“De jongeren hebben van alles gezien. Zij hebben de werkelijkheid gezien en zijn vervolgens ook op hun manier aan de slag gegaan. Het gaat dan soms om zogenaamd kleine dingen, zoals dat de zorg een kopje koffie in de keuken zet, terwijl iemand niet kan lopen. Die dingen zijn enorm belangrijk voor mensen”. Dit is het oordeel van Jan Klein, hoogleraar veiligheid in de zorg, over de inbreng van de jongeren die vorig jaar tijdelijk gevestigd waren in verzorgingstehuis Tuindorp Oost van Careyn. Deze jongeren, betrokken medebewoners van de ouderen, stelden de misstanden bij Careyn aan de kaak. Het leidde tot veel media-aandacht en vragen in de politiek.
Ook in de Utrechtse gemeenteraad waar PvdA, GroenLinks en de SP aan wethouder van Ooijen onder meer vroegen naar zijn mening over de rol van jongeren in het overleg met Careyn.
De wethouder is daar in zijn antwoord duidelijk over: “Wij vragen Careyn open te staan voor overleg met de jongeren die in het complex aan de Winklerlaan gewoond hebben en hun ervaring te gebruiken om de ouderenzorg te versterken. Wij moedigen Careyn aan samen te werken met alle partijen die bij willen dragen aan een prettige woonomgeving voor de voormalige en toekomstige bewoners van de Winklerlaan”.
“Navraag leert dat het bij deze woorden blijft”
Dat vinden de jongeren, verenigd in de groep “Tegen de onverschilligheid”, een bemoedigend signaal. Woordvoerder Wouter Smink hoopt dat het gesprek er dan nu echt gaat komen:
“Vooralsnog heeft Careyn iedere contact poging van ons afgeslagen. Meestal moeten we op de website van Careyn maar lezen wat ze ergens van vinden. We vroegen Careyn bijvoorbeeld om in gesprek te gaan over ons manifest. Op hun website schrijft Careyn: Zoals initieel al gesteld juichen wij ieder initiatief toe waarin de positie van ouderen centraal wordt gesteld en versterkt en waarin de onmisbare rol van zorgmedewerkers wordt benadrukt. Navraag leert dat het bij deze woorden blijft: aan ons verzoek tot gesprek wordt in de praktijk geen gehoor gegeven.
Dat het Utrechtse college van burgemeester en wethouders Careyn dan ook vraagt om open te staan voor gesprek is een belangrijke verandering In 2020 wordt er namelijk opnieuw verhuisd en – gelet op de vorige verhuizing – maken we ons daar zorgen over. We gaan graag in gesprek met Careyn over hoe er lessen getrokken kunnen worden uit de vorige verhuizing. Nu de burgemeester en wethouder zich ook uitgesproken hebben over een gesprek, hopen we dan ook op korte termijn met Careyn om tafel te kunnen”.
Toen ik de uitzending van Zembla zag, was ik er van overtuigd dat de directie van Careyn tot inkeer zou komen. Misschien niet zozeer vanuit een moreel gezichtspunt, maar toch zeker wel in het kader van damage control. Dat blijkt dus niet het geval. Nog steeds regeert de arrogantie en het cynisme. Terecht geeft hoogleraar Klein aan dat de rol van de jongeren van groot belang was en dat zij zaken zagen die het management niet zag. Deze jongeren, bewonderenswaardige pleitbezorgers voor de menselijke maat in de zorg, zijn de ideale gesprekspartners van Careyn. Neem ze serieus! In het belang van de bewoners.
Blij met de inzet van (deze) jongeren voor een betere toekomst (zeker voor kwetsbare mensen (levende wezens op aarde)).
Helaas zijn de “regelaars” (managers) in dit geval Überhaupt geen managers, maar pure dictators! “Wij weten het wel en gaan dat dus doen”.
Dit “soort” managers moet dringend van onze tronen (door ons duur betaalde) en zet er maar enkele jongeren op.
Uit ervaring weet ik dat je bij Careijn tegen een muur aan loopt. En dat je moet blijven vechten voor alles. Waar mijn moeder zit zijn geen vrijwilliger die een keer met me moeder willen gaan wandelen wordt er gezegd. Het eten laat de wensen over. Schoonmaak van de appartementen ook de dames die dit moeten doen zitten heel vaak in de koffie ruimten met hun telefoon schoonmaken ho maar. Ook een paar keer aan gekaart en dat wordt er gedaan dat ik de enige bent met klachten maar later blijkt dat meerdere kinderen vinden dat er slecht wordt schoon gemaakt. Een paar keer aan gekaart maar er wordt niks mee gedaan. De eerste verantwoordelijke van mijn moeder moet mijn op de hoogte houden dit gebeurt niet. Als je wat zegt wordt het af gedaan of dat mijn moeder niet helemaal goed is en dat ze het zo genaamd niet meer weet. En dan wordt gevraagd denk u dat u moeder op de goede plek zit en als ik daar op reageer wordt er gezegd we kunnen wel een ander plek zoeken achter gesloten deuren nou mijn moeder is niet gek of dement.Zo worden de oudere behandeld mensen die ons land hebben opgebouwd naar de oorlog en dit is hun dank.