Tessa Heerschop is met haar Facebook-pagina een begrip in Utrecht: “We zijn volstrekt onafhankelijk”

Met haar Facebook-pagina UTRECHT! (bijna 30.000 leden) is Tessa Heerschop een begrip in Utrecht. Op haar pagina plaatst Tessa informatie die belangrijk is voor Utrechters. De onderwerpen lopen uiteen, het kan zijn dat haar iets is opgevallen in de stad maar ook zomaar een mooie foto. Leden van de groep posten op hun beurt ook nieuws, mooie foto’s of hulpvragen. Haar site is volstrekt onafhankelijk en reclamevrij en dat wil ze ook zo houden. Wie is Tessa Heerschop, de vrouw achter deze facebook-pagina?  

Tessa Heerschop (39), geboren in het Militair Hospitaal, groeide op aan de Keulsekade op een schip. Voor een kind een heerlijke plek om te wonen. “Ik speelde veel buiten, mijn ouders hadden ervoor geijverd om de Keulsekade autoluw te krijgen. De kade werd vaak als sluiproute gebruikt maar na de plaatsing van verkeerspaaltjes was het veiliger om daar buiten te spelen. Ik was als kind druk en altijd bezig, zat op circus, turnen en speelde saxofoon. Ik ging naar de Jenaplanschool en mijn middelbare school was het Boni. Nederlands was mijn favoriete vak: in de brugklas had ik mijn hele boekenlijst al gelezen en opstellen en verslagen schijven vond ik leuk om te doen.”

“Ik had geen idee dat journalistiek ook een studie was”

“Na de middelbare school ben ik gaan “backpacken” in Australië. Daar kwam ik een journalist tegen en zij vertelde over haar beroep. Ik had geen idee dat journalistiek ook een studie was. Het leek me echt een interessant beroep. Terug in Utrecht ben ik de School voor de Journalistiek gaan doen en werd ik journalist. Mijn afstudeerrichting was radio en televisie. Vooral radio vond ik geweldig: de voorgesprekken houden, verslaggeven en monteren. Toen in 2008 de crisis uitbrak en er bijna geen werk te vinden was in de journalistiek, gooide ik het roer om. Ik ben gaan reizen, werkte in de kinderopvang bij Club Med in Portugal en bij de receptie van een grote camping in Frankrijk. Ik vond daarna een vaste baan bij Weekblad Schuttevaer, het vakblad voor de scheepvaart. Daarna stapte ik over naar de Vaarkrant van de Telegraaf, dat was wel een heel andere wereld: van de binnenvaart naar verslaggeving over luxe jachten. Daarna kreeg ik de mogelijkheid om bij de Telegraaf te blijven maar nu als freelance verslaggever voor Utrecht. Dat doe ik nu inmiddels al zeven jaar.”

UTRECHT! 

“Ik wilde mijn netwerk ergens onderbrengen, maar ik vond Linkedin niet geschikt. Dus besloot ik iedereen die ik kende in Utrecht, samen te brengen in de Facebookgroep UTRECHT!. Van politici tot woordvoerders, van journalisten tot activisten. Iedereen die ik ken was welkom. Ik begon foto’s te posten van de stad, maar ook nieuws waarvoor geen plek was in de krant of nieuws waarvan ik dacht dat het van belang was dat veel mensen ervan op de hoogte zouden zijn. Dat sloeg blijkbaar aan, want steeds meer mensen wilden zelf lid worden van de groep of nodigden mensen uit.  Ik kwam vaak zaken tegen waar geen plek voor was in  de krant.”

“Ik wil absoluut geen influencer worden”

“De site is inmiddels uitgegroeid tot 30.000 lezers. In het begin kreeg ik veel spam en die moest verwijderd worden. Ook wil ik absoluut geen influencer ofzo worden, dus reclame is uit den boze. Wel staan er kleine initiatieven die mijn persoonlijke interesse hebben. Maar we staan geen vacatures toe en woningverhuur mag alleen als de prijs onder de 750 euro is. Ik neem van niemand geld aan, wel verloten we af en toe een leuke prijs als promotie, bijvoorbeeld een boek over Utrecht. De groep neemt wel zoveel tijd in beslag, dat het bijna op werk lijkt. Maar goed, ik haal er ook veel nieuws uit voor de krant. Gelukkig heb ik medebeheerder Jacco van Elteren die erg veel doet, hij is echt mijn steun en toeverlaat voor het beheer van de groep.  Behalve het beheer van de site heeft hij ook een cateringbedrijf “De Hollands Pot”, dus hij heeft het druk zat, maar toch zet hij zich vrijwillig in voor de groep, dat is heel fijn. Door het weren van reclame hebben we geen inkomsten uit de site maar kunnen we wel onafhankelijk blijven. Ik kan over alles schrijven en er is geen hoofdredacteur die over mijn schouder meekijkt.”

De keuzes van Tessa

Journalist  

“Marcel van Roosmalen. Hij is wel meer columnist dan journalist, maar ik hou van zijn droge en cynische stijl, het klopt gewoon. Ik zag laatst in Tivoli Vredenburg de voorstelling De Pannekoeken Caravan waarin hij samen met Gijs Groenteman zijn verhaal vertelt. Over vriendschap, ambitie en hoop. Op televisie hebben zij het programma Media Inside, dat vond ik geweldig.”

Utrechtse politicus  

“Daar doe ik liever geen uitspraak over. Maar wat ik wel zie is dat de Utrechtse politiek gebruikt kan worden als springplank naar andere functies of zelfs naar de landelijke politiek. En daar kunnen we trots op zijn. Ik noem Jan van Zanen die van wethouder in Utrecht nu burgemeester is van Den Haag en dat geldt ook voor Gilbert Isabella, die nu burgemeester van Houten is. Of Eva van Esch, die in de gemeenteraad zat en is nu Tweede Kamerkamerlid voor de Partij van de Dieren.”

Kunstenaar  

“Pet van den Luijtgaarden, vind ik een geweldige Utrechtse kunstenaar. Zijn Duurzaamheidsdoolhof bestaat uit een aantal aan elkaar geschakelde caravans waarin je door een verzameling van allerlei spullen loopt. Hij wil laten zien dat we in een overvloed van spullen leven. Fascinerend voor zowel volwassenen als kinderen en de toegang is gratis. Hij kan zijn installaties door de stad heen verplaatsen: naar De Neude, Leidsche Rijn en het Griftpark. Een rondtrekkend kunstwerk.  Ook heeft hij een nieuw project op de Croeselaan met een zeecontainer waar bewoners en ambtenaren elkaar kunnen ontmoeten en praten over de toekomst van de wijk die zowel gesloopt als gebouwd gaat worden.”

Boek

“Eigenlijk alles van Yvonne Keuls. Zij is nu 91 en laatst ben ik naar een voorstelling van haar in de bieb op de Neude geweest. Ik vond het heel bijzonder om mijn favoriete schrijfster te ontmoeten.  Ik las ‘Het verrotte leven van Floortje Bloem’ op school en bedacht dat ik het zelf zo slecht nog niet had. Het is een verdrietig boek, een journalistieke roman. Zij stelt misstanden aan de kaak in begrijpelijke taal, die voor iedereen toegankelijk is. Zo’n boek is ook ‘Jan Rap en z’n maat’, over het wel en wee van de bewoners en personeelsleden van een opvanghuis voor dakloze jongeren. Met haar boeken kan zij mensen bereiken en wellicht verbetering brengen. Haar nieuwste boek is Gemmetje Victoria over het leven van een afgestaan kind in de pleegzorg, dat ben ik momenteel aan het lezen.”

Film

“Antonia, met in de hoofdrol Willeke van Ammelrooy. Een prachtige film waarin je het hele leven van Antonia meebeleeft. Het begint met een stervende vrouw die terugkijkt op haar leven; geboortes, leven en sterven, lesbische relaties, verkrachting, mensen met een beperking die liefde vinden, geweld, familierelaties en natuurlijk de liefde, ja echt alles komt erin voor. Toen ik mijn man ontmoette zei ik dat dit een film was die we absoluut samen moesten zien.”

Muziek  

“Felt Mountain van Goldfrapp. De hoge stem van zangeres Alison Goldfrapp bracht mij de eerste keer dat ik haar hoorde in vervoering. Ik ben niet zo moeilijk wat muziek betreft. Ik hou van de muziek uit de jaren zestig, zeventig en tachtig. Laatst zag ik nog Genesis met Phil Collins. Hij drumt niet meer en zit op een stoel maar zijn stem is nog steeds geweldig. Maar als favoriete muzikant moet ik ook mijn vader noemen: Gerard van der Steen. Hij schreef een liedje voor mij ‘Tessa’ en voor mijn broer ‘Jimmy’. Hij zingt voornamelijk Nederlandstalig en won het Smartlappen Concours.”   

Restaurant  

“Eénmaal per jaar gaan mijn man en ik op onze trouwdag lunchen bij Karel 5. Je tong wordt er gestreeld. Maar het is zo duur dat we er niet meer dan éénmaal per jaar komen. Voor de gezelligheid gaan we naar El Mundo op de Voorstraat, met vrienden tapas eten en sangria drinken. Nu we kinderen hebben gaan we nog weinig uit eten, wel gaan we nog buiten de deur lunchen, maar dan vaak ergens waar het kindvriendelijk is. Ja, een beetje suf, maar zo is het nu eenmaal.”

Drank

“Koffie. Zonder koffie word ik niet wakker. Ik ben geboren met de geur van Douwe Egberts in mijn neusgaten. Dat is Utrecht voor mij, die geur hoort bij mijn leven. Ik drink filterkoffie uit een normaal apparaat. Senseo komt er hier niet in. Bij Starbucks zul je mij ook niet vinden, vijf euro voor een kopje koffie!”  

Utrechter

“Dick Bruna, hij heeft ons Nijntje gegeven. Regelmatig ga ik met mijn kinderen naar het Nijntje Museum. Het is echt iets dat je kan doen met je kinderen wanneer het regent. Voor peuters is het al leuk en het blijft, ook als ze ouder worden, geweldig. Ik ging er naartoe met kinderen uit Oekraïne en ook zij pakten spelenderwijs woorden op. Ieder kind vindt het leuk. Dick Bruna was ook een aardige man, niet zoals Roald Dahl die een vreselijke man was voor zijn gezin, maar wel geweldige boeken voor kinderen schreef.”

Wat zou jij doen als je burgemeester van Utrecht was?  

“Ik zou kijken naar wat er nodig is in welke wijk waar er echt behoefte naar is. Zo willen Lunetten en Overvecht absoluut geen betaald parkeren, maar wordt het mogelijk wel ingevoerd omdat dit beleid voor de hele stad wordt. Ook zou ik eens gaan kijken naar het aantal bouwprojecten dat tegelijk loopt en wat voor een invloed dat heeft op de luchtkwaliteit en leefbaarheid.  Ten slotte zou ik in kaart brengen hoeveel diensten op loop- of fietsafstand er zijn voor de mensen, of iedereen wel voldoende toegang heeft tot huisartsen, fysiotherapeuten, tandartsen, kinderopvang, scholen en ga zo maar door. Want ik zie nu dat je in sommige wijken twee weken moet wachten op een arts, simpelweg omdat er wel woningen worden bijgebouwd, maar geen rekening wordt gehouden of de voorzieningen zijn toegerust op al die nieuwe mensen. Ook zou ik iedereen een gratis abonnement op een sport naar keuze of het zwembad geven, iedereen houdt immers van cadeautjes.”