Plandelman zou met zijn opruimmaatje Karim, buurtverbinder van Kanaleneiland, gezellig naar de Stadsschouwburg gaan. Dat liep anders – een bende hardlopers gooide roet in het eten. Nou ja, wel wat meer dan roet…
“Wat is er nou mooier dan hardlopen door onze prachtige stad, Utrecht.”
Het staat er echt, op de website van de Singelloop. En nog meer schone schijn als “Een prachtige route langs dé Utrechtse Singels en het Wilhelminapark.” En:
“Genieten van start tot finish, dát is de TREK Singelloop Utrecht.”
Nou, genoten heeft de Plandelman dus bepaald níet. Integendeel. De moed zonk de altijd positieve opruimheld zelfs in de schoenen, toen hij tot zijn enkels in plastic bekertjes en op straat gedropte gel bags zich een weg baande naar de Stadsschouwburg.
Hij trok voor de gelegenheid niet alleen zijn grijpstok, maar ook zijn camera. Dit filmpje maakte vervolgens het nodige los op de socials. Ook aan suggesties en oplossingen. Want anno 2025 hoeft een evenement echt niet met zo’n afvalkater en plastic berg te eindigen. De marathon van Londen deed single use plastic flesjes al in 2019 in de ban, experimenteerde met eetbare waterzakjes (van zeewier) en zorgt voor voldoende afvalcontainers en waterpunten op de route.
Dichter bij huis, in Leiden, is het stadsbrede initiatief Laat Me Niet Vallen verantwoordelijk dat bij elk evenement -van het Leids Ontzet tot de Koningsdag- herbruikbare statiegeldbekers worden gebruikt die altijd en praktisch overal zijn in te leveren. Het motto: Geen Plastic in Zee, Leiden doet mee. En carnaval in Kielegat (beter bekend als Breda) deed dit jaar ook aan harde bekers met statiegeld.
Het kan gewoon. Maar wat niet kan, althans volgens Plandelman, is dat organisatoren van een feestje na de finish een stad als een plastic slagveld achterlaten.
En dat ze een vergunning krijgen, om het volgend jaar gewoon precies zo weer te flikken.
Want uiteraard zullen de hulptroepen van de gemeente overuren hebben gemaakt om de straten schoon te vegen. Alleen komen de bezemwagens niet in het gras, langs de kade en in de gracht.
Het bewijs dat achteraf opruimen niet werkt: daags na de Singelloop plukten de deelnemers van een plandelsafari van een bedrijf aan de Croeselaan nog tientallen gelzakjes van de straat en stoep.
Een van de medewerkers biechtte op dat ze op de Singelloop de 10 kilometer had gerend. Wat haar het meest was bijgebleven? “The garbagage everywhere”. De persoon in kwestie kwam uit India.
De organisatie van de Singelloop is in handen van Galazo, een club uit 010. Rotterdammers die ons stadsie zo smerig vies achterlaten, zouden ze dat thuis nu ook doen? Ja.
Plandelcollega Ivo van Zwerfie Rotterdam is het bekertjes en sponsjespuin na de Rotterdamse marathon -ook van Galazo- al jaren een plastic doorn in het oog. Een van zijn plandelaars telde op één stukje van het Havenspoorpad ruim 4.000 gelzakjes en bij ‘sponsposten’ lagen nog honderden sponsen te verslonsen. “Dat we nog zoveel vinden zegt niets over de stadsreiniging, die doen hun uiterste best, maar heel véél over de extreme hoeveelheden eenmalig spul. Het uitdelen van wegwerpbekers die niet hoogwaardig gerecycled kunnen worden, mag wettelijk gezien niet eens meer. In de wet is hergebruik de norm”, aldus Zwerfie Rotterdam.
Ivo heeft geen fiductie in de organisatie: “Golazo vindt het al duurzaam genoeg. Het wordt daarom hoog tijd dat de gemeente Rotterdam en ook de gemeente Utrecht werpwerpplasticvrij als voorwaarde gaan stellen in de evenementenvergunningen”, schreef hij op LinkedIN.
Die oproep is gelukkig niet aan dovemansoren gericht. Een oplettend lid van Partij van de Dieren zag Plandelmans Reel op Instagram, klom samen met een gelijkgestemde PvdA-er en D66-er in de pen en stelde vandaag schriftelijke vragen over deze kwestie: over hoe het college deze situatie wenselijk vindt, hoe het zit met de vergunning en vooral hoe het de volgende keer beter kan. Nu even afwachten of ons stadsbestuur werkelijk schoon schip maakt. Word vervolgd dus.
En Karim? Die haalde de voorstelling van Porte Bagage helaas niet. Hij moest na een uur muurvast te hebben gestaan op de Graadt van Roggenweg tevergeefs huiswaarts keren. Want ook op de verkeerssituatie had de Singelloop een behoorlijk verlammend effect. Dat was ook de reden waarom de voorstelling en de vertoning van deze bijzondere, hartverwarmende en geestige Marokkaanse roadmovie ruim drie kwartier later begon dan gepland.
Dat de uitverkochte zaal (inclusief de Plandelman) toch met een zeer opgewekt gemoed naar huis gingen? Dat was de kracht van het universele verhaal, een innemende cast, de stand-up comedian Nabil als voorprogramma en een saamhorig publiek. De film gaat later in het jaar nog in de reguliere bioscopen draaien, dus er komt een herkansing. En dat gun ik de Singelloop natuurlijk ook.
Laat uw reactie achter
Reactie