Tis een rare titel… ik weet ut. Maar de aanleiding waardoor ik toch een sterke neiging voel om dit te delen, is even raarrrrrrr. Na acht jaar heb ik de nodige dingen mogen ervaren als pendelaar met een bus. Je raakt dan voor vele dingen een beetje immuun of je filtert ze weg. Dat is gezond, want anders hou je dit ambt niet vol… geloof me.
Waarschijnlijk heeft u het zich nooit afgevraagd. Hoe weet een buschauffeur wanneer hij ‘moet’ stoppen bij een halte waar meerdere lijnen met verschillende eindbestemmingen de revue passeren waar veelal ook nog aardig wat mensen staan te wachten?
Ze fleuren altijd mijn dag op… zweefteefjes. De term is absoluut niet beledigend of grof bedoeld want ik vind het iets lievigs hebben, de naam en de klank. Je hebt ze van jong tot oud. Alsof ze in een ander universum zijn waar ze constant bloemen en zangvogeltjes om zich heen zien cirkelen.