Robin Hagedoorn van Bunk Hotel:”Het woord ‘lef’ werd opeens heel groot voor me”

Nog 2 weken en dan is Utrecht een nieuwe parel rijker: BUNKhotel aan de Catharijnesingel 9 in het stationsgebied. Superspot voor toeristen en backpackers, maar bovenal hotspot voor alle Utrechters, van wijk C-bewoners tot studenten. Komt het zien, hier word je echt gezien, dat is de bedoeling. 

6 januari 2018. De Westerkerk aan de Catharijnesingel zit bomvol voor een laatste kerkdienst. Er wordt een prachtige laatste preek gehouden. Daarin wordt ook afscheid genomen van de plek en het gebouw. De kerk mag een andere bestemming krijgen. ‘Ondanks dat het gebouw een enorme betekenis heeft gehad, zit God niet in de stenen, maar in ons hart’; dat was ongeveer de boodschap.  

“Het raakte mij,” vertelt Robin Hagedoorn, founder/partner van BUNKHotels, “zo is het, het goede zit in ons hart. En met die intentie kon ik met mijn zakenpartners Patick van der Sman en Roel Buitenwerf makkelijk doorpakken om dit gebouw een nieuwe bestemming te geven, passend bij de oorspronkelijke intentie: rust, verbinding, bezinning.”

‘Het is hier geen hotel’ staat op het spandoek aan de gevel en dat klopt, we zijn meer dan een hotel en we zijn anders. Menselijker, dichterbij, verrassender. De prijzen worden laag gehouden, we schenken de goedkoopste koffie in het hele stationsgebied, we onderhouden nauw contact met de buurt, wijk C, en hebben onze belofte ingelost om iets terug te doen voor de samenleving: een deel van de winst gaat in een fonds voor culturele activiteiten. Iedereen mag hier zijn kunst exposeren of een performance houden. Er zijn al meerdere verzoeken van organisten die het immense antieke orgel achterin de ruimte willen bespelen, dat gaan we natuurlijk doen. Commerciële sponsoring is uit den boze, dus er komen geen logo’s van merken in beeld. Het personeel draagt geen uniforme polyester pakjes, er is geen balie en al helemaal geen afstandelijke benadering. Geen prullenbakken in de kamers om troep weg te gooien, wel een mooie katoenen tas om je kleding te doneren, subtiele verrassingen zoals een mooie tekst achterin de kluisjes… voor 12 euro eet je hier een hele goeie warme hap.”  

De kamers zijn klein, maar prachtig ontworpen. Klein, want chillen doe je juist in de magistrale ruimte onder het hoge houten gewelf waar de oude panelen van de kerkbanken nieuw leven hebben gekregen als hotelwand die de ruimte midscheeps in tweeën splitst. Met aan de ene kant de gestapelde kamers voor de gasten en eronder en aan de andere kant werkruimtes op de vide, zithoeken en het restaurant, waar iedereen bij elkaar aanschuift aan lange tafels. Ook studenten uit de stad zijn welkom om hier te komen werken. Free wifi. Voor backpackers is er de hostelruimte met een soort bedstedes (pods)en er zijn enkele tweepersoons pods. Totaal anders dan in een normaal hostel waarin je in een stapelbed op een zaal ligt. Zij zullen voornamelijk de stad induiken, dus waarom zou je dan een kamer met tv en fauteuil aanbieden?  

“Het is in the end van nul waarde wat je zakelijk hebt bereikt”

“Ik kom uit de vastgoedwereld, heb me beziggehouden met grote kantoorontwikkelingen, ook op de Zuidas in Amsterdam en gewerkt als makelaar/taxateur. Er knaagde iets. Op een dag liep ik van mijn woning in de binnenstad door de Brigittenstraat richting Lepelenburg en zag ik voor het eerst een tegeltje in de straat met daarop: ‘Lef, liefde, leven’. Nooit eerder gezien, nooit goed opgelet. Het woord ‘lef’ werd opeens heel groot voor me. Als ik iets wil, dan moet ik vooral mezelf uitdagen en lef tonen en wel nú. Ik was 45 en besefte dat het leven uit meer bestaat dan alleen knetterhard werken, het is in the end van nul waarde wat je zakelijk hebt bereikt, het is van belang wat je gééft. We zijn zo gewend om te leven vanuit: ‘Voor wat, hoort wat’.  

Ik woon hier al dertig jaar in de binnenstad en voel deels frustratie over de standaard hotelwereld met van die saaie incheckbalies, de geijkte horeca. Ik mis leuke en bijzondere concepten. De stad verdient meer uitgesprokenheid en hartelijkheid. Dat willen wij geven. Natuurlijk realiseer ik me dat ik in de positie verkeer om dat te kunnen doen”. 

“De waarde van een gift is zonder voorbehouden”

“Een bezoek aan Burning Man in de Black Rock Desert in Nevada in de VS heeft dat nog eens versterkt. Burning Man is een jaarlijks festival waar deelnemers worden uitgedaagd een stad te bouwen zonder geld. Ze krijgen alle gelegenheid om zich te bevrijden van alledaagse dingen die creativiteit en verbeeldingskracht beperken. Er zijn tien principes waarvan wij hier de meeste hebben toegepast. Zoals Gifting: ‘De waarde van een gift is zonder voorbehouden. Bij geven wordt, anders dan bij ruilen, niets terugverwacht.’ Of: Leaving no trace: ‘We ruimen samen alles op en zullen, indien mogelijk de omgeving zelfs beter en schoner achterlaten.” En: Participation: ‘Wij geloven dat een transformatie, individueel of gezamenlijk, slechts kan ontstaan door persoonlijke deelneming. We maken de wereld door handelingen te verrichten die het hart openen.’ 

We willen verwonderen, aanraken, in contact zijn. Onze medewerkers zal je direct herkennen, al dragen ze hun eigen kleding. Ze mogen bij wijze van spreken in een roze glitterstring lopen. Ze spreken je aan, zijn attent, dragen geen badges en toch herken je hen, aan hun gedrag. Uiteindelijk zijn zij het die het fijne gevoel bij je achterlaten. Gastvrijheid zit in hun DNA. Hospitality zit hem in echt en puur. Eigenlijk zijn we een startup, met een kernteam van 10/15 mensen. We bedenken het allemaal zelf. Er is niet één sfeer, we draaien klassiek, modern, jazz, fusion, disco, rock door elkaar. We zijn onUtrechts. We zijn eigen-wijs, maar niet nukkig”. 

Nog even terug naar de oorsprong, de kerk als instituut. “We houden respect voor het verleden, maar wel met een knipoog in het heden.” Bij de ingang hangt een kastje met een hamer en daarin ligt een bijbeltje. Op het raampje staat: In case of emergency, break glass. 

20 juni 2019 opent BUNK haar deuren. “Ons hele team zal zich heel trots voelen als we straks mensen in de stad horen zeggen: ‘Hé kom, we lopen even langs BUNK, daar is altijd iets verrassends te beleven!’ Dat mensen voelen dat ze hier mogen zijn wie ze zijn.”