Broese top 10 (+ boekverkoper Nielke Kapteijns tipt “Stedevaart” van Jan Brokken)

De top 10 van 12 augustus

1. De rat van Amsterdam / Pieter Waterdrinker
2. Uit het leven van een hond / Sander Kollaard
3. De meest mensen deugen / Rutger Bregman
4. Simpel / Yotam Ottolenghi
5. Alfabet / Charlotte Dematons
6. Max, Mischa & het Tet-offensief / Johan Harstad
7. De jongen, de mol, de vos en het paard / Charlie Mackesy
8. Nieuwe historische atlas van de stad Utrecht / Hans Renes
9. Grand Hotel Europa / Ilja Leonard Pfeijffer
10. Brief aan vader / Maarten Biesheuvel

“Stedevaart” van Jan Brokken is misschien wel de ultieme ‘quarantaine stedentrip’

Nu deze zomer mijn vakantie geannuleerd is en ik voor de veiligheid maar even in Nederland blijf, vind ik het heerlijk om via boeken toch een beetje ‘op reis te gaan’. Stedevaart is misschien wel de ultieme ‘quarantaine stedentrip’! Met Jan Brokken als gids ga je op reis naar 22 verschillende steden en maak je kennis met markante figuren die op één of andere manier verbonden zijn met die plek. Ondertussen vertelt Brokken ook over zijn eigen ervaringen, waardoor de reis een luchtig tintje heeft. 

In Bologna ontmoet ik Giorgio Morandi, schilder, die in zijn leven weinig andere steden gezien heeft. Tijdens zijn dagelijkse wandeling door de stad is er voldoende schaduw vanwege de vele arcaden. Morandi houdt niet van felle kleuren. In zijn werk, voornamelijk stillevens en landschappen, worden dan ook vaak dezelfde grijsachtige tinten gebruikt met af en toe een rode toon. Even later staan Brokken en ik in Yamoussoukro (de hoofdstad van Ivoorkust) waar president Félix Houphouët-Boigny eind jaren ‘80 de Sint-Pieter van Rome na laat bouwen. Dit gebouw ziet er, door mijn Europese ogen, vreemd uit tussen de tropische gewassen in de verder vrij kale stad. Maar de katholieke president vindt het niet meer dan logisch dat zijn land ook een basiliek heeft. Op Curaçao worden we door auteur Tip Marugg meegenomen naar het Otrobanda van de jaren ‘40, een volkswijk waarmee ikzelf een bijzondere band heb omdat mijn moeder daar is opgegroeid. Deze buurt is een culturele melting pot; het “was de plek waar zowel de wals als de tumba werd gedanst.” (p. 267) Het is er gezellig op straat, iedereen heeft wel tijd voor een praatje. 

Ik sla mijn boek dicht en ben weer terug in mijn appartement in Utrecht. Wat was dit een indrukwekkende reis; ik heb zoveel gezien en geleerd! Dromend zit ik nog even voor me uit te staren. Geen ander kan mijn gevoel nu beter beschrijven dan Jan Brokken: “door te reizen en door te lezen voeg je telkens kleine stukjes toe aan je eigen autobiografie.” (p. 259)  (Nielke Kapteijns)