a rose by anyother name would smell as sweet (Romeo and Juliette).
Zo is het maar net.Je chef kan zich nu wel je leidinggevende noemen, hij blijft je directe baas. Weliswaar heet een onderwijzer nu leraar, noemt een directeur zich tegenwoordig bestuurder of ceo en zegt de secretaresse op een klein kantoor dat ze office manager is, ze doen hetzelfde werk als toen hun functies nog namen hadden die iedereen direct begreep. Zo is Utrecht Science Park nog steeds een wijk met veel onderwijs- en wetenschapsgebouwen, ziekenhuizen, studentenflats en wat tech-bedrijven.
En hoe is het nu in de kwartieren van de binnenstad? Verontrustend rustig. Ofschoon…, er lopen toch nog wel wat mensen, vaak met het kartonnen coffee to go-bekertje in de hand. Hier en daar is het zelfs druk: op de bloemenmarkt, op zonnige delen van pleinen. Je proeft het verlangen naar betere tijden, bijvoorbeeld naar de heropening van de terrassen.
Zodra het signaal klinkt zet de horeca de openbare ruimte weer vol. Ze mag vrijwel onbeperkt haar gang gaan, want de gemeente verlengde de versoepeling tot 1 november. Dankzij de verruiming kunnen horecaondernemers de 1,5 meter afstand beter waarborgen. Dat draagt bij aan de volksgezondheid, zo redeneert de gemeente. Je moet er maar op komen. Maar zo bijzonder is dat nu ook weer niet, met een wethouder van economische zaken die jarenlang in de horeca werkte.
Goeie bal, Dick! Je vergat nog een detail bij je laatste vraag: “Hoe is het nu in de kwartieren van de binnenstad?” Nou… eh, um… de huren zijn spectaculair hoog! Iedereen die nog een zolder over had, heeft hem door een handige, nieuwe generatie klussers en binnenhuiskneders laten opbeffen tot luxe interieurs, in de herkenbaar vertrouwde glossy magazines ‘shades of gray and taupe’. Alle met eenzelfde uitstraling, vindingrijke bergruimten, spaanplaat in vermomming, dubbele beglazing en ecolabel B, vierkante bankstellen en een grote steigerhouten tafel à la Piet Hein Eek. Als je een verkeerde bril op zet, zou je kunnen zeggen dat de buurten erop vooruitgaan. Honderd euro per vierkante meter per maand. Exclusie servicekosten. Reken maar uit – ruik an me reet, zeiden wij vroeger. Lachúuuu! Zullen we voorstellen om de wijde ring rond Utrecht-stad waarin onze ultieme rustplaatsen en verbrandingsovens zijn gelokaliseerd tot Laatste Kwartier om te dopen? Dan hebben we dat maar gehad.