Groot feest woensdagavond in de Lange Elisabethstraat: herenmodezaak Broekman heropende na een enorme verbouwing. Meer dan vijfhonderd gasten vierden het feest mee. Loco-burgemeester Susanne Schilderman kwam lovende woorden tekort. De familie Broekman werd door de gemeente in het zonnetje gezet.
Als blijk van gemeentelijke waardering voor zijn jarenlange inzet reikte de loco-burgemeester Tom Broekman de Speld van de Stad Utrecht uit. Maar op de achtergrond was niet alles pais en vree.
In haar toespraak tot de familie en honderden stadgenoten roemde Susanne Schilderman Broekmans bijdrage aan een betere binnenstad. Hij was bestuurder van de ondernemersvereniging Binnenstad, initiatiefnemer van de wekelijkse koopzondagen, oprichter van het Ondernemersfonds Utrecht en secretaris/penningmeester van de Stichting centrummanagement Utrecht. Broekman was mede-organisator van de “Bluejeans’-tentoonstelling in het Centraal Museum en mede-oprichter van een vereniging Commercieel Onroerend Goed-eigenaren Utrecht Centrum.
Tegen De Nuk noemde Susan Schilderman, ook wethouder Economische Zaken, na haar toespraak dit project ‘een van de parels van de stad’ en een voorbeeld van hoe er in de stad geïnvesteerd kan worden.
Broekman heeft in de Lange Elisabethstraat ook de Rode Winkel. Directeur Tom (bijna 70) heeft als vijfde generatie de directie van de zaak aan zijn kinderen Pauline, Wouter en Daan overgedragen.
“We kunnen de aanwezigheid van de wethouder niet garanderen”
Wat de aanwezigen niet wisten: tot minder dan een week voor de feestelijke heropening zaten gemeente en de firma Broekman nog in een fors conflict.
Op maandag 16 september liet ambtenaar Nurcan Kaya in een brief aan de familie weten: ‘Ik begreep dat jullie momenteel nog in overleg zijn met de collega’s van VTH over het vergunningstraject van het nieuwe pand. Zolang dit formeel niet is afgerond, vrees ik dat we de aanwezigheid van de wethouder volgende week woensdag niet kunnen garanderen.’
‘VTH’ is de gemeentelijke dienst Vergunningen Toezicht en Handhaving.
Ambtenaar Kaya is van ‘Kabinet en Externe Betrekkingen’. Ze meldt de familie ook ‘dat we dan ook een ander moment voor de uitreiking van de onderscheiding moeten gaan organiseren’. Gemeente en de firma Broekman verschillen in die week ernstig van mening over het ontbreken van een lift naar de boven gelegen appartementen. Volgens Margriet Broekman blijkt uit alle bouwvoorschriften dat die lift hier niet verplicht is. De gemeentelijke bouwinspecteurs denken daar anders over.
Het gevolg: opnieuw een bloedstollende week vol onderhandelingen, telefoontjes en ambtelijke en juridisch jargon.
De gang van zaken blijkt uit het boekje ‘De Elisabeth, tien jaar vallen en opstaan’ dat journalist Harry van Dam op verzoek van de firma Broekman over de totstandkoming van dit verbouwproject schreef. Het is het verhaal van een moeizaam proces waarin de Broekmannen zich vaak niet gezien voelden. Met architect Thomas Kemme en de bouwers werd de winkel verbouwd en daarboven twaalf appartementen gerealiseerd.
Het boekje ‘De Elisabeth’ doet verslag van het bouwproces. Het was op 16 september kant en klaar en gedrukt. Broekman en van Dam moesten in allerijl zes pagina’s in een addendum toevoegen om de crisis tussen 16 en 20 september te beschrijven.
Slangenkuil
In het voorwoord van het boekje schrijft, inmiddels ex-directeur Tom: ‘Als ik in 2013 had geweten in welke slangenkuil ik terecht zou komen, had ik me wel twee keer bedacht en het pand misschien wel van de hand gedaan. Inmiddels ben ik, zoals dat tegenwoordig zo mooi heet: ervaringsdeskundige .’ Broekman spreekt de hoop uit dat ‘de betrokken instanties hier lering uit trekken’.
Schrijver van Dam drukt hij over de toon van zijn boekje op het hart: ‘Het moet niet alleen een klaagzang worden. (…) Dit boekje moet andere ondernemers, ontwikkelaars en bouwers helpen óók initiatieven te ontplooien die het wonen boven winkels in het centrum van de stad terugbrengen.’
Het boekje over ‘case-managers’, bouwinspecteurs, ‘omgevingsloketten’ en ‘onverhoopt niet aan het dossier gevoegde’ stukken laat zich als een modern Utrechts verhaal lezen. ‘De Elisabeth’ gaat over de werelden van gemeentelijke beleidsambtenaren en inspecteurs enerzijds en ondernemers aan de andere kant.
De lezer, en de klant, kan oordelen of het een succesvol project is.
Het boekje ‘De Elizabeth’ is gratis te verkrijgen in winkel Broekman.
Als “ervaringsdeskundige” maar ook als vakkundig architect kan ik niet anders stellen, zeker na het lezen van dit stuk; Politiek en ambtelijk Utrecht jullie zijn de gemeente niet waard! In [ bijna ] elk bouwproces waarbij de gemeente Utrecht betrokken is wordt er zoveel “nee” verkocht door hen dat de motivatie om te bouwen onder het maaiveld zakt.
Als iemand weet wat we er aan kunnen doen: sta op en help om de onwetende in het stadhuis te duiden op de demotivatie van hun daden!
Jammer voor Tom Broekman dat Jan van Zanen al ongeveer 6! jaar geen burgemeester meer is van Utrecht.
Als Utrechter was hij ook altijd zeer betrokken bij de ondernemers van Utrecht. Eerst als wethouder Economische Zaken en later als burgemeester. Wat was hij een bestuurder voor Utrecht en Utrechters!
@WJM, Dat kan ik van harte ondersteunen. Maar hij had ooit een bevlogen voorganger. PvdA wethouder Hans Rosenberg. Die vroeg zijn EZ ambtenaren eens: ‘Maak voor mij een kantorennota’. Sindsdien heeft kantoorwerk een boost doorgemaakt.
Zij deelden een passie. Een stad maken we samen. We hebben alles en iedereen nodig. Dat is onder het regime van Lot van Hooijdonk verleden tijd.