Muurkrant van Straatnieuws met QR code

Straatnieuws heeft weer wat nieuws, de Straatnieuws Muurkrant. Door heel Utrecht hangt Straatnieuws muurkranten op om aandacht te vestigen op haar digitale uitgave.  De muurkrant bevat stukjes uit de krant en een QR code waarmee de krant digitaal in huis gehaald kan worden. Op deze manier wil Straatnieuws meer Utrechters verleiden om haar krant eens te proberen. De krant wordt verspreid door Frans de Plakker die met zijn kwast de hele stad rondfietst.

Hieronder een interview van Sander van der Meijs met Frans de Plakker.

FRANS DE PLAKKER PLAKT STRAATNIEUWS 

Je verwacht het niet! Ben je in de kroeg, sta je ineens Straatnieuws te lezen. Toch  kan het zomaar gebeuren, want de Straatnieuws muurkrant hangt nu overal in  Utrecht. Opgehangen door Frans de Plakker, een markante Utrechter. 

Met een fietstas vol posters en een emmer plaksel aan zijn stuur fietst Frans door  Utrecht. Hij plakt al sinds 1985. Hoe dat zo gekomen is? “Na een ambachtelijke  opleiding aan de School voor journalistiek werd ik werkloos en kwam ik in een  woongroep te wonen waar een paar plakkers voor RASA zaten, het multiculti podium.  Ik viel wel eens in voor hen.” Dat was een heel andere tijd. “Toen was het lekker  illegaal. Mijn huisgenoten waren redelijk paranoïde, misschien terecht. Ze gaven me  tips. Toen stond plakken nog hoog op de urgentielijst van de politie. Stop je plaksel in  een plastic tas. Als je dan aangehouden wordt, dan gooi je hem snel onder een auto.  Wat? Plakken? Ik?! Nee hoor. Nu is dat anders. Nu doen ze er niet moeilijk over, als je  je auto maar goed parkeert.” Later deed hij klusjes voor twee tientjes voor onder  andere het Hoogt. Maar toen hield de plakker van Vreedenburg en Mojo Concerts  ermee op en dat werk nam hij over. Die posters plakte hij op stoplichtkasten. “Daarna  ben ik een bedrijfje begonnen. Het werk was toen nog steeds illegaal, maar ik gaf wel  alles keurig op aan de belastingdienst.” Het plakken binnen schoof hij toen nog door  naar iemand anders, maar dat veranderde toen de druk van de politie op het  wildplakken te groot werd. Nu plakt hij voornamelijk binnen. Zijn klanten zijn vooral  Utrechtse culturele instellingen, zoals musea en schouwburgen. 

“Daar kan ik van leven, het is wel lekker eigenlijk.” Het leukste aan het werk zijn de  mensen, vertelt hij. “Ik maak overal een praatje.” En prompt komt er iemand van het  café waar we op dat moment zijn naar hem toe om te vragen of hij een bepaalde  poster over heeft, voor een vriend die hem graag wil hebben. Ze babbelen over  waarom de poster zo leuk is, waarom die bij de vriend past, hoe de man er aan kan  komen, wat Franks kan doen. “Leuk werk heb ik, hè?”, is zijn commentaar als de man  is verdwenen.