Drie ton winst voor de Vuelta. De opbrengst van het topfeest dat de opening van het Spaanse wielerevenement is geworden. Het was leuk nieuws in kille dagen. Opwekkende cijfers voor Utrecht, Den Bosch en Breda, partners in de organisatie van die heerlijke dagen in augustus. Toch miste ik nog wat in de berichtgeving.
Treffend waren de openingszinnen van mijn goede collega Nils de Kruijff in AD/UN. Hij schreef: ‘Het zou nooit zo’n fantastisch feest worden als de Tourstart zeven jaar eerder, riep Utrecht in koor. Maar dat werd het dus wel. De Vuelta trok in Utrecht en Brabant zowat een miljoen toeschouwers, ruim twee keer zoveel als verwacht.’
Al die mensen gaven 17.6 miljoen euro uit. De cijfers komen van de Universiteit Utrecht. De observatie van Nils is tekenend voor een stadsmentaliteit. Zelf heb ik de scepsis niet willen delen die aan de Vuelta vooraf ging, zo van: het is kleiner dan de Tour. Ik had de start van de Spaanse ronde in Assen meegemaakt in 2009 en daarna de Nederlandse etappes naar het zuiden, inclusief twee passages van de Cauberg. Massale opkomst.
Grote buitenlandse wielerrondes zijn in Nederland een welkome compensatie voor het voortdurende gemis aan een Elfstedentocht. Het maakt weinig uit of ze Tour, Giro, of Vuelta heten. De mensen laten zich de kans niet ontgaan om bij goede weersomstandigheden collectief feest te vieren langs de weg en daarbij geen rottigheid uit te halen.
De Vuelta van 2022 was een vaderlandse ontsnapping aan de harde actualiteit in Oekraïne. Een vredesfeest rond de doortocht van jonge mannen die om een rode trui streden. In Utrecht kwam het kledingstuk tot vreugde van het vaderlandse publiek nog om de schouders van Robert Gesink, de arme renner die nu in Australië weer zo ongelukkig onderuit is gegaan. Ik ben bij de proloog in Utrecht een deel achter de hagen publiek langs gefietst, heb ze in rijen zien staan, hun opzwellend gejoel gehoord en de collectieve energie gevoeld. Met een paar goede vrienden heb ik in mijn auto de etappe Den Bosch-Utrecht gereden. De publieksdichtheid was op Tour-hoogte. In het vlakke stonden ze bij elkaar als op Alpe d’Huez.
Dit alles heeft een waarde die ik niet terug las in het de berichtgeving over het onderzoek van de Universiteit Utrecht. Het overtreft die drie ton vele malen. Het is niet onderzocht, maar het gaf ook aan hoe graag de mensen weer met elkaar de straat op gingen na benauwde coronajaren. Vergelijkend onderzoek was het ook niet, maar het is wel duidelijk hoeveel meer enthousiasme zo’n wielerwedstrijd teweeg brengt dan wat voor wedstrijd van FC Utrecht dan ook. Al heeft ons cluppie zijn waarde op zich als duurzaam publieksvermaak. Voor de marketing van de stad heeft de Vuelta in ieder geval de sport overstijgende meerwaarde van het evenement bewezen.
Voor mij is er geen onderzoek nodig om vast te stellen dat Utrecht voor de naamsbekendheid voorlopig geen nieuwe wielerstart meer nodig heeft. Minder is meer. Laat de komende Tour aan Rotterdam, mogelijk in 2026. Laat het zeldzaam blijven. Utrecht, stad van kennis en cultuur heeft nog een inhaalslag te maken op het gebied van de kunst. Ook daarom moet die kunsthal er komen in de oude bieb. Er is culturele winst te behalen voor de bezieling van de stad.
Hearhear Jeroen? Moments in time om te koesteren? Blij mee!
Mijn reactie, beter laat – door omstandigheden – dan nooit, Jeroen.
Je weet dat dingen als ‘de Vuelta’ mij als een graat dwars in de strot zitten.
Heb er au fond niets tegen, maar het gehamer op het belang vis à vis andere zaken die verkloot zijn: kunst, cultuur – in een bredere zin dan alleen maar sport – door een club die de vermarkting van een stad in het vaandel heeft wringt overmatig.
Voorheen was het nog Utrecht Marketing, nu is het al City Marketing – typisch listig gebruik door de handel: je kunt je product overal wel kwijt, je kunt elke stad verpatsen.
De laatste drie regels van je stuk zeggen precies waarover het gaat: sla vooral geen essentiële waarden over, ten faveure van een enkele andere. Wat je niet schrijft, maar wat ik hoopvol en optimistisch er zelf in probeer te lezen is: geef kunst een eerlijke kans, en ruk haar uit de handen van de politiek en de ‘vrije markt’ – organiseer een burgerberaad kunst en cultuur!