Crossroads

De legende van “Crossroads” is veel bezongen en verfilmd. Het verhaal gaat over een bluesmuzikant, die om succes te krijgen, op een kruispunt deep down south in de Verenigde Staten, zijn ziel verkoopt aan de duivel. 

Steeds vaker moet ik aan het verhaal denken als ik op Facebook even ga kijken of er nog een vriend een foto heeft gepost van zijn laatste maaltijd. Ook ik heb het gevoel dat ik een contract met de duivel heb afgesloten. Ik heb een gruwelijke hekel aan de Big Tech, die de wereld proberen over te nemen zonder een cent belasting te betalen. De Amazons,  De Googles en Facebooks die alleen maar slimmer worden van al onze data en ons zo nog verslaafder proberen te maken aan hun diensten.

Ik weet dat het vloeken is tegen de Neoliberale kerk, maar als we hier iets aan willen veranderen hebben we het hele volk nodig. Als het aan Amazon ligt, zullen onze winkelstraten straks nog bestaan uit één winkel,100 koffietentjes en een stuk of 50 pakket afhaalpunten. Ons landschap wordt vervuild door oerlelijke gigantische magazijnen, waar geen magazijnwerker meer aan te pas komt. Natuurlijk is het onze eigen schuld als het zo ver komt. Als we allemaal onze spullen die we “denken” nodig te hebben bij een middenstander om de hoek halen, was het probleem al opgelost.

Retourzendingen kosten Amazon geld, dus ik wist in ieder geval dat mijn bestelling geld zou kosten

Door Corona zijn we zo gewend geraakt aan online bestellen dat de winkelier uit het zicht is en pas weer in zicht komt als de winkel is verdwenen. Toch is het nog niet te laat. Ik geef eerlijk toe dat ik tijdens de lockdown, toen de winkels dicht waren ook wel eens iets bij Amazon heb besteld.  Wat ik wel altijd deed, is dat ik dan nog drie dingen bestelde, die ik helemaal niet nodig had om deze na ontvangst te kunnen retourneren. Retourzendingen kosten Amazon geld, dus ik wist in ieder geval dat mijn bestelling geld zou kosten. Als we dit vanaf vandaag allemaal zouden doen dan zorgt dat voor veel werkgelegenheid en zou meneer Bezos geen bankrekening hebben die hoger is dan de begroting van menig souverein land.

Voor Google is misschien net een andere aanpak nodig om iets te veranderen. Volgens mij moeten we er gewoon voor zorgen dat onze data waardeloos zijn. We hebben een app nodig die, als we zelf niet online zijn, non-stop zoekopdrachten aan de Google zoekmachine geeft voor zaken die niets met onszelf te maken hebben. Zoeken naar een tweedehands auto terwijl je zelf niet eens een rijbewijs hebt, naar recepten van een gerecht met varkensvlees als je vegetariër bent, of vacatures voor slagers terwijl je bakker bent. We geven ze zoveel data dat ze door de bomen het bos niet meer kunnen zien en dat ze windmolens tekort hebben om de datacentra van stroom te voorzien.

Nee, Facebook blijft voorlopig mijn Crossroads

Facebook is wel even een ander dingetje. Het is echt klote maar om de agenda een beetje vol te houden en zichtbaar te blijven, kan ik het me helaas niet permitteren om mijn geweten te volgen en mijn Facebook account op te heffen. Om in mijn muzikale hemeltje te kunnen leven zal ik, net als velen, ook bijdragen aan het vergroten van de digitale hel. Voor de promotie van een nieuw liedje of een optreden, is Facebook nog steeds de bijna enige manier om het nieuwe werk de wereld in te slingeren. 

Een boycot zit er niet in. Arjan Lubach heeft het een paar jaar geleden geprobeerd om Facebook te verlaten maar was binnen een paar weken weer terug in de “the world according to Zuckerberg”. Je kunt bij Facebook niets terug sturen en een app met verkeerde data geeft ook het verkeerde bereik of maakt je zelfs onbereikbaar. Nee, Facebook blijft voorlopig mijn Crossroads.

Maar ik geef het niet op om de duivel in mezelf uit te dagen om ook deze duivel ter bestrijden.

Ik ben ervan overtuigd dat we manieren moeten vinden om, de vraatzucht van de Big Tech te stoppen. Als we er nou met z’n allen voor zorgen dat ze niets verdienen dan hoeven ze wat mij betreft ook geen belasting te betalen.