Hij moest in 2020 vanwege corona met het Louis Hartlooper Complex en Springhaver in lockdown. Hij zag tot zijn verbazing dat de gemeente miljoenen investeerde in een concurrerende bioscoop in de Werkspoorkathedraal. En toch kijkt Jos Stelling terug op een jaar dat “eigenlijk best lekker was.”
“Het was een jaar met twee kanten. Aan de ene kant de vele doden door het coronavirus, de ellende die de mensen in de zorg dagelijks hebben meegemaakt. Het grote leed van familieleden die geen afscheid van hun naasten hebben kunnen nemen. Vreselijk. Maar er was ook een andere kant aan 2020, waardoor het voor mij persoonlijk best een lekker jaar was. En die kant noem ik de reset van het leven. Er was tijd om na te denken over de zin van het leven. Mij is duidelijk geworden dat het hebben van idealen het leven in zekere mate zinvol maakt. Idealen bieden een alibi om door te gaan. Als die er niet zijn, als er geen plannen meer worden gemaakt valt alles weg. Wanneer ik iemand spreek die ziek is, stel ik altijd twee vragen: heb je eten en heb je plannen? Want wat moet je nog als je geen plannen hebt?”
“Geld interesseert me niet”
“Toen ik in januari op de oude plek van ’t Hoogt de plannen voor ons filmtheater Slachtstraat presenteerde, was ik een gelukkig mens. Niet omdat ik zo nodig groter wil worden of rijk wil worden. Want geld interesseert me niet en is nooit een drijfveer geweest. Nee, het was omdat ik een ideaal ging realiseren. In dit geval een theater/café dat de binnenstad nog leuker gaat maken. Dat ik dit kan doen met de enorm enthousiaste mensen van Het Utrechts Monumentenfonds maakt me een blij mens. En dan neem ik de tegenwerking van culturele zaken van de gemeente maar als fact of life op de koop toe.”
“Dat veel mensen ons missen is een troostrijke gedachte”
Ook de komende maanden zal vanwege corona het uitgaansleven beperkt blijven. Maar als alles weer open mag, verwacht Stelling het verlies van de afgelopen tijd snel goed te maken. “Dankzij de bijdrage van de overheid gaat het nog steeds prima met LHC en Springhaver. Ik ben er van overtuigd dat we het volgende jaar weer heel goed gaan doen. Ik hoor van veel mensen dat ze ons missen. Dat is voor onze medewerkers een hele troostrijke gedachte.”
In november volgend jaar moeten de deuren van Slachtstraat open gaan. Het is één van de twee grote projecten die Stelling op de agenda heeft staan. De andere is de film De Dans van Natasja die hij gaat maken. Na veel gedoe met het Filmfonds (een hoofdstuk in zijn biografie waard) kwam een paar maanden geleden de financiering rond. De opnamen zullen voor een groot deel in Duitsland plaatsvinden en een paar maanden in beslag nemen. Samen met Slachtstraat een pittige klus, maar wat moet een mens zonder plannen?
Ongesubsidieerd je idealen realiseren. Dat dit kan, bewijst Stelling al jaren. Ik kan niet wachten op de opening van Slachtstraat. En over dat gemeentelijke project in de Werkspoorkathedraal zou ik me geen zorgen maken. Dat wordt helemaal niets.
Succes met dit nieuwe theater. De plek is in elk geval geweldig.
Een positief gestemde ondernemer. Dat is ook wel eens leuk.