#BOOS

#BOOS  

Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen met mijn verontwaardiging. Bij het dedain waarmee meisjes en vrouwen zijn lastiggevallen en misbruikt? Bij de hoogmoed, het machtsvertoon? Bij de daadwerkelijk ranzige overtredingen? Bij de bedrijfscultuur waarin seksueel grensoverschrijdend gedrag vergoeilijkt werd, waarin veel geweten maar niets gezegd werd? Ook niet door omstanders die er met hun neus bovenop stonden. Want laten we eerlijk zijn: een bandleider ben je van een band toch? Wat maakte dat zij niets zeiden als er toespelingen werden gemaakt? Dat het weggelachen werd? Dat er letterlijk gezegd werd: “Hij is nou eenmaal zo?”  

Laat ik beginnen met de boodschap waar ik ook mee ga eindigen. DE boodschap van Willy van Berlo (Rutgers): “De verantwoordelijkheid ligt altijd bij degene die een grens overgaat. Niet bij degene die het overkomt.” Dit kan wat mij betreft niet vaak genoeg herhaald worden. Laten we in godsnaam ophouden met victimblaming. De schuld ligt nooit bij slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Punt.  

Hulp 

Dan alle hulde en een diepe buiging voor de slachtoffers die zich durfden uit te spreken. Wat ongelooflijk moedig en wat zal er veel aan opgekropt gevoel zijn losgekomen. Aan alle slachtoffers van elk seksueel grensoverschrijdend gedrag en bij wie deze uitzending iets losmaakt en triggert, wil ik graag zeggen: Het is niet jouw schuld. Je kan en mag altijd bellen en chatten met slachtofferhulp, of met het Centrum voor Seksueel Geweld: dat is 24/7 bereikbaar voor slachtoffers: 0800-0188 of chat via http://chatmetcsg.nl (gratis en anoniem). Je kunt ook aangifte doen als je daaraan toe bent.  

Terwijl ze juist heel veel deden. Namelijk: overleven.  

Net zoals in deze uitzending is het tekenend dat slachtoffers het woord ‘verkrachting’ niet durven te gebruiken. Omdat het woord zo heftig is. Ze vragen zich af: “Is het wel zo erg wat er gebeurde?” Zeker als door daders direct daarna over wordt gegaan tot de orde van de dag. Of zelfs tot het ‘judgen’ van iemands liveshows. Echt het dedain. Ze denken dat het hun eigen schuld is, omdat er een ‘freeze’ optreedt. Ze bevriezen, denken dat ze niets deden. En de vraag van veel mensen bevestigt dit gevoel ook : ‘Waarom deed je niets?’ Terwijl ze juist heel veel deden. Namelijk: overleven.  

Banner 

Ik wil alle media vragen om in plaats van slachtoffers op te roepen, een banner onder programma’s, artikelen, podcasts te maken met daarop bel- en chat gegevens van professionele instellingen voor slachtoffers en/of naasten. Praten met slachtoffers heeft expertise en nazorg nodig. Maak als mediamaker geen misbruik van slachtofferschap in deze mediastorm.  

Oud deelnemers 

Ook zou ik graag aandacht vragen voor het volgende: “Ken je mensen en of kinderen die meededen aan The Voice? Onderwerp hen niet aan een kruisverhoor. Zij zijn waarschijnlijk ook in shock. Hun idolen vallen van hun voetstuk, hun herinneringen worden bezoedeld. Het is ook heel heftig te weten wat ernaast jou gespeeld heeft en te beseffen dat jouw droom voor anderen een nachtmerrie was. En ben je naaste of oud deelnemer? Ik wens je liefs en een troostende arm om je heen. Weet dat je je niet schuldig hoeft te voelen als jij het wel fijn hebt gehad.”  

Banner 

Aan de overheid wil ik vragen om helderheid te geven over de rechtsgeldigheid van zwijgplichten die in dienstverbanden/verenigen et cetera worden afgegeven. Het lijkt mij dat een ondertekende overeenkomst nooit boven de wet mag staan en ten koste van het welbevinden van de ondertekenaars mag gaan.  

Wake up call 

Dan aan alle bedrijven, scholen instanties: Laat dit een wake-up call zijn. Ga nadenken over (online) seksueel grensoverschrijdend gedrag. Maak heldere protocollen, open het gesprek. Zorg ervoor dat mensen zich durven te melden en zorg dat er ruimte is voor gedragsverandering. Verbind consequenties aan (seksueel) grensoverschrijdend gedrag en leef die na. Leg verantwoordelijkheid voor een veilige (bedrijfs) cultuur bij jezelf als bedrijf. Nooit bij slachtoffers. Want jongens jongens, dat was echt een schrikbarend stukje victimblaming van De Mol. Laat hij hierin het voorbeeld zijn, van hoe het NIET moet. Hij zegt: “Vrouwen blijken moeite te hebben om aangifte te doen van aanranding. Ze hebben kennelijk last van een soort schaamte. Ik vind het te makkelijk om te zeggen dat er een angstcultuur is, want die herken ik niet.” Rillingen.  

Willy van Berlo sloot legendarisch af: “Nogmaals de verantwoordelijkheid ligt altijd bij degene die een grens overgaat. Niet bij degene die het overkomt. Zo duidelijk genoeg?  

Statement 

Dan: Dank en hulde aan iedereen die aan deze YouTube uitzending heeft meegewerkt. Niet alleen de inhoud is baanbrekend, maar ook dat alle kunde en geld naar een online productie is gegaan. Een sterk statement naar iedereen die denkt dat televisie imperia het voor het zeggen hebben. Deze uitzending maakt ontzettend duidelijk hoe machtsgevoel kan leiden tot onbetamelijk gedrag. Er zouden altijd onafhankelijke vertrouwenspersonen moeten zijn binnen een gemeenschap die een onveilige (bedrijfs)cultuur anoniem ter sprake kunnen brengen. Mensen moeten worden aangesproken op (seksueel) overschrijdend gedrag en daar ook consequenties aan ondervinden. En een wurgcontract of zwijgplicht zou nooit boven de wet moeten staan.  

Vergeet niet dat van daders ook gehouden wordt en dat zij iemands, vader, echtgenoot, idool etcetera zijn. Dat maakt het voor slachtoffers juist zo ingewikkeld om iets te zeggen. De naasten van daders zijn geen daders. Het is vreselijk voor hen.  

Nog één keer dan: “De verantwoordelijkheid ligt altijd bij degene die een grens overgaat. Niet bij degene die het overkomt. Zo duidelijk genoeg?” 

Jacqueline Kleijer  (specialist (online) seksualiteit, identiteit en beïnvloeding)

Lees hier het interview met Jacqueline Kleijer dat eerder op De Nuk stond.