De Commissie Cultureel Erfgoed van de vereniging Oud Utrecht vindt het tijd zich uit te spreken over het Chinese behang op Oud Amelisweerd en doet dat in een brief naar de wethouder en de gemeenteraad. “Het behang daar verwijderen en elders tentoonstellen is geen optie.”
D66 stelde eind januari schriftelijke vragen aan het Utrechtse college naar aanleiding van het artikel dat Marcel Gieling voor de Nuk schreef over de toekomst van Landgoed Amelisweerd. Hij opperde in het artikel om het landhuis en het behang van elkaar te scheiden. Het college gaf aan ‘alle aspecten van de opties te willen onderzoeken’. Ook liet ze weten in gesprek te zijn met Centraal Museum over opname van het behang in hun collectie.
Tom de Zeeuw, voorzitter van de Commissie Cultureel Erfgoed van de vereniging Oud Utrecht schrijft:
‘We hebben kennis genomen van de aandacht in de media, de raadsvragen en een eerste beantwoording. We zien een nieuwe wending op een onderwerp dat een langere traditie kent en jaarlijks of tweejaarlijks wel de gemeenteraad passeert.
De commissie heeft hierover een duidelijke mening en deelt die graag met de wethouder en de gemeenteraad. Het Chinese behang dient zichtbaar te blijven in Oud Amelisweerd. Binnen onze uitspraak liggen mogelijkheden, echter de vraag is of dat nu wel aan de orde is. We vragen ons dan ook af of de raadsvragen niet een te optimistische stellingname zijn. Het behang daar verwijderen en elders tentoonstellen is geen optie.
Het Chinese behang en Oud Amelisweerd zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden in dit rijksmonument. Het onderwerp kent een delicaat karakter met een internationale uitstraling. Hierin moet worden meegenomen dat er in Nederland nog maar een aantal plaatsen zijn waar zo een rijk ensemble aanwezig is. Een voorbeeld is te vinden op Huis ten Bosch.
Nu weten wij niet of de wethouder met een eenvoudig ‘Het kan niet’ zal antwoorden. Maar wellicht helpt een ronde informeren haar. Want er zijn nog al wat stakeholders rondom deze zaak. Er is veel kennis aanwezig, allereerst bij onze eigen gemeentelijke afdeling. Daarnaast zien wij niet zo snel waarom de Rijksdienst voor Erfgoed wel een precedent zal scheppen voor de gemeente Utrecht en niet voor andere Erfgoed eigenaren. Moet de gemeente Utrecht daarnaast niet het goede voorbeeld geven hoe je met erfgoed dient om te gaan?
Als laatste betreuren we het dat Oud Amelisweerd dicht is en er een grote groep fanatieke vrijwilligers buiten staat. Utrecht maken we immers samen. We kijken uit naar de scenario’s waar de wethouder mee terugkomt naar de raad. Vanzelfsprekend zijn we bereid om met de wethouder in gesprek te gaan over mogelijkheden die er wel zijn, met behang. Maar dat komt later aan de orde.
Hoogachtend met vriendelijke groet,
Tom de Zeeuw
Voorzitter
Commissie Cultureel Erfgoed, vereniging Oud Utrecht’
De Commissie Cultureel Erfgoed CCE heeft tot taak om ten dienst van de Historische vereniging Oud-Utrecht ‘te waken over het behoud van het cultureel erfgoed’. De CCE neemt voor haar werkterrein als vertrekpunt de stad Utrecht en verstaat onder het Cultureel Erfgoed het materieel erfgoed zoals monumenten, archeologie, beschermde aangezichten, artistieke en bouwkundige kunstwerken of datgeen wat daar volgens de commissie toe behoort.
Een verhaal met goede bedoeling maar een argument lees ik niet. Dat kan beter. Of misschien niet, omdat de argumenten er gewoon niet zijn. Warrig dus.
In een telefonisch gesprek dat ik voerde met de voorzitter Commissie Cultureel Erfgoed bekende hij dat hij het behang nooit heeft/had gezien! Hoe kan je dan zo’n stellige conclusie trekken en hoe kun je waken over iets dat je niet kent?
De reactie van Gieling verklaart veel. De heer de Zeeuw weet niet waar hij het over heeft. De opmerking dat hij bereid is om met de wethouder in gesprek te gaan over de mogelijkheden die er wel zijn met het behang, is dan ook buitengewoon aanmatigend.
Het wordt tijd dat de mening van echt terzake kundigen wordt gevraagd, zoals van de RCE (Rijksdienst voor het Culturele Erfgoed). En in dat opzicht komt de brief van Commissie Cultureel Erfgoed op het juiste moment. Beslissingen over cultureel erfgoed van dit niveau kunnen nu eenmaal niet uitsluitend door lokale politici en kunsthandelaren genomen worden.
Geachte Pierre, er worden vooralsnog geen beslissingen genomen, er is iets gezegd en geschreven over het voormalige MOA en het daar aanwezige behang. De gemeente Utrecht is al jarenlang op zoek naar een financieel gezond model voor dit prachtige landhuis. Er zijn tientallen (dure) rapporten geschreven met suggesties daarvoor, maar steeds weer blijkt het aanwezige behang een ‘dwarsligger’. In een open brief heb ik geschreven dat de gemeente Utrecht moet accepteren dat het voormalige MOA jaarlijks een ton (ruwe schatting) kost. Of……..het behang elders onderbrengen/conserveren, eerst dan kan er een financieel exploitatiemodel worden gevonden. Marcel Gieling, kunsthandelaar met een groot hart voor Utrecht en auteur.