Op de kaart

In Den Haag zijn ze niet in staat om de energiekosten voor de burger goed uit te rekenen, ontstaat ook gehannes over foutieve aardbevingsmetingen van het KNMI in Groningen, maar gelukkig zijn buiten-Haagse bestuurders nog wel in staat tot het herhaaldelijk organiseren van grote buitenlandse wielerronden. Daarover geen wanklank, dus vierden ze afgelopen woensdag in de Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk in Breda alvast een presentatiefeest over de Vuelta 2020. Het was vooral een bestuurdersparty, met veel stropdassen op het podium. Natuurlijk was Jan van Zanen erbij.

De burgemeester van Utrecht had zijn beste moment al gehad met de definitieve aankondiging van de Vuelta-start in Utrecht, half december, in het Spaans Instituut op het Domplein. Daar was geen van de Brabantse bestuurders bij. In de kerk in Breda waren ze er allemaal. Van Zanen stelde zich bescheiden tussen hen op, hoewel hij kan bogen op de ruimste ervaring met het dossier wielerronden, sinds hij in oktober 2014 als opvolger van Aleid Wolfsen in het Parijse Palais des Congrès een mooie Franse toespraak hield over de Grand Départ Utrecht 2015. Lenig als hij is gaat hij met gemak over van olala naar olé.

De redevoeringen die in Breda werden uitgesproken moeten Jan net als ik bekend in de oren hebben geklonken. Voor de Bredase burgemeester Paul Depla en zijn VVD-wethouder voor Bouwen en wonen, Evenementen en Sport Daan Quaars was het fonkelnieuwe tekst, maar het leek alsof ze onder een Utrechts kopieerapparaat vandaan waren gehaald.

Over passie in de lijn van internationale ambities ging het, in een adem met traditie en innovatie. De afgevaardigde uit Den Bosch memoreerde de Tourstart van 1996 en was er trots op dat ze in 2020 El Bosco zullen heten. Namens het kabinet zei minister Bruno Bruins dat hij het fantastisch vond dat deze ronde naar Nederland kwam. Het werd er niet warmer van in de kerk en er begon ook niets te trillen.

Er hangt een andere geest in de stad

Een van de bestuurders sprak ook de trots uit dat regio’s Brabant en Utrecht eens goed op de kaart kwamen.

Voor Brabant is dat wellicht het leukste, want Utrecht staat al op de kaart sinds de omloop door de provincie die de Giro maakte in 2010 in de eerste etappe van Amsterdam naar Utrecht en rees er nog sterker uit op door de Grand Départ van 2015. Dat was echt voor het oog van de wereld, met directe televisie-uitzending over de hele wereld in meer dan honderdtachtig landen. Dergelijke mondiale televisieaandacht haalt de Vuelta bij lange na niet, maar het genereert hoe dan ook mooie publiciteit voor Brabant en ook zal blijken dat Utrecht niet van de kaart geveegd is.

Er is niets mis met dat politieke streven om op een kaart te komen. Het wordt meestal ingegeven door het gevoel niet gezien te worden, hoewel zo’n stad toch al eeuwenlang op kaarten staat. Voor de voormalige burgemeester van Utrecht wijlen Annie Brouwer was dat ook zo. Ze omarmde het burgerinitiatief voor een Tourstart uit januari 2002 van harte, omdat ze inzag dat het juist het ideale vehikel was om Utrecht van zijn calimero-complex af te helpen, stad in de schaduw van Amsterdam.

Het is gebleken. Er hangt een andere geest in de stad. Dat heeft niet alleen te maken met dat periodiek herhaalde wielrennen, maar ook met het creatief en intellectueel potentieel van de universiteit en een dynamisch instituut als TivoliVredenburg. De start van de Vuelta is een bevestiging van organisatiekracht, juist ook door de uitgekiende combine met Brabant – goed om de kosten te verdelen.

Vanaf nu moet het denken beginnen aan het cultureel vormgeven van de Spaanse furie in Utrecht, zoals dat in 2015 zo fraai gestalte kreeg in de honderd-daagse aanloop naar de Tour. Het is goed als Bart Rutten ook aanhaakt namens het Centraal Museum. Dat kan het begin zijn van een grootse Utrechtse Biënnale met kunst uit heel de wereld, om de stad ook cultureel nog beter op de kaart te zetten.