Onze columnisten

De elfde plaag, ofwel de bevrijding van de haas

Het is interessant te ontdekken dat ik als volstrekt ongelovige toch met enige regelmaat aan de bijbel moet denken. Dat verschijnsel doet zich voor wanneer ik door de binnenstad wandel en op veel plekken een verzameling meer of minder berijdbare fietsen aantref. Behalve op een aantal plaatsen waar dat door middel van zichtbaar aangebrachte verbodsbepalingen verboden is, staan (en soms liggen) honderden fietsen op wanordelijke wijze geparkeerd.

Oude fietsen meestal, ooit tweede-, derde-, vierde-, of tigstehands aangeschaft, maar ook mooie glimmende lease-exemplaren met blauwe voorbanden en soms zelfs een vergeten OV-fiets. De link met de bijbel is het boek Exodus uit het oude testament, waar de tien plagen van Egypte worden beschreven; een straf van God omdat de Egyptenaren de Israëlieten niet wilden laten vertrekken. Vooral de tweede en de achtste plaag spreken me in dit kader nogal aan. De tweede (Exodus 8:1-15) is het verschijnen van een ontelbare hoeveelheid kikkers. De achtste (Exodus 10:4-10) beschrijft een sprinkhanenplaag; een verschijnsel dat zich niet alleen ten tijde van de uittocht uit Egypte voordeed, maar ook anno 2021 nog voor veel ellende zorgt in grote delen van de wereld. Zoals de bijbel het verwoordt: ‘En zij zullen het gezicht des lands bedekken, alzo dat men de aarde niet zal kunnen zien’. 

Wie er dan moet worden gestraft ontgaat me

Een mooie omschrijving, want zo bedekken ook de fietsen het gezicht van de stad, alzo dat men het stedenschoon niet zal kunnen zien. Het lijkt hier en daar de elfde plaag van Egypte wel. Wie er dan moet worden gestraft ontgaat me; er wonen ongetwijfeld meerdere Egyptenaren in Utrecht, maar die kunnen we er de schuld niet van geven. Net zoals we tegenwoordig sprinkhanenplagen weten te duiden als een onbeheersbaar natuurverschijnsel en niet als een godswege uitgedeelde berisping, zo leek en lijkt ook de fietsenplaag wel een onbeheersbaar fenomeen. Bidden tot de Heilige Santa Bicycletta zet geen zoden aan de dijk. Herbestrating wel. Want ziet: ze zijn weg, die fietsen. Bij de haas althans. 

Wie kent niet de haas op de Neude? Een kruising tussen tekenfilmhaas Bugs Bunny en Le Penseur – de Denker – van de Franse beeldhouwer Auguste Rodin. Het beeld is ooit gemaakt door de Britse beeldhouwer Barry Flanagan, veroorzaakte nog een klein politiek relletje met Leefbaar Utrecht, maar kwam uiteindelijk op zijn sokkel op de Neude te staan. Ik vermoed dat het een van de bekendste Utrechtse beelden is.

Jarenlang was dat pleintje een gratis stalling voor fietsen en fietswrakken

Een bronsgeworden contradictie, de immer rappe haas en de bedachtzaam denkende filosoof, samengesmolten zittend op een enorme steen. Het driehoekje waar het beeld op staat hoort formeel bij de Neude maar is visueel meer het uitwaaierende eind van de Voorstraat die zich ter plekke in tweeën splitst. Jarenlang was dat pleintje een gratis stalling voor fietsen en fietswrakken, voor roemloos schroot en roest, lek geworden inzakkend rubber, versleten zadels, afgelopen kettingen, ontbrekende spaken. De haast van de haas en de gedachten van de filosoof gingen er volledig in ten onder. Tot de herbestrating kwam. De fietsen werden verwijderd, de oude klinkertjes gingen er uit, en mooie Belgische hardstenen in waalformaat gezaagde steentjes kwamen er voor in de plaats. En ziet: de elfde plaag is plots verdwenen. De oude Egyptenaren wordt niets meer verweten. De haas is bevrijd. Hij kan weer denken. 

Auteur Jelle Reumer
Auteur

Jelle Reumer

Laat uw reactie achter

Reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *