Bijzondere Utrechters… de sepia-files
Bekend, niet bekend. Irrelevant. Hebben ze een sprekende kop? Essentieel. Ik neem u wederom graag mee naar een serie koppen die mij opgevallen zijn in de afgelopen zestien jaar dat ik in Utrecht woon en werk. Een tweede serie in sepia, na een serie in wit op zwart.
Yvonne Hessel. Ik had over haar gelezen in dit medium. Iets met de teloorgang van de Utrechtse afdeling van de SP en de opkomst van Utrecht Solidair. Opvallend… omdat het me niet zo verbaasde na de onzichtbaarheid van de SP de afgelopen jaren.
Twee maanden geleden werd ik ineens gebeld door haar. Of ik een bakkie wilde doen met haar om ‘iets’ te bespreken? Daar was ik wel nieuwsgierig naar, zonder de agenda te kennen en wie we mij waarom had getipt bij haar. Zo kwam ik tegenover haar te zitten in café de Poort en raakten we in gesprek over van alles en nog wat. De groeiende kloof tussen arm en rijk, het parkeerbeleid, de misplaatste stadsvilla’s in de Vrouwjuttenhof en met name de onzichtbaarheid van de oppositie in de gemeenteraad en de mores van B&W. Ik leerde een bevlogen vrouw kennen die hart heeft voor onze stad en daarvoor in actie wil komen.
Aan het einde van het gesprek werd de agenda duidelijk. Ze wilde me betrekken bij Utrecht Solidair als zijnde commissielid voor deze partij. Helaas moest ik voor dit moment ‘nee’ verkopen omdat ik het nu te druk heb met omscholen en stage lopen in het speciaal basisonderwijs. Maarrr… voor een toekomst na deze omscholing zeg ik gaarne ‘ja’ want ik draag haar een warm, socialistisch hart toe!
Hoe? Met sepia gouache op getint papier; 14 x 20cm.
Hermanus, 22 februari 2023
Utrecht.
Door Utrechtse ogen is ze een stuk knapper.
Dank voor uw inhoudelijke reactie, drs. Nijntje. Ik ga er mee aan de slag.